ClickCease
+ 1-915-850-0900 spinedoctors@gmail.com
Wybierz stronę

Seria przypadków klinicznych

Seria przypadków klinicznych Back Clinic. Seria przypadków klinicznych Jest to najbardziej podstawowy typ projektu badania, w którym badacze opisują doświadczenia grupy ludzi. Serie przypadków opisują osoby, u których rozwinęła się konkretna nowa choroba lub stan. Ten rodzaj badania może dostarczyć interesującej lektury, ponieważ przedstawia szczegółowy opis doświadczenia klinicznego poszczególnych uczestników badania. Dr Alex Jimenez prowadzi własną serię studiów przypadków.

Studium przypadku to metoda badań powszechnie stosowana w naukach społecznych. Jest to strategia badawcza badająca zjawisko w realnym kontekście. Opierają się na dogłębnym badaniu pojedynczej osoby, grupy lub wydarzenia w celu zbadania, w jaki sposób kryją się ukryte problemy/przyczyny. Obejmuje dowody ilościowe i opiera się na wielu źródłach dowodów.

Studia przypadków są nieocenionym zapisem praktyk klinicznych zawodu. Nie dostarczają konkretnych wskazówek dotyczących postępowania z kolejnymi pacjentami, ale są zapisem interakcji klinicznych, które pomagają sformułować pytania do bardziej rygorystycznie zaprojektowanych badań klinicznych. Dostarczają cennego materiału dydaktycznego, który przedstawia zarówno klasyczne, jak i niezwykłe informacje, z którymi może skonfrontować się praktykujący. Jednak większość interakcji klinicznych ma miejsce w terenie, więc od lekarza należy do rejestrowania i przekazywania informacji. Wytyczne mają na celu pomóc początkującemu pisarzowi, praktykowi lub uczniowi w skutecznym nawigowaniu po studium do publikacji.

Seria przypadków to opisowy projekt badania i jest to po prostu seria przypadków dowolnej konkretnej choroby lub rozbieżności w chorobach, którą można zaobserwować w praktyce klinicznej. Przypadki te zostały opisane w celu sugerowania co najwyżej hipotezy. Jednak nie ma grupy porównawczej, więc nie może być wielu wniosków na temat choroby lub procesu chorobowego. Dlatego, jeśli chodzi o generowanie dowodów dotyczących różnych aspektów procesu chorobowego, jest to raczej punkt wyjścia. Aby uzyskać odpowiedzi na wszelkie pytania, zadzwoń do dr Jimenez pod numer 915-850-0900


Rozpoznanie tętnic kręgowych podczas badania kręgarskiego

Rozpoznanie tętnic kręgowych podczas badania kręgarskiego

Potwierdzając poniższe informacje,�co roku w wypadkach samochodowych doznaje obrażeń około 2 milionów ludzi, a wśród tych wypadków u większości z nich lekarze diagnozują urazy kręgosłupa szyjnego i/lub szyi. Kiedy złożona struktura szyi zostanie poddana urazowi, może dojść do uszkodzenia tkanek i innych powikłań medycznych. Rozwarstwienie tętnicy kręgowej lub VAD charakteryzuje się podobnym do płatka pęknięciem na wewnętrznej wyściółce tętnicy kręgowej odpowiedzialnej za dostarczanie krwi do mózgu. Po rozerwaniu krew może następnie przedostać się do ściany tętnicy i utworzyć skrzep krwi, pogrubiając ścianę tętnicy i często utrudniając przepływ krwi.

 

Dzięki wieloletniemu doświadczeniu w praktykowaniu opieki chiropraktycznej, VAD może często następować po urazie szyi, takim jak ten, który ma miejsce w wypadku samochodowym lub urazie kręgosłupa szyjnego. Objawy rozwarstwienia tętnicy kręgowej obejmują ból głowy i szyi, a także okresowe lub trwałe objawy udaru, takie jak trudności w mówieniu, zaburzenia koordynacji i utrata wzroku. VAD lub rozwarstwienie tętnicy kręgowej jest zwykle diagnozowane za pomocą tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego z kontrastem.

 

Abstrakcyjny

 

30-letnia kobieta zgłosiła się na oddział ratunkowy z nagłym wystąpieniem przemijającej utraty lewego widzenia obwodowego. Z powodu migrenowych bólów głowy w wywiadzie została zwolniona z diagnozą migreny ocznej. Dwa dni później zgłosiła się do chiropraktyki z powodu głównego objawu silnego bólu szyi. Kręgarz podejrzewał możliwość rozwarstwienia tętnicy kręgowej (VAD). Nie przeprowadzono żadnej manipulacji; zamiast tego wykonano angiografię MR (MRA) szyi, która wykazała ostry lewy VAD z wczesnym tworzeniem się skrzepliny. Pacjentka została poddana terapii aspiryną. Powtórne MRA szyi 3 miesiące później ujawniło ustąpienie skrzepliny bez progresji do udaru. Ten przypadek ilustruje, jak ważne jest, aby wszyscy świadczeniodawcy, którzy widzą pacjentów z bólem szyi i bólem głowy, zwracali uwagę na objawową prezentację możliwego VAD w toku.

 

Tło

 

Rozwarstwienie tętnicy kręgowej (VAD) prowadzące do udaru mózgu jest rzadkim, ale potencjalnie poważnym zaburzeniem. Częstość występowania udaru mózgu związanego z układem kręgowo-podstawnym waha się od 0.75 do 1.12/100 000 osobolat. Proces patologiczny w VAD zazwyczaj obejmuje rozwarstwienie ściany tętnicy, a następnie powstanie skrzepliny, co może powodować niedrożność tętnicy lub może prowadzić do zatoru, powodując zamknięcie jednego lub więcej odgałęzień dystalnych tętnicy kręgowej, w tym podstawnej tętnica, która może być katastrofalna. VAD zwykle występuje u pacjentów z wrodzonym, przemijającym osłabieniem ściany tętnicy. W co najmniej 80% przypadków początkowe objawy obejmują ból szyi z bólem głowy lub bez.

 

Wielu pacjentów z VAD może we wczesnych stadiach zgłaszać się do kręgarzy poszukujących ulgi w bólu szyi i bólu głowy, nie zdając sobie sprawy, że doświadczają VAD. W wielu z tych przypadków u pacjenta później pojawia się udar. Do niedawna zakładano, że rozwarstwienie (a następnie udar) było spowodowane terapią manipulacyjną szyjki macicy (CMT). Jednak podczas gdy wczesne badania wykazały związek między wizytami u kręgarza a późniejszym udarem związanym z VAD, ostatnie dane sugerują, że związek ten nie jest przyczynowy.

 

Ten opis przypadku ilustruje scenariusz, w którym pacjent z niezdiagnozowanym VAD w ewolucji konsultował się z kręgarzem z powodu bólu szyi i głowy. Po dokładnym wywiadzie i badaniu kręgarz podejrzewał VAD i nie wykonał CMT. Zamiast tego pacjent został skierowany do dalszej oceny, w której wykryto VAD w toku. Uważano, że szybka diagnoza i leczenie przeciwzakrzepowe zapobiegły progresji do udaru.

 

Sprawa Prezentacja

 

30-letnia, skądinąd zdrowa kobieta, skonsultowała się z kręgarzem (DBF), zgłaszając ból szyi po prawej stronie w okolicy podpotylicznej. Pacjentka zgłosiła, że ​​3 dni wcześniej zgłosiła się na oddział ratunkowy lokalnego szpitala (SOR) z powodu nagłej utraty lewego widzenia obwodowego. Wizualne objawy zaburzały jej zdolność widzenia przez lewe oko; towarzyszyło temu „drętwienie” lewej powieki. Około 2 tygodnie przed wizytą na SOR doświadczyła epizodu ostrego bólu szyi po lewej stronie z silnym bólem głowy po lewej stronie. Opowiedziała również historię migrenowych bólów głowy bez zwiastunów. Została zwolniona z oddziału ratunkowego ze wstępną diagnozą migreny ocznej. Nigdy wcześniej nie zdiagnozowano u niej migreny ocznej, ani też nigdy nie doświadczyła żadnych zaburzeń widzenia związanych z poprzednimi migrenami.

 

Wkrótce po ustąpieniu objawów lewostronnych ocznych nagle rozwinął się nieprowokowany ból po prawej stronie szyi, z powodu którego poszukiwała leczenia chiropraktycznego. Zgłosiła również przejściowy epizod prawostronnego zaburzenia widzenia, który wystąpił tego samego dnia. Zostało to opisane jako nagłe, krótkotrwałe rozmycie obrazu, które ustąpiło samoistnie wcześniej w dniu zgłoszenia do badania chiropraktycznego. Kiedy zgłosiła się na wstępne badanie chiropraktyczne, zaprzeczyła obecnym zaburzeniom widzenia. Powiedziała, że ​​nie odczuwa drętwienia, parestezji ani utraty motoryki w kończynach górnych i dolnych. Zaprzeczała ataksji lub trudnościom z równowagą. Wywiad medyczny był niezwykły w przypadku porodu na 2 miesiące przed początkową prezentacją. Stwierdziła, że ​​jej migrenowe bóle głowy były związane z jej cyklem menstruacyjnym. Wywiad rodzinny był niezwykły w przypadku spontanicznego wstępującego tętniaka aorty piersiowej u jej starszej siostry, która miała około 30 lat, kiedy pojawił się u niej tętniak.

 

Dochodzenia

 

Na podstawie historii nagłego wystąpienia silnego bólu w górnej części szyjki macicy i bólu głowy z zaburzeniami widzenia i drętwieniem oczu, DC wyraził obawy co do możliwości wczesnego VAD. Zlecono pilną angiografię MR (MRA) szyi i głowy wraz z rezonansem magnetycznym głowy. Nie przeprowadzono żadnych badań ani manipulacji kręgosłupa szyjnego z powodu podejrzenia, że ​​ból szyi był związany raczej z VAD niż z „mechanicznym” zaburzeniem szyjki macicy.

 

MRA szyi wykazało, że lewa tętnica kręgowa była mała i nieregularna pod względem kalibru, rozciągając się od poziomu głowy C7 do C2, zgodnie z rozwarstwieniem. Stwierdzono drożność prawdziwego światła z otaczającym mankietem o podwyższonej intensywności T1, co odpowiadało rozwarstwieniu ze skrzepliną podbłonową w obrębie fałszywego światła (ryc. 1 i ?2). MRI głowy z kontrastem i bez kontrastu oraz MRA głowy bez kontrastu nie były znaczące. W szczególności nie było śródczaszkowego rozszerzenia rozwarstwienia ani dowodów na zawał. Perfuzja MR mózgu nie wykazała ogniskowych nieprawidłowości perfuzji.

 

Rysunek 1 Obraz osiowej gęstości protonów — obraz 1

Rysunek 1: Osiowy obraz gęstości protonów przedstawia obwodową hiperintensywność otaczającą lewą tętnicę kręgową szyjną (reprezentującą światło fałszywe). Zwróć uwagę na zmniejszony kaliber światła rzeczywistego (czarna pustka przepływowa) w stosunku do prawej tętnicy kręgowej.

 

Rysunek 2 Osiowy obraz z trójwymiarowego czasu lotu MRA - Obraz 2

Rysunek 2: Obraz osiowy z trójwymiarowego MRA czasu przelotu przedstawia hipointensywny płat rozwarstwiający T1, oddzielający światło prawdziwe (boczne) od światła fałszywego (przyśrodkowe). MRA, angiografia MR.

 

Diagnostyka różnicowa

 

SOR wypuścił pacjentkę ze wstępną diagnozą migreny ocznej z powodu migrenowych bólów głowy w wywiadzie. Jednak pacjentka stwierdziła, że ​​lewostronny ból głowy był nietypowy – jak nic, czego nigdy wcześniej nie doświadczyłem. Jej wcześniejsze migreny były związane z jej cyklem menstruacyjnym, ale nie z jakimikolwiek zmianami widzenia. Nigdy wcześniej nie zdiagnozowano u niej migreny ocznej. MRA okolicy szyjnej ujawniło, że pacjentka rzeczywiście miała ostre rozwarstwienie z utworzeniem skrzepliny w lewej tętnicy kręgowej.

 

Leczenie

 

Ze względu na możliwość zagrażającego udaru mózgu związanego z ostrym VAD z powstawaniem skrzepliny, pacjent został przyjęty do neurologicznego oddziału udarowego w celu ścisłego monitorowania neurologicznego. Podczas przyjęcia pacjentka nie doświadczyła nawrotu deficytów neurologicznych, a bóle głowy uległy poprawie. Została wypisana następnego dnia z rozpoznaniem lewego VAD i przemijającego napadu niedokrwiennego. Została poinstruowana, aby unikać energicznych ćwiczeń i urazów szyi. Przepisano aspirynę dziennie (325 mg), którą należy kontynuować przez 3 miesiąca po wypisaniu ze szpitala.

 

Wynik i kontynuacja

 

Po wypisie z oddziału udarowego pacjentka nie miała nawrotu bólu głowy ani zaburzeń widzenia, a dolegliwości bólowe tylnej części szyi ustąpiły. Powtórne obrazowanie wykonano 3 miesiące po prezentacji, które wykazało poprawę kalibru lewego odcinka szyjnego tętnicy kręgowej z ustąpieniem skrzepliny w obrębie fałszywego światła (ryc. 3). Obrazowanie przedziału śródczaszkowego pozostało prawidłowe, bez objawów zawału odcinkowego lub asymetrii perfuzji.

 

Rysunek 3 Obrazy MIP o maksymalnej intensywności projekcji — obraz 3

Rysunek 3: Obrazy w projekcji o maksymalnej intensywności (MIP) z trójwymiarowego MRA w czasie przelotu (lewy obraz jest w czasie prezentacji, a prawy obraz w 3-miesięcznym okresie obserwacji). Wstępne obrazowanie wykazuje wyraźnie niewielki kaliber lewej tętnicy kręgowej

 

Dyskusja

 

Uważa się, że proces patofizjologiczny VAD rozpoczyna się od zwyrodnienia tkanek na granicy przyśrodkowej i przydance tętnicy kręgowej, co prowadzi do rozwoju mikrokrwiaków w ścianie tętnicy i ostatecznie do jej pęknięcia. Może to prowadzić do przecieku krwi do ściany tętnicy, powodując zamknięcie światła, a następnie tworzenie skrzepliny i zator, co skutkuje udarem związanym z jednym z odgałęzień tętnicy kręgowej. Ten patologiczny proces jest podobny do spontanicznego rozwarstwienia tętnicy szyjnej, spontanicznego rozwarstwienia aorty piersiowej i spontanicznego rozwarstwienia tętnicy wieńcowej. Wszystkie te stany występują zwykle u młodszych osób dorosłych, a niektórzy spekulują, że mogą być częścią wspólnego dziedzicznego procesu patofizjologicznego. Godny uwagi w tym przypadku jest fakt, że starsza siostra pacjentki doświadczyła spontanicznego tętniaka aorty piersiowej (prawdopodobnie rozwarstwienie) w mniej więcej tym samym wieku (30? lat), co pacjentka, gdy doświadczyła VAD.

 

Podczas gdy rozwarstwienie jest często nagłe, ubytek światła i powikłania VAD mogą rozwijać się stopniowo, prowadząc do różnych objawów i prezentacji, w zależności od stadium choroby. Samo rozwarstwienie, które rozwija się na jakiś czas przed wystąpieniem niedokrwienia nerwowego, może powodować stymulację receptorów nocyceptywnych w tętnicy, powodując ból, który jest najczęściej odczuwany w górnej części odcinka szyjnego kręgosłupa lub głowy. Dopiero po dojściu procesu patofizjologicznego do całkowitego zamknięcia tętnicy lub powstania skrzepliny z dystalną embolizacją dochodzi do pełnej manifestacji zawału. Jednak, jak pokazano w tym przypadku, objawy neurologiczne mogą rozwinąć się na wczesnym etapie procesu, szczególnie w przypadkach, gdy rzeczywisty prześwit wykazuje znaczny spadek kalibru w wyniku ucisku.

 

W tej sprawie jest kilka interesujących aspektów. Po pierwsze, podkreśla, jak ważne jest, aby lekarze kręgosłupa byli wyczuleni na możliwość, że to, co może wydawać się typowym „mechanicznym” bólem szyi, może być czymś potencjalnie bardziej złowrogim, takim jak VAD. Nagłe wystąpienie silnego bólu podpotylicznego, z bólem głowy lub bez, oraz towarzyszące objawy neurologiczne związane z pniem mózgu, powinny zwrócić uwagę klinicysty na możliwość wystąpienia VAD. Jak w opisanym tutaj przypadku, pacjenci z historią migreny zazwyczaj opisują ból głowy jako inny niż zwykła migrena. Należy przeprowadzić dokładne badanie neurologiczne, szukając ewentualnych subtelnych deficytów neurologicznych, chociaż badanie neurologiczne często będzie negatywne we wczesnych stadiach VAD.

 

Po drugie, triada objawów wzbudziła obawę, że pacjent może doświadczać VAD w toku. Triada objawów obejmowała: (1) spontaniczny początek silnego bólu górnej części szyjki macicy; (2) silny ból głowy, który wyraźnie różnił się od zwykłych migrenowych bólów głowy pacjenta; oraz (3) objawy neurologiczne związane z pniem mózgu (w postaci przejściowych zaburzeń widzenia). Warto zauważyć, że dokładne badanie neurologiczne było negatywne. Niemniej jednak historia była wystarczająco niepokojąca, aby skłonić do natychmiastowego dochodzenia.

 

Gdy podejrzewa się VAD, ale nie ma wyraźnych oznak udaru, wskazane jest natychmiastowe obrazowanie naczyń. Podczas gdy optymalna ocena obrazowa VAD pozostaje kontrowersyjna, MRA lub CTA są badaniami diagnostycznymi z wyboru, biorąc pod uwagę ich doskonałe odwzorowanie anatomiczne i możliwość oceny powikłań (w tym zawału i zmian w perfuzji mózgu). Niektórzy opowiadają się za użyciem USG Dopplera; ma jednak ograniczoną użyteczność, biorąc pod uwagę przebieg tętnicy kręgowej w szyi i ograniczoną ocenę tętnic kręgowych od głowy do początku. Ponadto jest mało prawdopodobne, aby obrazowanie ultrasonograficzne umożliwiło wizualizację samego rozwarstwienia, a zatem może być ujemne w przypadku braku znaczącej okluzji tętnicy.

 

Po trzecie, ten przypadek jest interesujący w świetle kontrowersji dotyczących manipulacji szyjką macicy jako potencjalnej „przyczyny” VAD. Chociaż opisy przypadków przedstawiały pacjentów, którzy doświadczyli udaru związanego z VAD po manipulacji szyjką macicy, a badania kliniczno-kontrolne wykazały statystyczny związek między wizytami u kręgarzy a udarem związanym z VAD, dalsze badania wykazały, że związek ten nie jest przyczynowy. Cassidy i wsp. stwierdzili, że pacjent, który doznał udaru związanego z VAD, jest tak samo prawdopodobny, że odwiedził lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, jak wizytę u kręgarza przed udarem. Autorzy zasugerowali, że najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem statystycznego związku między wizytami u kręgarzy a późniejszymi VAD jest to, że pacjent, który doświadcza początkowych objawów VAD (ból szyi z bólem głowy lub bez) zwraca się o pomoc medyczną w związku z tymi objawami (od kręgarza, głównego lekarza lub innego lekarza), następnie doświadcza udaru, niezależnie od jakichkolwiek działań podejmowanych przez lekarza.

 

Należy zauważyć, że chociaż odnotowano przypadki rozwarstwienia tętnicy szyjnej po manipulacji szyjką macicy, badania kliniczno-kontrolne nie wykazały tego związku. Początkowe objawy rozwarstwienia tętnicy szyjnej (objawy neurologiczne, ból szyi i głowy rzadziej niż VAD), rozwarstwienie aorty (nagły początek ciężkiego, „łzawiącego” bólu) i rozwarstwienie tętnicy wieńcowej (ostry silny ból w klatce piersiowej, migotanie komór) prawdopodobnie wystąpią spowodować, że dana osoba natychmiast poszuka opieki ED, zamiast szukać opieki chiropraktycznej. Jednak VAD ma pozornie łagodne objawy początkowe – ból szyi i ból głowy – które są objawami, które często powodują, że pacjenci szukają opieki chiropraktycznej. To może wyjaśniać, dlaczego tylko VAD wiąże się z wizytami u kręgarzy, podczas gdy te inne rodzaje sekcji nie są; pacjenci z tymi innymi schorzeniami, które mają znacznie bardziej niepokojące objawy, po prostu nie zgłaszają się do kręgarzy.

 

Ten przypadek jest dobrym przykładem pacjenta z VAD w toku, który zgłasza się do kręgarza w celu złagodzenia bólu szyi. Na szczęście kręgarz był na tyle bystry, by stwierdzić, że objawy u pacjentki nie sugerowały „mechanicznego” schorzenia kręgosłupa szyjnego i przeprowadzono odpowiednie badanie diagnostyczne. Jeśli jednak przeprowadzono manipulację, VAD, który był już w toku z naturalnej historii, mógł być obwiniany o manipulację, po wykryciu w obrazowaniu MRA. Na szczęście w tym przypadku kręgarz był w stanie pomóc we wczesnym wykryciu i leczeniu, a następnie prawdopodobnie uniknięto udaru.

 

Punkty nauki

 

  • Przedstawiono przypadek, w którym pacjent spotkał się z kręgarzem, szukając leczenia bólu szyi, a historia wzbudziła obawy o możliwe rozwarstwienie tętnicy kręgowej (VAD).
  • Zamiast zapewnić leczenie manipulacyjne, kręgarz skierował pacjenta na zaawansowane badania obrazowe, które potwierdziły rozpoznanie VAD.
  • Przypadek ilustruje znaczenie zwracania uwagi na subtelne czynniki historyczne u pacjentów z VAD.
  • Służy również jako przykład pacjenta z VAD w toku, poszukującego usług kręgarza w zakresie początkowych objawów zaburzenia.
  • W tym przypadku nastąpiło wczesne wykrycie rozwarstwienia i pacjent całkowicie wyzdrowiał bez kolejnego udaru.

 

Podziękowanie

 

Autorzy dziękują za pomoc dr Pierre'a Cote'a DC za pomoc w recenzowaniu tego rękopisu.

 

Przypisy

 

Współautor: Wszyscy autorzy potwierdzają, że przyczynili się do złożenia tego rękopisu: koncepcja i projekt, redakcja rękopisu, krytyczne poprawki rękopisu, przegląd literatury i odnośniki oraz korekta ostatecznego rękopisu.

 

Konkurencyjne zainteresowania: Nie zadeklarowano.

 

Zgoda pacjenta: Uzyskany.

 

Provenance and peer review: Nie uruchomiono; zewnętrznie recenzowany.

 

Informacje podane w National Center for Biotechnology Information (NCBI). Zakres naszych informacji ogranicza się do chiropraktyki oraz urazów i stanów kręgosłupa. W celu omówienia tematu, prosimy o kontakt z dr Jimenezem lub o kontakt pod adresem 915-850-0900 .

 

Cytowane przez dr Alexa Jimeneza

 

Green-Call-Now-Button-24H-150x150-2-3.png

 

Dodatkowe tematy: Wellness

 

Ogólne zdrowie i wellness są niezbędne do utrzymania prawidłowej równowagi umysłowej i fizycznej w organizmie. Od spożywania zrównoważonego odżywiania, a także ćwiczeń i uczestniczenia w aktywności fizycznej, regularnego spania regularnie, a najlepsze porady dotyczące zdrowia i wellness mogą ostatecznie pomóc w utrzymaniu dobrego samopoczucia. Jedzenie dużej ilości owoców i warzyw może iść długą drogą, aby pomóc ludziom stać się zdrowymi.

 

blog obraz kreskówki paperboy duże wiadomości

 

WAŻNA TEMAT: EXTRA EXTRA: leczenie bólu kulszowego

 

 

pusty
Referencje
1.�Debette S, Leys D.�Rozwarstwienie tętnicy szyjnej: czynniki predysponujące, diagnoza i wynik. Lancet Neurol2009;8:668.�doi:10.1016/S1474-4422(09)70084-5 [PubMed]
2.�Boyle E, Cote P, Grier AR i in.�Badanie udaru tętnicy kręgowo-podstawnej w dwóch kanadyjskich prowincjach. Kręgosłup2008;33(4 Uzupełnienie):S170.�doi:10.1097/BRS.0b013e31816454e0 [PubMed]
3.�Lee VH, Brown RD Jr, Mandrekar JN i in.�Częstość występowania i wyniki rozwarstwienia tętnicy szyjnej: badanie populacyjne. Neurologia2006;67:1809.�doi: 10.1212 / 01.wnl.0000244486.30455.71[PubMed]
4.�Schievink WI.�Samoistne rozwarstwienie tętnic szyjnych i kręgowych. N Engl J Med2001;344:898.�doi:10.1056/NEJM200103223441206 [PubMed]
5.�Volker W, Dittrich R, Grewe S i in.�Spontaniczne rozwarstwienie tętnicy szyjnej wpływa głównie na zewnętrzne warstwy ściany tętnicy. Neurologia2011;76:1463.�doi:10.1212/WNL.0b013e318217e71c [PubMed]
6.�Gottesman RF, Sharma P, Robinson KA i in.�Charakterystyka kliniczna objawowego rozwarstwienia tętnicy kręgowej: przegląd systematyczny. Neurolog2012;18:245.�doi:10.1097/NRL.0b013e31826754e1[Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
7.�Cassidy JD, Boyle E, Cote P i in.�Ryzyko udaru kręgowo-podstawnego i opieka chiropraktyczna: wyniki populacyjnego badania kliniczno-kontrolnego i badania krzyżowego. Kręgosłup2008;33(4�Suppl:S176.�doi:10.1097/BRS.0b013e3181644600 [PubMed]
8.�Rothwell DM, Bondy SJ, Williams JI.�Manipulacje chiropraktyczne a udar mózgu: populacyjne badanie kliniczno-kontrolne. Uderzenie2001;32:1054.�doi: 10.1161/01. STR.32.5.1054 [PubMed]
9.�Smith WS, Johnston SC, Skalabrin EJ i inManipulacyjna terapia kręgosłupa jest niezależnym czynnikiem ryzyka rozwarstwienia tętnicy kręgowej. Neurologia2003;60:1424.�doi:10.1212/01.WNL.0000063305.61050.E6[PubMed]
10.�Volker W, Besselmann M, Dittrich R i in.�Uogólniona arteriopatia u pacjentów z rozwarstwieniem tętnicy szyjnej. Neurologia2005;64:1508.�doi:10.1212/01.WNL.0000159739.24607.98 [PubMed]
11.�Evangelista A, Mukherjee D, Mehta RH i in.�Ostry krwiak śródścienny aorty: tajemnica ewolucji. Obieg2005;111:1063.�doi: 10.1161/01.CIR.0000156444.26393.80 [PubMed]
12.�Tweetuj MS, Hayes SN, Pitta SR i in.�Cechy kliniczne, postępowanie i rokowanie samoistnego rozwarstwienia tętnicy wieńcowej. Obieg2012;126:579.�doi:10.1161/CYRKULACJAAHA.112.105718[PubMed]
13.�Choi S, Boyle E, Cote P i in.�Populacyjna seria przypadków pacjentów Ontario, u których doszło do udaru tętnicy kręgowo-podstawnej po wizycie u kręgarza. J Manipulative Physiol Ther2011;34:15.�doi:10.1016/j.jmpt.2010.11.001 [PubMed]
14.�Naggara O, Louillet F, Touze E i in.�Wartość dodana obrazowania MR o wysokiej rozdzielczości w diagnostyce rozwarstwienia tętnicy kręgowej. AJNR Am J Neuroradiol2010;31:1707.�doi:10.3174/ajnr.A2165 [PubMed]
15.�Haynes MJ, Vincent K, Fischhoff C i in.�Ocena ryzyka udaru w wyniku manipulacji szyją: przegląd systematyczny. Int J Clin Pracownia2012;66:940.�doi: 10.1111 / j.1742-1241.2012.03004.x[Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
16.�Nebelsieck J, Sengelhoff C, Nassenstein I i in.�Czułość USG nerwowo-naczyniowego w wykrywaniu samoistnego rozwarstwienia tętnicy szyjnej. J Clin Neurosci2009;16:79.�doi:10.1016/j.jocn.2008.04.005 [PubMed]
17.�Bendick PJ, Jackson wiceprezes.�Ocena tętnic kręgowych za pomocą ultrasonografii dupleksowej. J. Vasc Surg1986;3:523.�doi:10.1016/0741-5214(86)90120-5 [PubMed]
18.�Murphy DRAktualne rozumienie związku między manipulacją szyjki macicy a udarem: co to oznacza dla zawodu chiropraktyka? Chiropr Osteopata2010;18:22�doi:10.1186/1746-1340-18-22[Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
19.�Engelter ST, Grond-Ginsbach C, Metso TM i in.�Rozwarstwienie tętnicy szyjnej: uraz i inne potencjalne mechaniczne zdarzenia wyzwalające. Neurologia2013;80:1950.�doi:10.1212/WNL.0b013e318293e2eb [PubMed]
20.�Peters M, Bohl J, Th�mke F i in.�Rozwarstwienie tętnicy szyjnej wewnętrznej po chiropraktycznej manipulacji szyi. Neurologia1995;45:2284.�doi: 10.1212 / WNL.45.12.2284 [PubMed]
21.�Nadgir RN, Loevner LA, Ahmed T i in.�Jednoczesne obustronne rozwarstwienie tętnicy szyjnej wewnętrznej i tętnicy kręgowej po zabiegach chiropraktycznych: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa. Neuroradiologia2003;45:311.�doi: 10.1007 / s00234-003-0944-x [PubMed]
22.�Dittrich R, Rohsbach D, Heidbreder A i in.�Łagodne urazy mechaniczne są możliwymi czynnikami ryzyka rozwarstwienia tętnicy szyjnej. Cerebrovasc Dis2007;23:275.�doi: 10.1159 / 000098327 [PubMed]
23.�Chung CL, Cote P, Stern P i in.�Związek między manipulacją odcinka szyjnego kręgosłupa a rozwarstwieniem tętnicy szyjnej: systematyczny przegląd literatury. J Manipulative Physiol Ther2014; doi:10.1016/j.jmpt.2013.09.005�doi:10.1016/j.jmpt.2013.09.005 [PubMed]
24.�Thomas LC, Rivett DA, Attia JR i in.�Czynniki ryzyka i cechy kliniczne rozwarstwienia tętnicy czaszkowo-szyjkowej. Człowiek2011;16:351.�doi:10.1016/j.math.2010.12.008 [PubMed]
25.�Klineberg E, Mazanec D, Orr D i in.�Maskarada: medyczne przyczyny bólu pleców. Cleve Clin J. Med2007;74:905.�doi:10.3949/ccjm.74.12.905 [PubMed]
Zamknij akordeon
Czym są raporty i serie przypadków?

Czym są raporty i serie przypadków?

Diagnoza różnych chorób została skutecznie ustalona na podstawie danych klinicznych i eksperymentalnych. Badania naukowe dostarczają cennych informacji na temat patogenezy wielu schorzeń i często są podstawowym źródłem informacji o nowych chorobach lub schorzeniach. Opisy przypadków i serie przypadków to badania naukowe pierwszego poziomu, oferujące najbardziej wstępny wgląd w konkretny problem zdrowotny poprzez osobiste doświadczenia jednej lub więcej osób z chorobą lub stanem chorobowym. Poniższy artykuł opisuje cel opisów przypadków i serii przypadków oraz sposób, w jaki dostarczają one danych klinicznych i eksperymentalnych.

 

Cele kształcenia

 

1. Opisy przypadków i serie przypadków opisują doświadczenia jednej lub więcej osób z chorobą.
2. Opisy przypadków i serie przypadków są często pierwszymi danymi ostrzegającymi o nowej chorobie lub stanie.
3. Opisy przypadków i serie przypadków mają określone ograniczenia:

  • a. Brak mianownika do obliczenia wskaźników zachorowań
  • b. Brak grupy porównawczej
  • C. Wybór populacji do badań
  • D. Odmiana próbkowania

 

Sprawozdania i serie spraw

 

Opisy przypadków i serie przypadków reprezentują najbardziej podstawowy typ projektu badania, w którym badacze opisują doświadczenie pojedynczej osoby (opis przypadku) lub grupy osób (seria przypadków). Zazwyczaj opisy przypadków i serie przypadków opisują osoby, u których rozwinęła się konkretna nowa choroba lub stan. Opisy przypadków i serie przypadków mogą stanowić przekonującą lekturę, ponieważ przedstawiają szczegółowy opis doświadczenia klinicznego poszczególnych uczestników badania. Natomiast badania, w których ocenia się dużą liczbę osób, zazwyczaj podsumowują dane za pomocą miar statystycznych, takich jak średnie i proporcje.

 

Przykład 3.1. Seria przypadków opisuje 15 młodych kobiet, u których rozwinął się rak piersi; 9 z tych kobiet zgłasza, że ​​przynajmniej raz w tygodniu spożywa żywność zawierającą estrogenowy bisfenol A (BPA). Badanie moczu potwierdza obecność BPA wśród wszystkich dziewięciu przypadków kobiet.

 

Kuszące jest przypuszczenie na podstawie tych danych, że BPA może mieć związek przyczynowy z rakiem piersi. Jednak opisy przypadków/serie przypadków mają istotne ograniczenia, które uniemożliwiają wnioskowanie o związku przyczynowym.

Po pierwsze, w opisach przypadków/seriach przypadków brakuje danych w mianowniku, które są niezbędne do obliczenia wskaźnika zachorowalności. Mianownik odnosi się do populacji, z której pochodzili chorzy. Na przykład, aby obliczyć odsetek zachorowalności lub wskaźnik zachorowalności na raka piersi wśród kobiet narażonych na BPA, potrzebna jest całkowita liczba kobiet, które były narażone na BPA lub całkowita liczba osobolat ryzyka.

 

Tabela 1 — Proporcja zachorowalności i współczynnik zachorowalności

 

Wskaźniki zachorowań są potrzebne do porównania z historycznie raportowanymi wskaźnikami zachorowań lub wskaźnikami z wybranej grupy porównawczej. Niestety uzyskanie niezbędnych danych w mianowniku może nie być łatwe. W tym przykładzie potrzebne są dodatkowe źródła danych, aby określić całkowitą liczbę kobiet narażonych na BPA, u których wystąpiły przypadki raka piersi. Same dane z serii przypadków nie mogą być wykorzystane do obliczenia częstości występowania raka piersi, ponieważ nie obejmują całkowitej liczby kobiet, które były narażone na BPA.

 

Drugim problemem związanym z danymi z opisu przypadku/serialu przypadku jest brak grupy porównawczej. 60% rozpowszechnienie ekspozycji na BPA wśród kobiet z rakiem piersi wydaje się niezwykle wysokie, ale jaka jest częstość ekspozycji na BPA wśród kobiet bez raka piersi? To porównanie ma kluczowe znaczenie dla odpowiedzi na hipotezę, że BPA może być przyczyną raka piersi.

 

Trzecim ograniczeniem opisów przypadków/seria przypadków jest to, że badania te często opisują wysoce wyselekcjonowane osoby, które mogą nie reprezentować populacji ogólnej. Na przykład możliwe jest, że 15 przypadków raka piersi pochodzi z jednego szpitala w społeczności o wysokim poziomie zanieczyszczenia powietrza lub innych potencjalnych czynników rakotwórczych. W tych warunkach uczciwe oszacowanie zachorowalności na raka piersi wśród kobiet nie narażonych na BPA z tej samej społeczności byłoby wymagane, aby wnioskować, że BPA powoduje raka piersi.

 

Czwartym ograniczeniem opisów przypadków/serii przypadków jest zmienność próbkowania. Ta koncepcja zostanie szczegółowo omówiona w dalszej części tej książki. Podstawową ideą jest to, że istnieje ogromna naturalna zmienność w rozwoju chorób u ludzi. Ciekawy jest fakt, że 9 na 15 kobiet z rakiem piersi zgłosiło ekspozycję na BPA; jednak liczba ta może być bardzo różna w następnej serii 15 przypadków kobiet z rakiem piersi po prostu przypadkowo. Dokładne oszacowanie częstości występowania choroby, niezależne od przypadku, można uzyskać tylko poprzez zwiększenie liczby chorych.

 

Przypomnij sobie listę czynników, które są używane do oceny, czy czynnik może być przyczyną choroby:

 

1. Randomizowane dowody
2. Siła stowarzyszenia
3. Czasowy związek między ekspozycją a wynikiem
4. Związek dawka-odpowiedź
5. Wiarygodność biologiczna

 

Ogólnie rzecz biorąc, opisy przypadków/serie przypadków opierają się prawie wyłącznie na wiarygodności biologicznej, aby uzasadnić związek przyczynowy. W przypadku serii przypadków BPA i raka piersi nie ma randomizowanych dowodów, nie ma pomiaru siły związku między BPA a rakiem piersi, nie ma zgłoszonych zależności dawka-odpowiedź ani dowodów na to, że ekspozycja na BPA poprzedzała rozwój raka piersi. Wniosek dotyczący związku przyczynowego wywodzi się całkowicie z wcześniejszej wiedzy biologicznej dotyczącej estrogennych skutków działania BPA.

 

Pomimo ograniczeń danych z serii przypadków, mogą one silnie sugerować ważne nowe powiązanie, proces chorobowy lub niezamierzony efekt uboczny leku lub leczenia.

 

Przykład 3.2. W 2007 roku w serii przypadków opisano trzy przypadki męskiej ginekomastii przedpokwitaniowej. Raport zawierał szczegółowe informacje na temat wieku każdej osoby, wielkości ciała, poziomu endogennych steroidów w surowicy i znanej ekspozycji na hormony egzogenne. Odkryto, że wszyscy trzej zdrowi chłopcy mieli kontakt z jakimś produktem zawierającym olejek lawendowy (balsam, szampon, mydło) i że w każdym przypadku ginekomastia ustąpiła po odstawieniu produktu. Kolejne badania in vitro wykazały działanie zaburzające gospodarkę hormonalną olejku lawendowego. Te nowe dane z serii przypadków mogą prowadzić do dalszych badań w celu ustalenia, czy olejek lawendowy, powszechny składnik produktów dostępnych na rynku, może być przyczyną ginekomastii.

 

Przykład 3.3. Stwierdzono, że szczepionka zaprojektowana w celu zapobiegania zakażeniu rotawirusem powoduje osłabienie warstw mięśniowych jelit u zwierząt. Po wydaniu szczepionki u dzieci, które otrzymały szczepionkę, zgłoszono szereg przypadków wgłobienia (gdy jedna część jelita wsuwa się w następną), z kilkoma przypadkami śmiertelnymi. Silna biologiczna wiarygodność leżąca u podstaw tego początkowego związku oraz wiedza, że ​​wgłobienie jest rzadkością u niemowląt, wysoce sugerowała związek przyczynowy i szczepionka została wycofana z rynku.

 

Informacje, do których odwołuje się B. Kestenbaum, Epidemiology and Biostatistics: An Introduction to Clinical Research, DOI 10.1007/978-0-387-88433-2_3, � Springer Science+Business Media, LLC 2009. Zakres naszych informacji ogranicza się do chiropraktyki jako a także na urazy i stany kręgosłupa. W celu omówienia tematu, prosimy o kontakt z dr Jimenezem lub o kontakt pod adresem 915-850-0900 .

 

Odwołuje się dr Alex Jimenez

 

Green-Call-Now-Button-24H-150x150-2-3.png

 

Dodatkowe tematy: Wellness

 

Ogólne zdrowie i wellness są niezbędne do utrzymania prawidłowej równowagi umysłowej i fizycznej w organizmie. Od spożywania zrównoważonego odżywiania, a także ćwiczeń i uczestniczenia w aktywności fizycznej, regularnego spania regularnie, a najlepsze porady dotyczące zdrowia i wellness mogą ostatecznie pomóc w utrzymaniu dobrego samopoczucia. Jedzenie dużej ilości owoców i warzyw może iść długą drogą, aby pomóc ludziom stać się zdrowymi.

 

blog obraz kreskówki paperboy duże wiadomości

 

WAŻNA TEMAT: EXTRA EXTRA: leczenie bólu kulszowego

 

 

Leczenie rwy kulszowej: terapie niechirurgiczne i chirurgiczne

Leczenie rwy kulszowej: terapie niechirurgiczne i chirurgiczne

Rozważ następujące, rwa kulszowa to termin medyczny używany do opisania zbiorowej grupy objawów wynikających z podrażnienia lub ucisku nerwu kulszowego, zwykle z powodu urazu lub pogorszenia stanu. Rwa kulszowa zwykle charakteryzuje się promieniującym bólem wzdłuż nerwu kulszowego, który biegnie w dół jednej lub obu nóg od dolnej części pleców. Poniższa winieta dotyczy stanu zdrowia pana Winstona, 50-letniego kierowcy autobusu, który zgłosił chroniczny ból dolnej części pleców i nóg związany z rwą kulszową w okresie 4 tygodni. Ramya Ramaswami, MB, BS, MPH, Zoher Ghogawala, MD i James N. Weinstein, DO, zapewniają kompleksową analizę różnych opcji leczenia dostępnych w leczeniu rwy kulszowej, w tym poddania się operacji dysku lędźwiowego i terapii niechirurgicznej.

 

Osobiście, jako praktykujący lekarz chiropraktyki, wybór właściwej opieki medycznej dla każdego rodzaju urazu lub stanu może być osobistą i trudną decyzją. Jeśli okoliczności są sprzyjające, pacjent może określić, jaka jest najlepsza forma leczenia dla jego rodzaju problemu medycznego. Podczas gdy terapie niechirurgiczne, takie jak chiropraktyka, mogą być często stosowane w celu złagodzenia objawów rwy kulszowej, cięższe przypadki rwy kulszowej mogą wymagać interwencji chirurgicznej w celu wyleczenia źródła problemu. W większości przypadków należy najpierw rozważyć terapie niechirurgiczne, a dopiero potem przejść do leczenia chirurgicznego rwy kulszowej.

 

Winieta sprawy

 

Mężczyzna z rwą kulszową, który rozważa operację kręgosłupa lędźwiowego

 

Ramya Ramaswami, MB, BS, MPH

 

Pan Winston, 50-letni kierowca autobusu, zgłosił się do twojego biura z 4-tygodniowym wywiadem bólu w lewej nodze i dolnej części pleców. Opisał połączenie silnego, ostrego i tępego bólu, który pochodził z jego lewego pośladka i promieniował do grzbietowo-bocznej części lewego uda, a także niewyraźny ból w dolnej części kręgosłupa lędźwiowego. Podczas badania bierne podnoszenie lewej nogi ze stołu do 45 stopni powodowało silny ból, który symulował jego główny objaw, a ból był tak silny, że nie można było go dalej unieść. Nie było słabości nóg ani stóp. Jego wskaźnik masy ciała (masa w kilogramach podzielona przez kwadrat wzrostu w metrach) wynosił 35 i cierpiał na łagodną przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w wyniku palenia jednej paczki papierosów dziennie przez 22 lata. Pan Winston wziął urlop w pracy z powodu objawów. Przepisałeś 150 mg pregabaliny dziennie, które stopniowo zwiększano do 600 mg dziennie, ponieważ objawy nie ustąpiły.

 

Teraz, 10 tygodni po początkowym wystąpieniu objawów, wraca na ocenę. Lek zapewnił minimalne złagodzenie bólu kulszowego. Musi wrócić do pracy i obawia się, że będzie w stanie wypełnić swoje obowiązki w pracy. Poddawany jest rezonansowi magnetycznemu, który pokazuje przepuklinę krążka po lewej stronie przy korzeniu L4�L5. Omawiasz opcje kolejnych kroków w zarządzaniu jego rwą kulszową. Nie ma pewności co do inwazyjnych procedur, takich jak operacja dysku lędźwiowego, ale czuje się ograniczony objawami bólu.

 

Opcje leczenia

 

Którą z poniższych rzeczy poleciłbyś panu Winstonowi?

 

  1. Poddaj się operacji dysku lędźwiowego.
  2. Otrzymuj terapię niechirurgiczną.

 

Aby pomóc w podjęciu decyzji, każdy z tych podejść jest broniony w krótkim eseju przez eksperta w tej dziedzinie. Biorąc pod uwagę Twoją wiedzę o pacjencie i uwagi ekspertów, którą opcję byś wybrał?

 

1 opcji: Poddaj się operacji dysku lędźwiowego
2 opcji: Otrzymuj terapię nieoperacyjną

 

1. Poddaj się operacji dysku lędźwiowego

 

Zoher Ghogawala, MD

 

Przypadek pana Winstona przedstawia typowy scenariusz w leczeniu objawowej przepukliny krążka lędźwiowego. W tym konkretnym przypadku objawy pacjenta i badanie przedmiotowe są zgodne z uciskiem korzenia nerwu i stanem zapalnym bezpośrednio z przepukliny L4�L5 po lewej stronie. Pacjent nie odczuwa osłabienia, ale odczuwa ciągły ból i nie jest w stanie pracować przez ostatnie 10 tygodni pomimo przyjmowania pregabaliny. Pojawiają się dwa pytania: po pierwsze, czy operacja krążka lędźwiowego (mikrodisektomia) zapewnia wyniki lepsze niż w przypadku kontynuowania leczenia nieoperacyjnego u pacjentów z objawami dłuższymi niż 6 tygodni; a po drugie, czy mikrodyskektomia lędźwiowa poprawia prawdopodobieństwo powrotu do pracy u pacjentów z tymi objawami?

 

Najwyższej jakości dane na ten temat pochodzą z badania Spine Patient Outcomes Research Trial (SPORT). Wyniki randomizowanego, kontrolowanego badania są trudne do interpretacji, ponieważ przestrzeganie wyznaczonej strategii leczenia było suboptymalne. Tylko połowa pacjentów, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy operacyjnej, faktycznie przeszła operację w ciągu 3 miesięcy od włączenia, a 30% pacjentów przydzielonych do leczenia nieoperacyjnego zdecydowało się przejść do grupy chirurgicznej. W tym badaniu pacjenci, którzy przeszli operację, uzyskali większą poprawę w zweryfikowanych wynikach zgłaszanych przez pacjentów. Efekt leczenia mikrodyskektomii był lepszy niż leczenia nieoperacyjnego po 3 miesiącach, 1 roku i 2 latach. Co więcej, w analizie leczenia, wyniki wśród pacjentów poddanych operacji były lepsze niż wśród pacjentów, którzy otrzymali leczenie nieoperacyjne. Ogólnie wyniki projektu SPORT przemawiają za zastosowaniem mikrodysektomii w tym przypadku.

 

Wyniki badań klinicznych opierają się na porównaniu opcji leczenia w badanych populacjach i mogą, ale nie muszą, dotyczyć poszczególnych pacjentów. SPORT nie sprecyzował, jaki rodzaj terapii nieoperacyjnej miałby być zastosowany. Fizjoterapię stosowano u 73% pacjentów, zastrzyki zewnątrzoponowe u 50%, a terapie medyczne (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne) u ponad 50%. W przypadku pana Winstona próbowano pregabaliny, ale nie próbowano fizjoterapii i nadtwardówkowych zastrzyków z glikokortykoidów. Pomimo powszechnego stosowania fizjoterapii w leczeniu przepukliny krążka lędźwiowego, dowody potwierdzające jej skuteczność są niejednoznaczne, zgodnie z opublikowanymi wytycznymi North American Spine Society. Z drugiej strony istnieją dowody na to, że wstrzyknięcie nadtwardówkowe glikokortykosteroidu przezforaminy zapewnia krótkotrwałą ulgę (30 dni) u pacjentów z objawami nerwowo-korzeniowymi bezpośrednio związanymi z przepukliną krążka międzykręgowego. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dowody, pochodzące ze SPORT i z randomizowanego badania z Holandii opublikowane w czasopiśmie, że wczesna operacja między 6 a 12 tygodniem po wystąpieniu objawów zapewnia większe złagodzenie bólu nóg i lepszą ogólną ulgę w bólu niż przedłużona terapia zachowawcza.

 

Zdolność do powrotu do pracy nie była formalnie badana w porównaniu leczenia operacyjnego i nieoperacyjnego w przepuklinie krążka lędźwiowego. Dane rejestrowe z badania NeuroPoint-SD wykazały, że ponad 80% pacjentów, którzy pracowali przed przepukliną dysku, powróciło do pracy po operacji. Zdolność do powrotu do pracy może zależeć od rodzaju zawodu, ponieważ pacjenci, którzy są pracownikami fizycznymi, mogą potrzebować więcej czasu, aby wyzdrowieć, aby zmniejszyć ryzyko ponownego zapalenia.

 

Powszechnie wiadomo, że u wielu pacjentów z objawową przepukliną dysku lędźwiowego nastąpi samoistna poprawa w ciągu kilku miesięcy. Operacja może szybciej złagodzić objawy, natychmiast usuwając wadliwą przepuklinę dysku z dotkniętego korzenia nerwu. Równanie ryzyka-korzyści będzie się różnić u poszczególnych pacjentów. W przypadku pana Winstona otyłość i łagodna choroba płuc mogą zwiększać ryzyko powikłań po operacji, chociaż w SPORT 95% pacjentów chirurgicznych nie miało żadnych powikłań operacyjnych ani pooperacyjnych. Dla pana Winstona, pacjenta z bólem utrzymującym się przez ponad 6 tygodni, mikrodysektomia jest racjonalną opcją popartą wysokiej jakości dowodami.

 

2. Odbierz terapię niechirurgiczną

 

James N. Weinstein, DO

 

Przypadek ten obejmuje częstą prezentację bólu krzyża promieniującego do pośladka i tylno-bocznego uda, który może być albo przeniesionym bólem mechanicznym, albo radikulopatią. Klasyczna radikulopatia wynikająca z ucisku dolnego korzenia nerwu lędźwiowego (L4, L5 lub S1) powoduje ból promieniujący dystalnie do kolana i często towarzyszy mu osłabienie lub drętwienie odpowiedniego miotomu lub dermatomu. W tym przypadku ból występuje w okolicy kolana i nie jest związany z osłabieniem lub drętwieniem. U pacjentów z bólem promieniującym dystalnie do kolana, któremu towarzyszyły objawy neurologiczne, w SPORT zabieg chirurgiczny skutkował szybszym powrotem do zdrowia i większą poprawą niż leczenie nieoperacyjne. Jednakże, ponieważ pan Winston nie spełniłby kryteriów włączenia do SPORT, wyniki dyskektomii w tym przypadku byłyby nieco nieprzewidywalne. Nie ma radikulopatii promieniującej poniżej kolana, nie ma też osłabienia ani drętwienia; leczenie nieoperacyjne należy zakończyć przed rozważeniem zabiegu chirurgicznego, który w większości przypadków okazał się nieskuteczny u pacjentów z tego typu prezentacją. W tym wydaniu Journal, Mathieson i współpracownicy opisują wyniki randomizowanego, kontrolowanego badania, które wykazało, że pregabalina nie łagodziła znacząco bólu związanego z rwą kulszową. Pan Winston był leczony tylko pregabaliną; dlatego należy zbadać inne konserwatywne opcje.

 

Saal i Saal donieśli, że ponad 80% pacjentów z radikulopatią związaną z przepukliną dysku lędźwiowego uzyskało poprawę w ciągu kilku miesięcy dzięki fizjoterapii opartej na ćwiczeniach. W nieoperacyjnej kohorcie SPORT pacjenci wykazali znaczną poprawę w stosunku do stanu wyjściowego, a około 60% osób z klasyczną radikulopatią, które początkowo otrzymały nieoperacyjne leczenie, uniknęło operacji. Pan Winston przeszedł minimalne leczenie i ma objawy tylko od 10 tygodni. Powinien przejść fizjoterapię opartą na ćwiczeniach i wypróbować niesteroidowy lek przeciwzapalny, a także rozważyć zastrzyk z nadtwardówkowego lędźwiowego glikokortykoidu. Chociaż istnieje niewiele dowodów na skuteczność tych nieoperacyjnych opcji samych, połączenie tych metod leczenia i łagodnej historii naturalnej stanu pacjenta może skutkować złagodzeniem lub ustąpieniem objawów. Jeśli te interwencje – i czas – nie rozwiążą objawów, operację można rozważyć jako ostateczną opcję, ale może ona nie mieć długoterminowej skuteczności i sama w sobie może spowodować więcej szkody niż pożytku. Pan Winston ma czynniki ryzyka, takie jak otyłość i historia palenia, które, jak wykazano, przyczyniają się do słabych wyników chirurgicznych niektórych zabiegów kręgosłupa.

 

Pan Winston ma objawy bólu pleców, które wpływają na jakość jego życia. Musiałby zrozumieć, poprzez wspólne podejmowanie decyzji, że z czasem podejście niechirurgiczne będzie prawdopodobnie bardziej skuteczne niż operacja.

 

Informacje podane w National Center for Biotechnology Information (NCBI) i New England Journal of Medicine (NEJM). Zakres naszych informacji ogranicza się do chiropraktyki oraz urazów i stanów kręgosłupa. W celu omówienia tematu, prosimy o kontakt z dr Jimenezem lub o kontakt pod adresem 915-850-0900 .

 

Cytowane przez dr Alexa Jimeneza

 

Green-Call-Now-Button-24H-150x150-2-3.png

 

Dodatkowe tematy: Wellness

 

Ogólne zdrowie i wellness są niezbędne do utrzymania prawidłowej równowagi umysłowej i fizycznej w organizmie. Od spożywania zrównoważonego odżywiania, a także ćwiczeń i uczestniczenia w aktywności fizycznej, regularnego spania regularnie, a najlepsze porady dotyczące zdrowia i wellness mogą ostatecznie pomóc w utrzymaniu dobrego samopoczucia. Jedzenie dużej ilości owoców i warzyw może iść długą drogą, aby pomóc ludziom stać się zdrowymi.

 

blog obraz kreskówki paperboy duże wiadomości

 

WAŻNA TEMAT: EXTRA EXTRA: leczenie bólu kulszowego

 

 

pusty
Referencje

 

  • 1. Weinstein JN, Tosteson TD, Lurie JD, et al. Chirurgiczne vs nieoperacyjne leczenie przepukliny krążka lędźwiowego: badanie Spine Patient Outcomes Research Trial (SPORT): randomizowane badanie. JAMA 2006; 296:2441-2450

  • 2. Weinstein JN, Lurie JD, Tosteson TD i in. Chirurgiczne vs nieoperacyjne leczenie przepukliny dysku lędźwiowego: kohorta obserwacyjna Spine Patient Outcomes Research Trial (SPORT). JAMA 2006; 296:2451-2459

  • 3. Kreiner DS, Hwang SW, Easa JE i in. Oparte na dowodach wytyczne kliniczne dotyczące diagnozowania i leczenia przepukliny krążka lędźwiowego z radikulopatią. Kręgosłup J 2014; 14:180-191

  • 4. Ghahreman A, Ferch R, Bogduk N. Skuteczność wstrzyknięcia przezforaminy sterydów w leczeniu bólu korzeniowego odcinka lędźwiowego. Ból Med 2010; 11:1149-1168

  • 5. Peul WC, van Houwelingen HC, van den Hout WB, et al. Chirurgia a przedłużone leczenie zachowawcze rwy kulszowej. N Engl J Med 2007; 356:2245-2256

  • 6. Ghogawala Z, Shaffrey CI, Asher AL i in. Skuteczność discektomii lędźwiowej i fuzji jednopoziomowej w spondylolistezie: wyniki z rejestru NeuroPoint-SD: artykuł kliniczny. J Neurosurg Spine 2013; 19:555-563

  • 7. Deyo RA, Weinstein JN. Ból dolnej części pleców. N Engl J Med 2001; 344:363-370

  • 8. Lurie JD, Tosteson TD, Tosteson AN i in. Chirurgiczne i nieoperacyjne leczenie przepukliny krążka lędźwiowego: ośmioletnie wyniki badania klinicznego dotyczącego wyników leczenia kręgosłupa. Spine (Phila Pa 1976) 2014; 39:3-16

  • 9. Mathieson S, Maher CG, McLachlan AJ i in. Próba pregabaliny w ostrej i przewlekłej rwie kulszowej. N Engl J Med 2017; 376:1111-1120

  • 10. Saal JA, Saal JS. Nieoperacyjne leczenie przepukliny lędźwiowego krążka międzykręgowego z radikulopatią: badanie końcowe. Spine (Phila Pa 1976) 1989; 14:431-437

  • 11. Pinto RZ, Maher CG, Ferreira ML i in. Leki łagodzące ból u pacjentów z rwą kulszową: przegląd systematyczny i metaanaliza. BMJ 2012; 344:e497-e497

  • 12. Pearson A, Lurie J, Tosteson T, et al. Kto powinien mieć operację przepukliny krążka międzykręgowego? Porównawcze dowody skuteczności z badania Spine Patient Outcomes Research Trial. Kręgosłup 2012; 37:140-149

  • 13. Tygodnie WB, Weinstein JN. Dane zgłaszane przez pacjentów mogą pomóc ludziom w dokonywaniu lepszych wyborów dotyczących opieki zdrowotnej. Przegląd biznesowy Harvard. 21 września 2015 r.

 

Zamknij akordeon