Co to jest choroba zwyrodnieniowa dysku (DDD): przegląd

by Doktor Alex Jimenez | Back Pain, Chiropraktyka, Chronic ból pleców, Chronic Pain, Zdrowie, przepuklina dysku, Ból dolnej części pleców, Ból szyi, Na rwę kulszową, Rwa kulszowa nerwu, Skolioza, Higiena rdzenia kręgowego, Kręgosłup, Zabiegi, Wellness

Choroba zwyrodnieniowa dysku to ogólne określenie stanu, w którym uszkodzony krążek międzykręgowy powoduje przewlekły ból, który może być bólem krzyża w odcinku lędźwiowym kręgosłupa lub bólem szyi w odcinku szyjnym kręgosłupa. Nie jest to „choroba” per se, ale w rzeczywistości uszkodzenie krążka międzykręgowego kręgosłupa. Krążek międzykręgowy jest strukturą, której ostatnio poświęca się wiele uwagi ze względu na jej implikacje kliniczne. Zmiany patologiczne, które mogą wystąpić w zwyrodnieniu dysku, obejmują zwłóknienie, zwężenie i przesuszenie dysku. W krążku międzykręgowym mogą również wystąpić różne wady anatomiczne, takie jak stwardnienie płytek końcowych, zwyrodnienie szczelinowe i śluzowe pierścienia oraz tworzenie się osteofitów.

Ból krzyża i szyi to główne problemy epidemiologiczne, które uważa się za związane ze zmianami zwyrodnieniowymi dysku. Ból pleców to druga najczęstsza przyczyna wizyty u klinicysty w USA. Szacuje się, że około 80% dorosłych Amerykanów cierpi na ból krzyża przynajmniej raz w życiu. (Modic, Michael T. i Jeffrey S. Ross) Dlatego do radzenia sobie z tym powszechnym schorzeniem potrzebne jest dokładne zrozumienie choroby zwyrodnieniowej dysku.

Anatomia powiązanych struktur

Anatomia kręgosłupa

Kręgosłup jest główną strukturą, która utrzymuje postawę i powoduje różne problemy z procesami chorobowymi. Kręgosłup składa się z siedmiu kręgów szyjnych, dwunastu kręgów piersiowych, pięciu kręgów lędźwiowych oraz zrośniętych kręgów krzyżowych i ogonowych. Stabilność kręgosłupa podtrzymują trzy kolumny.

Kolumnę przednią tworzy więzadło podłużne przednie i przednia część trzonu kręgu. Środkowa kolumna jest utworzona przez tylną część trzonu kręgu i tylne więzadło podłużne. Kolumna tylna składa się z tylnego łuku ciała z wyrostkami poprzecznymi, blaszkami, fasetami i wyrostkami kolczystymi. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia�)

Anatomia krążka międzykręgowego

Krążek międzykręgowy leży pomiędzy dwoma sąsiednimi kręgami w kręgosłupie. Około jednej czwartej całkowitej długości kręgosłupa tworzą krążki międzykręgowe. Dysk ten tworzy staw chrzęstno-włóknisty, zwany także stawem spojenia. Pozwala na lekki ruch kręgów i utrzymuje je razem. Krążek międzykręgowy charakteryzuje się odpornością na rozciąganie i ściskanie. Krążek międzykręgowy składa się głównie z trzech części; wewnętrzne galaretowate jądro miażdżycowe, zewnętrzny pierścień włóknisty i płytki końcowe chrząstki, które są zlokalizowane w górnej i dolnej części połączenia trzonów kręgów.

Jądro miażdżycowe to galaretowata część wewnętrzna. Składa się z proteoglikanu i żelu wodnego połączonych luźno i nieregularnie ułożonymi włóknami kolagenu typu II i elastyny. Aggrekan jest głównym proteoglikanem znajdującym się w jądrze miażdżystym. Obejmuje około 70% jądra miażdżystego i prawie 25% pierścienia włóknistego. Może zatrzymywać wodę i zapewnia właściwości osmotyczne, które są potrzebne, aby wytrzymać ściskanie i działać jako amortyzator. Ta duża ilość agrekanu w normalnym krążku pozwala tkance podtrzymywać kompresję bez zapadania się, a obciążenia rozkładają się równomiernie na pierścienie włókniste i trzon kręgu podczas ruchów kręgosłupa. (Wheater, Paul R, et al.)

Część zewnętrzna nazywana jest pierścieniem włóknistym, który zawiera liczne włókna kolagenu typu I ułożone w okrągłą warstwę. Włókna kolagenowe biegną ukośnie pomiędzy blaszkami pierścienia w naprzemiennych kierunkach, co daje mu odporność na rozciąganie. Więzadła obwodowe wzmacniają obwodowo pierścień włóknisty. W przednim aspekcie grube więzadło dodatkowo wzmacnia pierścień włóknisty, a cieńsze więzadło wzmacnia tylną stronę. (Choi, Yong-Soo)

Zwykle pomiędzy każdą parą kręgów znajduje się jeden krążek, z wyjątkiem atlasu i osi, które są pierwszym i drugim kręgiem szyjnym w ciele. Te dyski mogą poruszać się o 6? we wszystkich osiach ruchu i obrotu wokół każdej osi. Ale ta swoboda ruchu jest różna w różnych częściach kręgosłupa. Kręgi szyjne mają największy zakres ruchu, ponieważ krążki międzykręgowe są większe i mają szerokie wklęsłe dolne i wypukłe górne powierzchnie trzonów kręgów. Mają również poprzecznie wyrównane połączenia fasetowe. Kręgi piersiowe mają minimalny zakres ruchu w zgięciu, wyprostowaniu i rotacji, ale mają swobodne zgięcie boczne, ponieważ są przymocowane do klatki piersiowej. Kręgi lędźwiowe mają dobre zgięcie i wyprost, ponownie, ponieważ ich krążki międzykręgowe są duże, a wyrostki kolczyste są zlokalizowane z tyłu. Jednak boczna rotacja odcinka lędźwiowego jest ograniczona, ponieważ stawy międzykręgowe są zlokalizowane strzałkowo. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia�)

Dopływ krwi

Krążek międzykręgowy jest jedną z największych struktur beznaczyniowych w organizmie, z naczyniami włosowatymi kończącymi się na płytkach końcowych. Tkanki czerpią składniki odżywcze z naczyń w kości podchrzęstnej, które leżą w sąsiedztwie chrząstki szklistej na płytce końcowej. Te składniki odżywcze, takie jak tlen i glukoza, są przenoszone do krążka międzykręgowego poprzez prostą dyfuzję. (� Dysk międzykręgowy � Kręgosłup � Orthobullets.Com�)

Zasilanie nerwowe

Unerwienie czuciowe krążków międzykręgowych jest złożone i zmienia się w zależności od umiejscowienia w kręgosłupie. Uważa się, że w transmisji sensorycznej pośredniczą substancje P, kalcytonina, VIP i CPON. Nerw kręgowy zatokowy, który wyrasta ze zwoju korzenia grzbietowego, unerwia powierzchowne włókna pierścienia. Włókna nerwowe nie wychodzą poza włókna powierzchniowe.

Krążki międzykręgowe lędźwiowe są dodatkowo zaopatrywane od strony tylno-bocznej odgałęzieniami z gałęzi pierwotnych brzusznych iz szarych gałęzi komunikacyj- nych w pobliżu ich połączenia z gałęziami pierwotnymi brzusznymi. Boczne aspekty dysków są zasilane przez gałęzie z rami communicantes. Niektóre rami communicantes mogą przechodzić przez krążki międzykręgowe i osadzać się w tkance łącznej, która leży głęboko od początku lędźwiowego. (Palmgren, Tove i in.)

Dyski międzykręgowe szyjne są dodatkowo zaopatrywane od strony bocznej przez gałęzie nerwu kręgowego. Stwierdzono również, że nerwy kręgowe zatoki szyjnej przebiegają ku górze w kanale kręgowym zaopatrującym dysk w punkcie wejścia i tym powyżej. (BOGDUK, NIKOLAI i in.)

Patofizjologia choroby zwyrodnieniowej dysku

Około 25% osób przed 40 rokiem życia wykazuje na pewnym poziomie zmiany zwyrodnieniowe dysku. W wieku powyżej 40 lat dowody MRI wykazują zmiany u ponad 60% osób. (Suthar, Pokhraj) Dlatego ważne jest, aby zbadać proces degeneracyjny krążków międzykręgowych, ponieważ stwierdzono, że degeneruje się on szybciej niż jakakolwiek inna tkanka łączna w ciele, prowadząc do bólu pleców i szyi. Zmiany w trzech krążkach międzykręgowych są związane ze zmianami w trzonie kręgowym i stawach, sugerując postępujący i dynamiczny proces.

Proces zwyrodnieniowy krążków międzykręgowych został podzielony na trzy etapy, według Kirkaldy-Willisa i Bernarda, zwane ��kaskadą zwyrodnieniową��. Te etapy mogą zachodzić na siebie i występować przez dziesięciolecia. Jednak kliniczna identyfikacja tych etapów nie jest możliwa ze względu na nakładanie się objawów i oznak.

Etap 1 (faza degeneracji)

Ten etap charakteryzuje się degeneracją. Występują zmiany histologiczne, które wykazują obwodowe rozdarcia i szczeliny w pierścieniu włóknistym. Te łzy obwodowe mogą przekształcić się w łzy promieniowe, a ponieważ pierścień miażdżysty jest dobrze unerwiony, łzy te mogą powodować ból pleców lub ból szyi, który jest zlokalizowany i przy bolesnych ruchach. Z powodu powtarzających się urazów krążków, płytki końcowe mogą się rozdzielać, co prowadzi do zakłócenia dopływu krwi do krążka, a tym samym do pozbawienia go zaopatrzenia w składniki odżywcze i usuwania odpadów. Pierścień może zawierać mikropęknięcia we włóknach kolagenowych, które można zobaczyć w mikroskopie elektronowym, a skan MRI może ujawnić wysuszenie, wybrzuszenie krążka i strefę o wysokiej intensywności w pierścieniu. Stawy fasetowe mogą wykazywać reakcję maziową i może powodować silny ból z towarzyszącym zapaleniem błony maziowej i niezdolnością do poruszania stawem w stawach przynasadowych. Te zmiany niekoniecznie muszą wystąpić u każdej osoby. (Gupta, Vijay Kumar i in.)

Jądro miażdżyste jest również zaangażowane w ten proces, ponieważ jego zdolność wchłaniania wody jest zmniejszona z powodu akumulacji zmienionych biochemicznie proteoglikanów. Zmiany te są wywoływane głównie przez dwa enzymy zwane metaloproteinazą macierzy-3 (MMP-3) i tkankowym inhibitorem metaloproteinazy-1 (TIMP-1). (Bhatnagar, Sushma i Maynak Gupta) Ich brak równowagi prowadzi do zniszczenia proteoglikanów. Zmniejszona zdolność wchłaniania wody prowadzi do zmniejszenia ciśnienia hydrostatycznego w jądrze miażdżystym i wyboczenia lameli pierścieniowych. Może to zwiększyć ruchliwość tego segmentu, powodując naprężenie ścinające w ściance pierścienia. Wszystkie te zmiany mogą prowadzić do procesu zwanego rozwarstwieniem pierścienia i pękaniem w pierścieniu włóknistym. Są to dwa odrębne procesy patologiczne i oba mogą prowadzić do bólu, miejscowej tkliwości, hipomobilności, skurczu mięśni, bolesnych ruchów stawów. Jednak badanie neurologiczne na tym etapie jest zwykle prawidłowe.

Etap 2 (faza niestabilności)

Po fazie dysfunkcji następuje faza niestabilności, która może wynikać z postępującego pogarszania się integralności mechanicznej kompleksu stawowego. Na tym etapie może wystąpić kilka zmian, w tym przerwanie dysku i resorpcja, które mogą prowadzić do utraty wysokości przestrzeni dyskowej. Na tym etapie może również wystąpić wielokrotne rozdarcie pierścienia z towarzyszącymi zmianami w stawach zagopofizalnych. Mogą obejmować zwyrodnienie chrząstki i zwiotczenie torebki stawowej prowadzące do podwichnięcia. Te zmiany biomechaniczne powodują niestabilność dotkniętego segmentu.

Objawy obserwowane w tej fazie są podobne do tych obserwowanych w fazie dysfunkcji, takie jak „ustępowanie drogi” pleców, ból podczas stania przez dłuższy czas i „łapanie się” w plecy podczas ruchów. Towarzyszą im objawy, takie jak nieprawidłowe ruchy stawów podczas badania palpacyjnego i obserwowanie, że kręgosłup kołysze się lub przesuwa na bok po staniu w pozycji wyprostowanej przez jakiś czas po zgięciu. (Gupta, Vijay Kumar i in.)

Etap 3 (faza ponownej stabilizacji)

W tym trzecim i ostatnim etapie postępująca degeneracja prowadzi do zwężenia przestrzeni dyskowej z włóknieniem i tworzeniem się osteofitów oraz mostkowaniem przeztarczowym. Ból wynikający z tych zmian jest silny w porównaniu z poprzednimi dwoma etapami, ale mogą się one różnić u poszczególnych osób. To zwężenie przestrzeni dyskowej może mieć kilka implikacji dla kręgosłupa. Może to spowodować zwężenie kanału międzykręgowego w kierunku góra-dolny z przybliżeniem sąsiednich szypułek. Więzadła podłużne, które wspierają kręgosłup, mogą również w niektórych obszarach ulec uszkodzeniu, prowadząc do wiotkości i niestabilności kręgosłupa. Ruchy kręgosłupa mogą powodować wybrzuszenie więzadła płaskiego i nadmierne podwichnięcie wyrostka łonowego. Prowadzi to ostatecznie do zmniejszenia średnicy w kierunku przednio-tylnym przestrzeni międzykręgowej i zwężenia kanałów korzeni nerwu górnego.

Powstawanie osteofitów i przerost fasetek może wystąpić z powodu zmiany obciążenia osiowego kręgosłupa i trzonów kręgów. Mogą one tworzyć się zarówno na górnych, jak i dolnych wyrostkach stawowych, a osteofity mogą wystawać do kanału międzykręgowego, podczas gdy przerośnięte fasetki mogą wystawać do kanału centralnego. Uważa się, że osteofity powstają z proliferacji chrząstki stawowej w okostnej, po czym ulegają zwapnieniu i kostnieniu śródchrzęstnemu. Ostofity są również tworzone w wyniku zmian prężności tlenu oraz zmian ciśnienia płynu, a także defektów rozkładu obciążenia. Osteofity i zwłóknienie okołostawowe mogą powodować sztywność stawów. Procesy stawowe mogą również orientować się w kierunku skośnym, powodując retrospondylolistezę prowadzącą do zwężenia kanału międzykręgowego, kanału korzenia nerwu i kanału kręgowego. (KIRKALDY-WILLIS, WH i in.)

Wszystkie te zmiany prowadzą do bólu krzyża, który zmniejsza się wraz z nasileniem. Mogą wystąpić inne objawy, takie jak ograniczenie ruchu, tkliwość mięśni, sztywność i skolioza. W procesie tym biorą udział komórki macierzyste błony maziowej i makrofagi, które uwalniają czynniki wzrostu i cząsteczki macierzy zewnątrzkomórkowej, które pełnią rolę mediatorów. Stwierdzono, że uwalnianie cytokin jest związane z każdym etapem i może mieć implikacje terapeutyczne dla przyszłego rozwoju leczenia.

Etiologia czynników ryzyka choroby zwyrodnieniowej dysku

Starzenie się i zwyrodnienie

Trudno odróżnić starzenie się od zmian zwyrodnieniowych. Pearce i wsp. zasugerowali, że starzenie się i degeneracja reprezentują kolejne etapy w ramach jednego procesu, które występują u wszystkich osób, ale w różnym tempie. Zwyrodnienie dysku następuje jednak najczęściej w szybszym tempie niż starzenie się. Dlatego spotyka się go nawet u pacjentów w wieku produkcyjnym.

Wydaje się, że istnieje związek między starzeniem się a degeneracją, ale nie ustalono jeszcze żadnej wyraźnej przyczyny. Przeprowadzono wiele badań dotyczących odżywiania, śmierci komórek i akumulacji produktów zdegradowanej macierzy oraz uszkodzenia jądra. Wraz z wiekiem zmniejsza się zawartość wody w krążku międzykręgowym. W jądrze miażdżystym mogą pojawić się pęknięcia, które mogą rozciągać się do pierścienia włóknistego. Początek tego procesu nazywa się chondrosis inter vertebralis, co może oznaczać początek degeneracyjnego zniszczenia krążka międzykręgowego, płytek końcowych i trzonów kręgów. Proces ten powoduje złożone zmiany w składzie molekularnym krążka międzykręgowego i ma następstwa biomechaniczne i kliniczne, które często mogą prowadzić do znacznego upośledzenia funkcji u osoby dotkniętej chorobą.

Stężenie komórek w pierścieniu zmniejsza się wraz z wiekiem. Dzieje się tak głównie dlatego, że komórki w krążku ulegają starzeniu i tracą zdolność do proliferacji. Inne powiązane przyczyny specyficznej dla wieku degeneracji krążków międzykręgowych obejmują utratę komórek, zmniejszone odżywianie, potranslacyjną modyfikację białek macierzy, akumulację produktów zdegradowanych cząsteczek macierzy i zmęczenie macierzy. Spośród tych wszystkich zmian najważniejszą zmianą wydaje się zmniejszenie odżywienia centralnego dysku, co pozwala na akumulację produktów przemiany materii komórek i zdegradowanych cząsteczek macierzy. To upośledza odżywianie i powoduje spadek poziomu pH, co może dalej pogarszać funkcjonowanie komórek i prowadzić do śmierci komórki. Zwiększony katabolizm i zmniejszony anabolizm starzejących się komórek może sprzyjać degeneracji. (Buckwalter, Joseph A.) Według jednego z badań, w jądrze miażdżystym było więcej komórek starzejących się w porównaniu z pierścieniem włóknistym, a przepuklina krążków miała większą szansę na starzenie się komórek. (Roberts, S. i wsp.)

Gdy proces starzenia trwa jakiś czas, stężenie siarczanu chondroityny 4 i siarczanu chondroityny 5, który jest silnie hydrofilowy, spada, a stosunek siarczanu keratyny do siarczanu chondroityny wzrasta. Siarczan keratanu jest umiarkowanie hydrofilowy i ma również niewielką tendencję do tworzenia stabilnych agregatów z kwasem hialuronowym. Ponieważ agrekan ulega fragmentacji i zmniejsza się jego masa cząsteczkowa i liczba, zmniejsza się lepkość i hydrofilowość jądra miażdżystego. Zmiany zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych są przyspieszane przez zmniejszone ciśnienie hydrostatyczne jądra miażdżystego i zmniejszone dostarczanie składników odżywczych przez dyfuzję. Gdy zawartość wody w macierzy pozakomórkowej jest zmniejszona, wysokość krążka międzykręgowego również zostanie zmniejszona. Zmniejszy się również odporność tarczy na obciążenie osiowe. Ponieważ obciążenie osiowe jest następnie przenoszone bezpośrednio na pierścień włóknisty, szczeliny pierścienia mogą łatwo ulec rozerwaniu.

Wszystkie te mechanizmy prowadzą do zmian strukturalnych obserwowanych w chorobie zwyrodnieniowej dysku. Ze względu na zmniejszoną zawartość wody w pierścieniu włóknistym i związaną z tym utratę podatności obciążenie osiowe może zostać przeniesione na tylną część ścianek zamiast normalnej przedniej i środkowej części ścianek. Może to powodować zapalenie stawów międzykręgowych, przerost sąsiednich trzonów kręgów oraz ostrogi kostne lub przerost kości, znany jako osteofity, w wyniku zwyrodnieniowych dysków. (Choi, Yong-Soo)

Genetyka i degeneracja

Stwierdzono, że składnik genetyczny jest dominującym czynnikiem w chorobie zwyrodnieniowej dysku. Badania bliźniąt i badania na myszach wykazały, że geny odgrywają rolę w zwyrodnieniu dysku. (Boyd, Lawrence M. i wsp.) Wśród genów, które są sugeruje się, że jest zaangażowany w chorobę zwyrodnieniową dysku. Stwierdzono, że polimorfizmy w allelach 1A i 3A występujące w regionie promotorowym genów regulujących produkcję MMP 3 są głównym czynnikiem zwiększonej degeneracji krążka lędźwiowego w populacji osób starszych. Interakcje między tymi różnymi genami znacząco przyczyniają się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego jako całości.

Odżywianie i degeneracja

Uważa się również, że zwyrodnienie dysku występuje z powodu braku dostarczania składników odżywczych do komórek krążka międzykręgowego. Poza normalnym procesem starzenia, na niedobór składników odżywczych komórek krążka niekorzystnie wpływa zwapnienie płytki końcowej, palenie tytoniu i ogólny stan odżywienia. Niedobór składników odżywczych może prowadzić do powstawania kwasu mlekowego wraz z towarzyszącym mu niskim ciśnieniem tlenu. Wynikające z tego niskie pH może wpływać na zdolność komórek krążków do tworzenia i utrzymywania macierzy zewnątrzkomórkowej krążków i powodować zwyrodnienie krążków międzykręgowych. Zdegenerowane dyski nie są w stanie normalnie reagować na siłę zewnętrzną i mogą prowadzić do zakłóceń nawet przy najmniejszym obciążeniu pleców. (Taher, Fadi i in.)

Czynniki wzrostu stymulują chondrocyty i fibroblasty do wytwarzania większej ilości macierzy pozakomórkowej. Hamuje również syntezę metaloproteinaz macierzy. Przykład tych czynników wzrostu obejmuje transformujący czynnik wzrostu, insulinopodobny czynnik wzrostu i podstawowy czynnik wzrostu fibroblastów. Zdegradowana macierz jest naprawiana przez podwyższony poziom transformującego czynnika wzrostu i podstawowego czynnika wzrostu fibroblastów.

Środowisko i degeneracja

Mimo że wszystkie krążki są w tym samym wieku, krążki znajdujące się w dolnych odcinkach lędźwiowych są bardziej podatne na zmiany zwyrodnieniowe niż krążki znajdujące się w górnym segmencie. Sugeruje to, że czynnikiem sprawczym jest nie tylko starzenie się, ale także obciążenie mechaniczne. Związek między chorobą zwyrodnieniową dysku a czynnikami środowiskowymi został szczegółowo zdefiniowany przez Williamsa i Sambrook w 2011 roku. choroba zwyrodnieniowa. Według niektórych badań istnieje również możliwość, że chemikalia powodują zwyrodnienie dysku, takie jak palenie. (Batti�, Michele C.) Nikotyna została powiązana z badaniami bliźniaczymi, że powoduje upośledzenie przepływu krwi do krążka międzykręgowego, co prowadzi do zwyrodnienia krążka. (BATTI�, MICHELE C. i wsp.) Ponadto stwierdzono związek między zmianami miażdżycowymi w aorcie a bólem krzyża, powołując się na związek między miażdżycą a chorobą zwyrodnieniową dysku. (Kauppila, LI) W niektórych badaniach nasilenie zwyrodnienia dysku wiązało się z nadwagą, otyłością, zespołem metabolicznym i zwiększonym wskaźnikiem masy ciała. (�Badanie populacyjne nad zwyrodnieniem dysku młodzieńczego i jego związkiem z nadwagą i otyłością, bólem krzyża i obniżonym stanem funkcjonalnym. Samartzis D, Karppinen J, Mok F, Fong DY, Luk KD, Cheung KM. J Bone Joint Surg Am 2011;93(7):662�)

Ból w zwyrodnieniu dysku (ból dyskogenny)

Ból dyskogenny, który jest rodzajem bólu nocyceptywnego, powstaje z nocyceptorów w pierścieniu włóknistym, gdy układ nerwowy jest dotknięty chorobą zwyrodnieniową dysku. Annulus fibrosus zawiera włókna nerwowe reagujące na układ odpornościowy w zewnętrznej warstwie krążka z innymi substancjami chemicznymi, takimi jak wazoaktywny polipeptyd jelitowy, peptyd związany z genem kalcytoniny i substancja P. (KONTTINEN, YRJ� T. i wsp.) W przypadku zmian zwyrodnieniowych pojawiają się krążki międzykręgowe, zmienia się normalna struktura i obciążenie mechaniczne, co prowadzi do nieprawidłowych ruchów. Te nocyceptory dysku mogą być nienormalnie uczulone na bodźce mechaniczne. Ból może być również wywołany przez środowisko o niskim pH wywołane obecnością kwasu mlekowego, powodujące zwiększoną produkcję mediatorów bólu.

Ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową dysku może mieć wiele przyczyn. Może wystąpić z powodu uszkodzenia strukturalnego, nacisku i podrażnienia nerwów w kręgosłupie. Sam dysk zawiera tylko kilka włókien nerwowych, ale każdy uraz może uczulać te nerwy lub te w tylnym więzadle podłużnym, powodując ból. Mogą wystąpić mikroruchy w kręgach, które mogą powodować bolesne odruchowe skurcze mięśni, ponieważ dysk jest uszkodzony i ścierany z utratą napięcia i wysokości. Bolesne ruchy powstają, ponieważ nerwy zaopatrujące ten obszar są ściskane lub podrażnione przez stawy międzykręgowe i więzadła w otworze otworowym, co prowadzi do bólu nóg i pleców. Ból ten może ulec nasileniu przez uwolnienie białek zapalnych, które działają na nerwy w otworze lub nerwy zstępujące w kanale kręgowym.

Patologiczne próbki krążków zwyrodnieniowych obserwowane pod mikroskopem ujawniają unaczynioną ziarninę i rozległe unerwienie w szczelinach zewnętrznej warstwy pierścienia włóknistego sięgającego do jądra miażdżystego. Obszar ziarniny jest infiltrowany przez liczne komórki tuczne, które niezmiennie uczestniczą w procesach patologicznych, które ostatecznie prowadzą do bólu dyskogennego. Należą do nich neowaskularyzacja, zwyrodnienie krążka międzykręgowego, zapalenie tkanki krążka i powstawanie zwłóknienia. Komórki tuczne uwalniają również substancje, takie jak czynnik martwicy nowotworu i interleukiny, które mogą sygnalizować aktywację niektórych szlaków, które odgrywają rolę w wywoływaniu bólu pleców. Inne substancje, które mogą wyzwalać te szlaki, obejmują fosfolipazę A2, która jest wytwarzana z kaskady kwasu arachidonowego. Występuje w zwiększonych stężeniach w zewnętrznej jednej trzeciej pierścienia zwyrodnieniowego dysku i uważa się, że stymuluje znajdujące się tam nocyceptory do uwalniania substancji zapalnych w celu wywołania bólu. Substancje te powodują uszkodzenie aksonów, obrzęk wewnątrznerwowy i demielinizację. (Brisby, Helena)

Uważa się, że ból pleców wynika z samego krążka międzykręgowego. Dlatego ból będzie się stopniowo zmniejszał wraz z upływem czasu, gdy zwyrodnieniowy dysk przestaje powodować ból. Jednak według badań endoskopowych ból pochodzi od samego krążka tylko u 11% pacjentów. Faktyczna przyczyna bólu pleców wydaje się wynikać ze stymulacji przyśrodkowej granicy nerwu, a ból rzutowany wzdłuż ręki lub nogi wydaje się wynikać ze stymulacji rdzenia nerwu. Leczenie zwyrodnienia dysku powinno skupiać się głównie na łagodzeniu bólu, aby zmniejszyć cierpienie pacjenta, ponieważ jest to najbardziej upośledzający objaw, który zakłóca życie pacjenta. Dlatego ważne jest ustalenie mechanizmu powstawania bólu, ponieważ pojawia się on nie tylko ze względu na zmiany strukturalne w krążkach międzykręgowych, ale także z powodu innych czynników, takich jak uwalnianie substancji chemicznych, a zrozumienie tych mechanizmów może prowadzić do skutecznego uśmierzania bólu. (Choi, Yong-Soo)

Obraz kliniczny choroby zwyrodnieniowej dysku

Pacjenci z chorobą zwyrodnieniową dysku mają do czynienia z niezliczonymi objawami w zależności od miejsca choroby. Ci, którzy mają zwyrodnienie dysku lędźwiowego, odczuwają bóle krzyża, objawy korzeniowe i osłabienie. Ci, którzy mają zwyrodnienie dysku szyjnego, mają ból szyi i barku.

Ból krzyża może nasilać ruchy i pozycja. Zwykle objawy nasilają się przy zgięciu, a wyprost często je łagodzi. Drobne urazy skrętne, nawet spowodowane machaniem kijem golfowym, mogą wywołać objawy. Ból jest zwykle słabszy podczas chodzenia lub biegania, częstej zmiany pozycji i leżenia. Jednak ból jest zwykle subiektywny i w wielu przypadkach różni się znacznie w zależności od osoby, a większość ludzi będzie cierpieć z powodu niskiego poziomu przewlekłego bólu w dolnej części pleców, a od czasu do czasu cierpi na ból pachwiny, bioder i nóg. Intensywność bólu będzie się od czasu do czasu zwiększać i trwać kilka dni, a następnie stopniowo ustępować. Ten „nawrót” jest ostrym epizodem i wymaga leczenia silnymi lekami przeciwbólowymi. Gorszy ból odczuwany jest w pozycji siedzącej i nasila się podczas częstych ruchów zginania, podnoszenia i skręcania. Nasilenie bólu może się znacznie różnić, u niektórych od czasu do czasu dokuczliwy ból, u innych okresowo silny i powodujący niepełnosprawność. (Jason M. Highsmith, MD)

Zlokalizowany ból i tkliwość w osiowym kręgosłupie zwykle wynika z nocyceptorów znajdujących się w krążkach międzykręgowych, stawach międzykręgowych, stawach krzyżowo-biodrowych, oponie twardej korzeni nerwowych i strukturach mięśniowo-powięziowych znajdujących się w obrębie osiowego kręgosłupa. Jak wspomniano w poprzednich rozdziałach, zmiany zwyrodnieniowe anatomiczne mogą skutkować zwężeniem kanału kręgowego zwanym zwężeniem kręgosłupa, przerostem wyrostków kręgosłupa zwanych osteofitami, przerostem wyrostków stawowych dolnych i górnych, spondylolistezą, wybrzuszeniem więzadła płaskiego i przepukliną krążka międzykręgowego . Zmiany te skutkują zbiorem objawów, które są znane jako chromanie neurogenne. Mogą wystąpić objawy, takie jak ból krzyża i ból nóg wraz z drętwieniem lub mrowieniem w nogach, osłabieniem mięśni i opadaniem stopy. Utrata kontroli jelit lub pęcherza może sugerować ucisk rdzenia kręgowego i konieczna jest natychmiastowa pomoc medyczna, aby zapobiec trwałej niepełnosprawności. Objawy te mogą mieć różne nasilenie i mogą występować w różnym stopniu u różnych osób.

Ból może promieniować również na inne części ciała, ponieważ rdzeń kręgowy wydziela kilka gałęzi do dwóch różnych części ciała. Dlatego też, gdy zdegenerowany dysk naciska na korzeń nerwu rdzeniowego, ból może również wystąpić w nodze, do której ostatecznie unerwia się nerw. Zjawisko to, zwane radikulopatią, może mieć wiele źródeł powstających w wyniku procesu degeneracji. Wypukły dysk, jeśli wystaje centralnie, może wpływać na zstępujące korzonki ogona końskiego, jeśli wybrzusza się tylno-bocznie, może wpływać na korzenie nerwowe wychodzące w następnym dolnym kanale międzykręgowym, a nerw rdzeniowy w jego gałęzi brzusznej może zostać dotknięty, gdy dysk wystaje bocznie. Podobnie osteofity wystające wzdłuż górnych i dolnych krawędzi tylnej części trzonów kręgów mogą uderzać w te same tkanki nerwowe, powodując te same objawy. Przerost wyższego wyrostka stawowego może również uderzać w korzenie nerwowe w zależności od ich projekcji. Nerwy mogą obejmować korzenie nerwowe przed wyjściem z następnego dolnego kanału międzykręgowego oraz korzenie nerwowe w obrębie górnego kanału korzeniowego nerwu i worka opony twardej. Objawy te, spowodowane uderzeniem nerwu, zostały potwierdzone badaniami na zwłokach. Uważa się, że zaburzenia nerwowe występują, gdy średnica nerwu otworowego jest krytycznie zamknięta z 70% redukcją. Co więcej, uszkodzenie nerwów może powstać, gdy tylny dysk jest ściśnięty na mniej niż 4 milimetry wysokości lub gdy wysokość otworu jest zmniejszona do mniej niż 15 milimetrów, co prowadzi do zwężenia otworu i ucisku nerwów. (Taher, Fadi i in.)

Podejście diagnostyczne

Pacjenci są wstępnie oceniani z dokładnym wywiadem i dokładnym badaniem fizykalnym oraz odpowiednimi badaniami i testami prowokacyjnymi. Jednak historia jest często niejasna ze względu na przewlekły ból, którego nie można prawidłowo zlokalizować oraz trudności w ustaleniu dokładnej lokalizacji anatomicznej podczas testów prowokacyjnych ze względu na wpływ sąsiednich struktur anatomicznych.

Na podstawie historii pacjenta, przyczynę bólu krzyża można zidentyfikować jako wywodzącą się z nocyceptorów w krążkach międzykręgowych. Pacjenci mogą również przedstawić historię przewlekłego charakteru objawów i związanego z nimi drętwienia okolicy pośladkowej, mrowienia, a także sztywności kręgosłupa, która zwykle pogarsza się wraz z aktywnością. Tkliwość można wywołać dotykając kręgosłupa. Ze względu na przewlekły i bolesny charakter choroby, większość pacjentów może cierpieć na zaburzenia nastroju i lęki. Uważa się, że depresja ma negatywny wpływ na obciążenie chorobą. Jednak nie ma wyraźnego związku między nasileniem choroby a zaburzeniami nastroju lub lękami. Dobrze jest być czujnym również w przypadku tych schorzeń psychicznych. Aby wykluczyć inne poważne patologie, należy zadać pytania dotyczące zmęczenia, utraty wagi, gorączki i dreszczy, które mogą wskazywać na inne choroby. (Jason M. Highsmith, MD)

Podczas badania pacjenta pod kątem choroby zwyrodnieniowej dysku należy wykluczyć inną etiologię bólu krzyża. Należy wykluczyć patologie jamy brzusznej, które mogą powodować ból pleców, takie jak tętniak aorty, kamica nerkowa i choroba trzustki.

Choroba zwyrodnieniowa dysku ma kilka diagnoz różnicowych, które należy wziąć pod uwagę, gdy pacjent zgłasza się z bólem pleców. Obejmują one; idiopatyczny ból krzyża, zwyrodnienie stawu przynasadowego, mielopatia, zwężenie lędźwiowe, spondyloza, choroba zwyrodnieniowa stawów i radikulopatia lędźwiowa. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku� Fizjopedia�)

Dochodzenia

Badania służą do potwierdzenia rozpoznania choroby zwyrodnieniowej dysku. Można je podzielić na badania laboratoryjne, badania obrazowe, testy przewodnictwa nerwowego i procedury diagnostyczne.

Badania obrazowania

Obrazowanie w chorobie zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego jest wykorzystywane głównie do opisywania relacji anatomicznych i cech morfologicznych dotkniętych chorobą krążków międzykręgowych, co ma dużą wartość terapeutyczną przy podejmowaniu przyszłych decyzji dotyczących opcji leczenia. Każda metoda obrazowania, taka jak zwykła radiografia, CT lub MRI, może dostarczyć przydatnych informacji. Jednak podstawową przyczynę można znaleźć tylko u 15% pacjentów, ponieważ nie są widoczne wyraźne zmiany radiologiczne w chorobie zwyrodnieniowej dysku przy braku przepukliny dysku i deficytu neurologicznego. Co więcej, nie ma korelacji między zmianami anatomicznymi obserwowanymi w obrazowaniu a nasileniem objawów, chociaż istnieją korelacje między liczbą osteofitów a nasileniem bólu pleców. Zmiany zwyrodnieniowe w radiografii można również zaobserwować u osób bezobjawowych, co prowadzi do trudności w dostosowaniu znaczenia klinicznego i kiedy należy rozpocząć leczenie. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku� Fizjopedia�)

Radiografia zwykła

Ta niedroga i szeroko dostępna zwykła radiografia szyjki macicy może dostarczyć ważnych informacji na temat deformacji, ułożenia i zmian zwyrodnieniowych kości. W celu określenia obecności niestabilności kręgosłupa i równowagi strzałkowej należy przeprowadzić badania dynamicznego zgięcia lub wyprostu.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI)

MRI jest najczęściej stosowaną metodą dokładnej, niezawodnej i najbardziej kompleksowej diagnostyki zmian zwyrodnieniowych krążka międzykręgowego. Jest stosowany we wstępnej ocenie pacjentów z bólem szyi po zwykłym radiografii. Zapewnia nieinwazyjne obrazy na wielu płaszczyznach i zapewnia doskonałą jakość obrazu dysku. MRI może pokazać uwodnienie i morfologię dysku na podstawie gęstości protonów, środowiska chemicznego i zawartości wody. Przy interpretacji raportów MRI należy brać pod uwagę obraz kliniczny i historię pacjenta, ponieważ wykazano, że aż 25% radiologów zmienia raport, gdy dostępne są dane kliniczne. Fonar wyprodukował pierwszy otwarty skaner MRI z możliwością skanowania pacjenta w różnych pozycjach, takich jak stanie, siedzenie i zgięcie. Ze względu na te unikalne cechy, ten otwarty skaner MRI może być używany do skanowania pacjentów w pozycjach obciążonych i w pozycji stojącej w celu wykrycia podstawowych zmian patologicznych, które są zwykle pomijane w konwencjonalnym skanowaniu MRI, takich jak choroba zwyrodnieniowa dysku lędźwiowego z przepukliną. Ta maszyna jest również dobra dla pacjentów z klaustrofobią, ponieważ podczas procesu skanowania mogą oglądać duży ekran telewizyjny. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia.�)

Jądro miażdżyste i pierścień włóknisty krążka można zwykle zidentyfikować za pomocą MRI, co prowadzi do wykrycia przepukliny krążka jako zamkniętego i niezamkniętego. Ponieważ MRI może również wykazać rozdarcie pierścieniowe i tylne więzadło podłużne, można go wykorzystać do klasyfikacji przepukliny. Może to być proste wybrzuszenie pierścieniowe w celu uwolnienia przepukliny krążka odłamkowego. Informacje te mogą opisywać dyski patologiczne, takie jak dyski ekstrudowane, dyski wysunięte i dyski migrowane.

Istnieje kilka systemów klasyfikacji opartych na intensywności sygnału MRI, wysokości dysku, rozróżnieniu jądra i pierścienia oraz strukturze dysku. Metoda Pfirrmanna i wsp. jest szeroko stosowana i akceptowana klinicznie. Według zmodyfikowanego systemu istnieje 8 stopni choroby zwyrodnieniowej krążka lędźwiowego. Stopień 1 odpowiada prawidłowemu krążkowi międzykręgowemu, a stopień 8 odpowiada końcowemu stadium zwyrodnienia, obrazującemu postęp choroby krążka międzykręgowego. W diagnozie znajdują się odpowiednie obrazy. Ponieważ zapewniają dobre różnicowanie tkanek i szczegółowy opis struktury krążka, do celów klasyfikacji wykorzystywane są strzałkowe obrazy ważone T2. (Pfirrmann, Christian WA i in.)

Modic opisał zmiany zachodzące w trzonach kręgów sąsiadujących z zwyrodnieniem krążków jako zmiany typu 1 i typu 2. W zmianach Modic 1 występuje zmniejszona intensywność obrazów ważonych T1 i zwiększona intensywność obrazów ważonych T2. Uważa się, że dzieje się tak, ponieważ płytki końcowe uległy stwardnieniu, a sąsiedni szpik kostny wykazuje odpowiedź zapalną wraz ze wzrostem współczynnika dyfuzji. Ten wzrost współczynnika dyfuzji i ostateczny opór na dyfuzję jest powodowany przez substancje chemiczne uwalniane w mechanizmie autoimmunologicznym. Zmiany typu 2 modalnego obejmują zniszczenie szpiku kostnego sąsiednich płytek końcowych kręgów z powodu odpowiedzi zapalnej i naciekania tłuszczu w szpiku. Zmiany te mogą prowadzić do zwiększenia gęstości sygnału na obrazach T1 ważonych. (Modic, MT i in.)

Tomografia komputerowa (CT)

Gdy MRI nie jest dostępne, tomografia komputerowa jest uważana za test diagnostyczny, który może wykryć przepuklinę dysku, ponieważ ma lepszy kontrast między tylno-bocznymi marginesami sąsiednich kręgów kostnych, tłuszczu krocza i materiału przepukliny dysku. Mimo to, podczas diagnozowania przepukliny bocznej, MRI pozostaje metodą z wyboru.

Tomografia komputerowa ma kilka zalet w porównaniu z MRI, ponieważ ma mniej klaustrofobiczne środowisko, niski koszt i lepsze wykrywanie subtelnych zmian kostnych, które mogą być przeoczone w innych metodach. Tomografia komputerowa może z większą dokładnością wykrywać wczesne zmiany zwyrodnieniowe stawów międzywyrostkowych i spondylozę. Integralność kości po fuzji najlepiej ocenia się również za pomocą tomografii komputerowej.

Przepuklina krążka międzykręgowego i związane z nim ucisk nerwu można zdiagnozować na podstawie kryteriów opracowanych przez Gundry'ego i Heithoffa. Ważne jest, aby występ dysku leżał bezpośrednio nad korzeniami nerwowymi w poprzek dysku oraz był ogniskowy i asymetryczny z położeniem grzbietowo-bocznym. Powinno być widoczne uciskanie lub przemieszczenie korzeni nerwowych. Wreszcie, nerw dystalnie od miejsca ucisku (miejsca przepukliny) często się powiększa i wybrzusza, co prowadzi do obrzęku, uwypuklenia sąsiednich żył nadtwardówkowych i wysięków zapalnych powodujących rozmycie krawędzi.

Lędźwiowy Diskografia

Ta procedura jest kontrowersyjna i nie udowodniono, czy znajomość miejsca bólu ma jakąkolwiek wartość z punktu widzenia operacji, czy nie. Wyniki fałszywie dodatnie mogą wystąpić z powodu hiperalgezji ośrodkowej u pacjentów z przewlekłym bólem (objaw neurofizjologiczny) oraz z powodu czynników psychospołecznych. Wątpliwe jest dokładne ustalenie, kiedy ból dyskogenny staje się klinicznie istotny. Ci, którzy popierają to badanie, opowiadają się za ścisłymi kryteriami doboru pacjentów oraz przy interpretacji wyników i uważają, że jest to jedyny test, który może zdiagnozować ból dyskogenny. Dyskografia lędźwiowa może być używana w kilku sytuacjach, chociaż nie jest to potwierdzone naukowo. Obejmują one; rozpoznanie przepukliny bocznej, rozpoznanie krążka objawowego wśród wielu nieprawidłowości, ocena podobnych nieprawidłowości stwierdzonych w CT lub MRI, ocena kręgosłupa po operacji, wybór stopnia zespolenia oraz sugestywne cechy występowania bólu dyskogennego.

Dyskografia skupia się bardziej na wydobyciu patofizjologii niż na określeniu anatomii dysku. Dlatego też celem dyskografii jest ocena bólu dyskogennego. MRI może ujawnić nieprawidłowo wyglądający dysk bez bólu, podczas gdy silny ból może być widoczny na dyskografii, gdzie wyniki MRI są nieliczne. Podczas wstrzykiwania soli fizjologicznej lub materiału kontrastowego może wystąpić gąbczasty punkt końcowy z nieprawidłowymi krążkami przyjmującymi większą ilość kontrastu. Kontrast może wnikać do jądra miażdżystego przez rozdarcia i szczeliny w pierścieniu włóknistym w nieprawidłowych krążkach. Nacisk tego środka kontrastowego może wywoływać ból z powodu unerwienia nerwu oponowego wstecznego, mieszanego nerwu rdzeniowego, przedniej gałęzi pierwotnej i szarej gałęzi zaopatrującej zewnętrzny pierścień włóknisty. Ból korzeniowy może być wywołany, gdy środek kontrastowy dotrze do miejsca ucisku korzenia nerwu przez nieprawidłowy dysk. Jednak ten test dyskografii ma kilka powikłań, takich jak uszkodzenie korzenia nerwu, chemiczne lub bakteryjne zapalenie dysku, alergia na kontrast i nasilenie bólu. (Bartyński, Walter S. i A. Orlando Ortiz)

Kombinacja trybów obrazowania

W celu odpowiedniej oceny ucisku korzenia nerwu i zwężenia szyjki macicy może być konieczne połączenie metod obrazowania.

Dyskografia CT

Po wykonaniu wstępnej dyskografii, dyskografia CT jest wykonywana w ciągu 4 godzin. Może być używany do określania stanu krążka, takiego jak przepuklina, wystająca, wytłoczona, zamknięta lub zamaskowana. Może być również stosowany w kręgosłupie w celu zróżnicowania masowego wpływu tkanki bliznowatej lub materiału dysku po operacji kręgosłupa.

CT Mielografia

Ten test jest uważany za najlepszą metodę oceny kompresji korzeni nerwowych. Gdy CT wykonuje się w połączeniu lub po mielografii, szczegóły dotyczące anatomii kości w różnych płaszczyznach można stosunkowo łatwo uzyskać.

Procedury diagnostyczne

Przezotworowe selektywne bloki korzeni nerwów (SNRB)

W przypadku podejrzenia wielopoziomowej choroby zwyrodnieniowej dysku w badaniu MRI, test ten może być użyty do określenia konkretnego korzenia nerwowego, który został dotknięty. SNRB jest zarówno testem diagnostycznym, jak i terapeutycznym, który może być stosowany w przypadku zwężenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Test tworzy obszar hipoestezji na poziomie demotomalnym poprzez wstrzyknięcie środka znieczulającego i środka kontrastowego pod kontrolą fluoroskopii do poziomu korzeni nerwowych. Według Anderberga i in. istnieje korelacja między wielopoziomowymi objawami klinicznymi choroby zwyrodnieniowej dysku szyjnego a wynikami badań MRI i SNRB. Istnieje 28% korelacja z wynikami SNRB i skórnym bólem korzeniowym oraz obszarami deficytu neurologicznego. Stwierdzono, że najcięższe przypadki zwyrodnienia w MRI są skorelowane z 60%. Chociaż nie jest stosowany rutynowo, SNRB jest użytecznym testem w ocenie pacjentów przed operacją w wielopoziomowej chorobie zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego, zwłaszcza kręgosłupa, wraz z cechami klinicznymi i wynikami badań MRI. (Narouze, Samer i Amaresh Vydyanathan)

Studia elektromiograficzne

Testy przewodnictwa nerwu ruchowego i czuciowego dystalnego, zwane badaniami elektromiograficznymi, które są prawidłowe z nieprawidłowym badaniem igłą, mogą ujawnić objawy ucisku nerwu, które pojawiają się w historii klinicznej. Podrażnione korzenie nerwowe można zlokalizować za pomocą zastrzyków znieczulających dotknięte nerwy lub receptory bólu w przestrzeni dyskowej, stawie krzyżowo-biodrowym lub stawach międzykręgowych za pomocą dyskografii. (�Kalendarz Elektromiografii i Kinezjologii�)

Badania laboratoryjne

Testy laboratoryjne są zwykle wykonywane w celu wykluczenia innych diagnoz różnicowych.

Ponieważ seronegatywne spondyloartropatie, takie jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, są częstymi przyczynami bólu pleców, należy zbadać immunohistokompatybilność HLA B27. Szacuje się, że ta choroba zapalna o nieznanej etiologii dotyczy 350,000 600,000 osób w USA i 27 XNUMX w Europie. Ale HLA BXNUMX jest niezwykle rzadko spotykany u Afroamerykanów. Inne seronegatywne spondyloartropatie, które można przetestować przy użyciu tego genu, obejmują łuszczycowe zapalenie stawów, chorobę zapalną jelit i reaktywne zapalenie stawów lub zespół Reitera. U niektórych pacjentów poziom immunoglobuliny A (IgA) w surowicy może być podwyższony.

Testy, takie jak szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR) i test poziomu białka C-reaktywnego (CRP) dla reagentów ostrej fazy obserwowanych w przyczynach zapalnych bólu dolnej części pleców, takich jak choroba zwyrodnieniowa stawów i nowotwory złośliwe. Wymagana jest również pełna morfologia krwi, w tym morfologia w celu ustalenia etiologii choroby. Choroby autoimmunologiczne są podejrzewane, gdy testy na czynnik reumatoidalny (RF) i przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) stają się pozytywne. W rzadkich przypadkach może być potrzebna analiza kwasu moczowego w surowicy i płynu maziowego pod kątem kryształów, aby wykluczyć osadzanie się dny moczanowej i dwuwodnego pirofosforanu.

Leczenie

Nie istnieje ostateczna metoda leczenia, uzgodniona przez wszystkich lekarzy, dotycząca leczenia choroby zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego, ponieważ przyczyna bólu może być różna u różnych osób, podobnie jak nasilenie bólu i duże zróżnicowanie w obrazie klinicznym. Opcje leczenia można szeroko omówić pod; leczenie zachowawcze, leczenie zachowawcze, leczenie chirurgiczne.

Leczenie zachowawcze

Ta metoda leczenia obejmuje terapię ruchową z interwencjami behawioralnymi, modalnościami fizycznymi, zastrzykami, edukacją pleców i metodami szkolnymi.

Terapia oparta na ćwiczeniach z interwencjami behawioralnymi

W zależności od diagnozy pacjenta można przepisać różne rodzaje ćwiczeń. Jest uważany za jedną z głównych metod postępowania zachowawczego w leczeniu przewlekłego bólu krzyża. Ćwiczenia można modyfikować tak, aby obejmowały ćwiczenia rozciągające, ćwiczenia aerobowe i ćwiczenia wzmacniające mięśnie. Jednym z głównych wyzwań tej terapii jest niezdolność do oceny skuteczności wśród pacjentów ze względu na duże zróżnicowanie schematów, częstotliwości i intensywności ćwiczeń. Według badań największą skuteczność w leczeniu podostrego bólu krzyża o różnym czasie trwania objawów uzyskano, wykonując stopniowane programy ćwiczeń w warunkach zawodowych pacjenta. U pacjentów z przewlekłymi objawami po tej terapii zaobserwowano znaczną poprawę w zakresie poprawy czynnościowej i zmniejszenia bólu. Indywidualne terapie opracowane dla każdego pacjenta pod ścisłym nadzorem i podatnością pacjenta również wydają się najskuteczniejsze u osób cierpiących na przewlekłe bóle kręgosłupa. Inne konserwatywne podejścia mogą być stosowane w połączeniu w celu ulepszenia tego podejścia. (Hayden, Jill A. i in.)

Regularne wykonywanie ćwiczeń aerobowych może poprawić wytrzymałość. W celu złagodzenia napięcia mięśniowego można zastosować metody relaksacyjne. Pływanie jest również uważane za ćwiczenie na ból pleców. Ćwiczenia na podłodze mogą obejmować ćwiczenia rozciągające, rozciąganie ścięgien podkolanowych, rozciąganie dolnej części pleców, rozciąganie podwójnego kolana do podbródka, podnoszenie siedzeń, zmodyfikowane przysiady, usztywnianie brzucha oraz ćwiczenia górskie i zwisające.

Modalności fizyczne

Ta metoda obejmuje zastosowanie elektrycznej stymulacji nerwów, relaksacji, okładów z lodu, biofeedbacku, poduszek grzewczych, fonoforezy i jonoforezy.

Przezskórna elektryczna stymulacja nerwów (TENS)

W tej nieinwazyjnej metodzie stymulacja elektryczna jest dostarczana do skóry w celu pobudzenia nerwów obwodowych w okolicy, aby w pewnym stopniu złagodzić ból. Metoda ta łagodzi ból zaraz po aplikacji, ale jej długoterminowa skuteczność jest wątpliwa. W niektórych badaniach stwierdzono, że nie ma znaczącej poprawy bólu i stanu funkcjonalnego w porównaniu z placebo. Urządzenia wykonujące te TENS mogą być łatwo dostępne z oddziału ambulatoryjnego. Jedynym skutkiem ubocznym wydaje się być łagodne podrażnienie skóry występujące u jednej trzeciej pacjentów. (Johnson, Marek I)

Powrót Szkoła

Metoda ta została wprowadzona w celu zmniejszenia objawów bólowych i ich nawrotów. Został po raz pierwszy wprowadzony w Szwecji i uwzględnia postawę, ergonomię, odpowiednie ćwiczenia pleców i anatomię okolicy lędźwiowej. Pacjenci są uczeni prawidłowej postawy, aby siedzieć, stać, podnosić ciężary, spać, myć twarz i myć zęby, aby uniknąć bólu. W porównaniu z innymi metodami leczenia, terapia kręgosłupa okazała się skuteczna zarówno w okresach bezpośrednich, jak i pośrednich w łagodzeniu bólu pleców i stanu funkcjonalnego.

Edukacja pacjenta

W tej metodzie usługodawca instruuje pacjenta, jak radzić sobie z objawami bólu pleców. Najpierw uczy się prawidłowej anatomii kręgosłupa i biomechaniki obejmującej mechanizmy urazowe. Następnie, korzystając z modeli kręgosłupa, pacjentowi wyjaśnia się diagnozę choroby zwyrodnieniowej dysku. Dla indywidualnego pacjenta ustalana jest zrównoważona pozycja, a następnie proszona o utrzymanie tej pozycji, aby uniknąć wystąpienia objawów.

Bio-psychospołeczne podejście do multidyscyplinarnej terapii pleców

Przewlekły ból pleców może powodować u pacjenta wiele niepokoju, prowadząc do zaburzeń psychicznych i obniżenia nastroju. Może to niekorzystnie wpłynąć na wyniki terapeutyczne, czyniąc większość strategii leczenia bezskutecznymi. Dlatego pacjenci muszą być edukowani w zakresie wyuczonych strategii poznawczych zwanych „behawioralnymi” i „bio-psychospołecznymi”, aby uzyskać ulgę w bólu. Oprócz leczenia biologicznych przyczyn bólu, w tej metodzie należy również zająć się przyczynami psychologicznymi i społecznymi. W celu zmniejszenia percepcji bólu i niepełnosprawności przez pacjenta stosuje się takie metody, jak zmodyfikowane oczekiwania, techniki relaksacyjne, kontrola reakcji fizjologicznych poprzez wyuczone zachowanie oraz wzmocnienie.

Masaże lecznicze

W przypadku przewlekłego bólu krzyża ta terapia wydaje się być korzystna. W ciągu 1 roku terapia masażem okazała się u niektórych pacjentów umiarkowanie skuteczna w porównaniu z akupunkturą i innymi metodami relaksacyjnymi. Jest jednak mniej skuteczny niż TENS i terapia ruchowa, chociaż poszczególni pacjenci mogą preferować jedno od drugiego. (Furlan, Andrea D. i in.)

Manipulacja kręgosłupa

Terapia ta obejmuje manipulację stawem poza jego normalny zakres ruchu, ale nie przekraczający normalnego zakresu anatomicznego. Jest to terapia manualna polegająca na długim manipulowaniu dźwignią z małą prędkością. Uważa się, że łagodzi ból krzyża poprzez kilka mechanizmów, takich jak uwolnienie uwięzionych nerwów, zniszczenie zrostów stawowych i okołostawowych oraz poprzez manipulowanie segmentami kręgosłupa, które uległy przemieszczeniu. Może również zmniejszać wybrzuszenie krążka międzykręgowego, rozluźniać mięśnie hipertoniczne, stymulować włókna nocyceptywne poprzez zmianę funkcji neurofizjologicznej i repozycjonowanie łąkotek na powierzchni stawowej.

Uważa się, że manipulacja kręgosłupa jest skuteczniejsza w porównaniu z większością metod, takich jak TENS, terapia ruchowa, leki NLPZ i terapia pleców. Dostępne obecnie badania pozytywnie oceniają jego skuteczność zarówno w długim, jak i krótkim okresie. Bardzo bezpieczne jest również podawanie niedostatecznie przeszkolonych terapeutów, w przypadku których przypadki przepukliny dysku i ogona końskiego są zgłaszane tylko u mniej niż 1 na 3.7 miliona osób. (Bronfort, Gert i in.)

Podparcia lędźwiowe

Pacjenci cierpiący na przewlekły ból krzyża z powodu procesów zwyrodnieniowych na wielu poziomach z kilku przyczyn mogą odnieść korzyści z podparcia odcinka lędźwiowego. Istnieją sprzeczne dowody dotyczące jego skuteczności: niektóre badania sugerują umiarkowaną poprawę natychmiastowej i długoterminowej ulgi, podczas gdy inne sugerują brak takiej poprawy w porównaniu z innymi metodami leczenia. Podparcie lędźwiowe może stabilizować, korygować deformację, zmniejszać siły mechaniczne i ograniczać ruchy kręgosłupa. Może również działać jako placebo i zmniejszać ból poprzez masowanie dotkniętych obszarów i stosowanie ciepła.

Trakcja lędźwiowa

Ta metoda wykorzystuje uprząż przymocowaną do grzebienia biodrowego i dolnej części klatki piersiowej i przykłada siłę wzdłużną wzdłuż osiowego kręgosłupa, aby złagodzić przewlekły ból krzyża. Poziom i czas działania siły dostosowuje się do pacjenta i można to zmierzyć za pomocą urządzeń zarówno podczas chodzenia, jak i leżenia. Trakcja lędźwiowa działa poprzez otwarcie przestrzeni międzykręgowych i zmniejszenie lordozy lędźwiowej. Dzięki tej metodzie objawy choroby zwyrodnieniowej dysku są redukowane ze względu na tymczasowe wyrównanie kręgosłupa i związane z tym korzyści. Łagodzi ucisk nerwów i naprężenia mechaniczne, rozrywa zrosty w obrębie fasetki i pierścienia, a także nocyceptywne sygnały bólowe. Nie ma jednak zbyt wielu dowodów na jego skuteczność w zmniejszaniu bólu pleców lub poprawie codziennego funkcjonowania. Co więcej, nadal badane są zagrożenia związane z trakcji lędźwiowej i dostępne są opisy przypadków, w których doszło do ucisku nerwów, trudności w oddychaniu i zmian ciśnienia krwi z powodu dużej siły i nieprawidłowego umieszczenia uprzęży. (Harte, A i in.)

Leczenie medyczne

Terapia medyczna obejmuje leczenie lekami za pomocą środków zwiotczających mięśnie, zastrzyków steroidowych, NLPZ, opioidów i innych leków przeciwbólowych. Jest to potrzebne, oprócz leczenia zachowawczego, u większości pacjentów z chorobą zwyrodnieniową dysku. Farmakoterapia ma na celu kontrolowanie niepełnosprawności, zmniejszenie bólu i obrzęków przy jednoczesnej poprawie jakości życia. Jest dostosowany do indywidualnego pacjenta, ponieważ nie ma zgody co do leczenia.

Środki rozluźniające mięśnie

Choroba zwyrodnieniowa dysku może odnieść korzyści ze stosowania środków zwiotczających mięśnie, zmniejszając skurcz mięśni, a tym samym łagodząc ból. Skuteczność środków zwiotczających mięśnie w łagodzeniu bólu i stanu funkcjonalnego została ustalona na podstawie kilku rodzajów badań. Benzodiazepina jest obecnie najczęściej stosowanym środkiem zwiotczającym mięśnie.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)

Leki te są powszechnie stosowane jako pierwszy krok w chorobie zwyrodnieniowej dysku, zapewniając działanie przeciwbólowe, a także przeciwzapalne. Istnieją mocne dowody na to, że zmniejsza przewlekły ból krzyża. Jednak jego stosowanie jest ograniczone przez zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak ostre zapalenie żołądka. Selektywne inhibitory COX2, takie jak celekoksyb, mogą przezwyciężyć ten problem, celując tylko w receptory COX2. Ich stosowanie nie jest powszechnie akceptowane ze względu na potencjalne skutki uboczne w nasilaniu się chorób układu krążenia przy długotrwałym stosowaniu.

Leki opioidowe

To krok wyżej w drabinie bólu WHO. Jest zarezerwowany dla pacjentów cierpiących na silny ból niereagujący na NLPZ i tych z nieznośnymi zaburzeniami przewodu pokarmowego po terapii NLPZ. Jednak przepisy dotyczące narkotyków do leczenia bólu pleców różnią się znacznie między lekarzami. Według literatury od 3 do 66% pacjentów może przyjmować jakąś formę opioidu w celu złagodzenia bólu pleców. Chociaż krótkoterminowe zmniejszenie objawów jest wyraźne, istnieje ryzyko długotrwałego nadużywania narkotyków, wysokiego wskaźnika tolerancji i zaburzeń oddechowych w starszej populacji. Nudności i wymioty to tylko niektóre z krótkoterminowych skutków ubocznych. (�Przegląd systematyczny: Leczenie opioidami przewlekłego bólu pleców: występowanie, skuteczność i związek z uzależnieniem�)

Antydepresanty

Leki przeciwdepresyjne w małych dawkach mają działanie przeciwbólowe i mogą być korzystne u pacjentów z przewlekłym bólem krzyża, u których mogą występować objawy depresji. Ból i cierpienie mogą zakłócać sen pacjenta i obniżać próg bólu. Można temu zaradzić, stosując leki przeciwdepresyjne w małych dawkach, mimo że nie ma dowodów na to, że poprawiają one funkcję.

Terapia wtryskowa

Zewnątrzoponowe zastrzyki steroidowe

Nadtwardówkowe zastrzyki steroidowe są najczęściej stosowanym rodzajem iniekcji w leczeniu przewlekłej choroby zwyrodnieniowej dysku i związanej z nią radikulopatii. Istnieje różnica między rodzajem stosowanego steroidu a jego dawką. Za skuteczną i bezpieczną dawkę uważa się 8-10 ml mieszaniny metyloprednizolonu i soli fizjologicznej. Zastrzyki można podawać drogą międzywarstwową, ogonową lub przez otwór. Pod kontrolą fluoroskopii można wprowadzić igłę. Najpierw kontrast, następnie znieczulenie miejscowe, a na końcu steroid wstrzykiwany jest tą metodą do przestrzeni nadtwardówkowej na dotkniętym poziomie. Ulgę w bólu uzyskuje się dzięki połączeniu efektów znieczulenia miejscowego i sterydu. Natychmiastową ulgę w bólu można osiągnąć poprzez znieczulenie miejscowe, blokując transmisję sygnału bólu, a także potwierdzając diagnozę. Stan zapalny jest również zmniejszony dzięki działaniu steroidów w blokowaniu kaskady prozapalnej.

W ciągu ostatniej dekady stosowanie nadtwardówkowych iniekcji sterydowych wzrosło o 121%. Jednak istnieją kontrowersje dotyczące jego stosowania ze względu na różnice w poziomach odpowiedzi i potencjalnie poważne niekorzystne skutki. Zazwyczaj uważa się, że te zastrzyki powodują jedynie krótkotrwałe złagodzenie objawów. Niektórzy klinicyści mogą wstrzykiwać od 2 do 3 wstrzyknięć w ciągu jednego tygodnia, chociaż wyniki długoterminowe są takie same dla pacjenta, któremu podano tylko jedno wstrzyknięcie. Przez okres jednego roku nie należy podawać więcej niż 4 wstrzyknięć. Aby uzyskać bardziej natychmiastową i skuteczną ulgę w bólu, do zastrzyku można również dodać morfinę bez konserwantów. W tym celu dodaje się nawet środki znieczulające miejscowo, takie jak lidokaina i bupiwakaina. Dowody na długoterminową ulgę w bólu są ograniczone. (� Próba kontrolowana placebo w celu oceny skuteczności łagodzenia bólu przy użyciu ketaminy ze steroidami zewnątrzoponowymi w przewlekłym bólu krzyża�)

Istnieją potencjalne skutki uboczne związane z tą terapią, oprócz obaw związanych z wysokimi kosztami i skutecznością. Igły mogą się zagubić, jeśli fluoroskopia nie jest stosowana aż w 25% przypadków, nawet przy obecności doświadczonego personelu. Umieszczenie nadtwardówkowe można wiarygodnie zidentyfikować na podstawie świądu. Po wstrzyknięciu morfiny może wystąpić depresja oddechowa lub zatrzymanie moczu, dlatego pacjent musi być monitorowany przez 24 godziny po wstrzyknięciu.

Zastrzyki Face

Te zastrzyki są podawane do stawów międzykręgowych, zwanych również stawami zygapofizalnymi, które znajdują się pomiędzy dwoma sąsiednimi kręgami. Znieczulenie można bezpośrednio wstrzyknąć do przestrzeni stawowej lub do przyśrodkowej gałęzi gałęzi grzbietowej, która ją unerwia. Istnieją dowody na to, że ta metoda poprawia sprawność funkcjonalną, jakość życia i łagodzi ból. Uważa się, że zapewniają one zarówno krótko-, jak i długoterminowe korzyści, chociaż badania wykazały, że zarówno zastrzyki międzykręgowe, jak i nadtwardówkowe zastrzyki steroidowe mają podobną skuteczność. (Wynne, Kelly A)

SI wspólne zastrzyki

Jest to staw maziówkowy z zaopatrzeniem nerwu zarówno z mielinowanych, jak i niemielinowych aksonów nerwowych. Zastrzyk może skutecznie leczyć chorobę zwyrodnieniową dysku obejmującą staw krzyżowo-biodrowy, prowadząc do długo- i krótkotrwałego złagodzenia objawów, takich jak ból krzyża i przeniesiony ból w nogach, udach i pośladkach. Wstrzyknięcia można powtarzać co 2 do 3 miesięcy, ale należy je wykonywać tylko wtedy, gdy jest to klinicznie konieczne. (MAUGARS, Y. i in.)

Śróddyskowe nieoperacyjne terapie bólu dyskogennego

Jak opisano w badaniach, dyskografia może być wykorzystywana zarówno jako metoda diagnostyczna, jak i terapeutyczna. Po zidentyfikowaniu chorego krążka, przed rozpoczęciem operacji można wypróbować kilka minimalnie inwazyjnych metod. Prąd elektryczny i jego ciepło można wykorzystać do koagulacji tylnego pierścienia, wzmacniając w ten sposób włókna kolagenowe, denaturując i niszcząc mediatory stanu zapalnego i nocyceptory oraz uszczelniając figury. Metody stosowane w tym przypadku to śróddyskowa terapia elektrotermiczna (IDET) lub radiofrekwencyjna tylna anuloplastyka (RPA), w której elektroda jest podawana na dysk. IDET ma umiarkowane dowody na łagodzenie objawów u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową krążka międzykręgowego, podczas gdy RPA ma ograniczone poparcie w odniesieniu do jego krótko- i długoterminowej skuteczności. Obie te procedury mogą prowadzić do powikłań, takich jak uszkodzenie korzenia nerwu, nieprawidłowe działanie cewnika, infekcja i pooperacyjna przepuklina dysku.

Leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne jest zarezerwowane dla pacjentów, u których leczenie zachowawcze zakończyło się niepowodzeniem, biorąc pod uwagę ciężkość choroby, wiek, inne choroby współistniejące, stan społeczno-ekonomiczny oraz spodziewany poziom rokowania. Szacuje się, że około 5% pacjentów z chorobą zwyrodnieniową dysku przechodzi operację z powodu choroby lędźwiowej lub szyjki macicy. (Rydevik, Bj�rn L.)

Zabiegi kręgosłupa lędźwiowego

Chirurgia lędźwiowa jest wskazana u pacjentów z silnym bólem, trwającym od 6 do 12 miesięcy nieskutecznej terapii lekowej, z krytycznym zwężeniem kręgosłupa. Operacja jest zwykle zabiegiem planowym, z wyjątkiem zespołu ogona końskiego. Istnieją dwa rodzaje procedur, które mają na celu usztywnienie kręgosłupa, dekompresję lub obie. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia.�)

Spinal Fusion polega na zatrzymaniu ruchów w bolesnym odcinku kręgu w celu zmniejszenia bólu poprzez połączenie kilku kręgów za pomocą przeszczepu kostnego. Uważa się, że jest skuteczny w dłuższej perspektywie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową dysku, u których występuje nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa lub nadmierny ruch. Istnieje kilka podejść do chirurgii fuzyjnej. (Gupta, Vijay Kumar i in.)

• tylno-boczne zespolenie gardłowo-lędźwiowe

Metoda ta polega na umieszczeniu przeszczepu kostnego w tylno-bocznej części kręgosłupa. Z tylnego grzebienia biodrowego można pobrać przeszczep kostny. Kości są usuwane z okostnej w celu udanego przeszczepu. Orteza na plecy jest potrzebna w okresie pooperacyjnym, a pacjenci mogą potrzebować pozostać w szpitalu przez około 5 do 10 dni. Do udanej fuzji potrzebne są ograniczone ruchy i zaprzestanie palenia. Jednak może wystąpić kilka zagrożeń, takich jak brak zrostu, infekcja, krwawienie i stały zrost z bólem pleców.

• Tylne usztywnienie międzytrzonowe lędźwiowe

W tej metodzie metody dekompresji lub diskektomii mogą być również wykonywane przy użyciu tego samego podejścia. Przeszczepy kostne są nakładane bezpośrednio na przestrzeń dyskową, a więzadło płaskie jest całkowicie wycinane. W przypadku choroby zwyrodnieniowej dysku dodatkowo poszerza się przestrzeń międzyblaszkową wykonując częściową przyśrodkową fasetektomię. W przypadku tej metody szelki na plecy są opcjonalne. Ma kilka wad w porównaniu z podejściem przednim, takie jak możliwość wprowadzenia tylko małych przeszczepów, zmniejszona powierzchnia dostępna do fuzji i trudności podczas wykonywania operacji u pacjentów z deformacją kręgosłupa. Główne ryzyko związane jest z brakiem związku.

• Przednie usztywnienie międzytrzonowe lędźwiowe

Procedura ta jest podobna do procedury tylnej, z tą różnicą, że podejście odbywa się przez brzuch, a nie plecy. Ma tę zaletę, że nie zaburza mięśni pleców i zasilania nerwów. Jest przeciwwskazany u pacjentów z osteoporozą i wiąże się z ryzykiem krwawienia, wytrysku wstecznego u mężczyzn, braku zrostu i infekcji.

• Przezpochwowe zespolenie lędźwiowe międzykręgowe

Jest to zmodyfikowana wersja podejścia tylnego, które staje się coraz bardziej popularne. Oferuje niskie ryzyko przy dobrej ekspozycji i wykazano, że ma doskonałe wyniki z kilkoma powikłaniami, takimi jak wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego, przemijające zaburzenia neurologiczne i infekcja rany.

Całkowita endoprotezoplastyka dysku

Jest to alternatywa dla fuzji dysku i jest stosowana w leczeniu choroby zwyrodnieniowej lędźwiowego dysku za pomocą sztucznego dysku zastępującego dotknięty dysk. W zależności od sytuacji klinicznej można zastosować protezę całkowitą lub protezę jądrową.

dekompresja polega na usunięciu części krążka trzonu kręgu, który uderza w nerw, aby go uwolnić i zapewnić miejsce na jego regenerację za pomocą procedur zwanych diskektomią i laminektomią. Skuteczność zabiegu jest wątpliwa, chociaż jest to zabieg często wykonywany. Powikłania są bardzo nieliczne, a prawdopodobieństwo nawrotu objawów jest niewielkie, a satysfakcja pacjenta jest większa. (Gupta, Vijay Kumar i in.)

• Dyskektomia lędźwiowa

Operację przeprowadza się z tylnego dostępu do linii pośrodkowej, dzieląc więzadło płaskie. Dotknięty korzeń nerwu jest identyfikowany, a wybrzuszony pierścień jest cięty, aby go uwolnić. Pełne badanie neurologiczne powinno być wykonane później, a pacjenci są zwykle zdolni do powrotu do domu 1-5 dni później. Ćwiczenia lędźwiowe należy rozpocząć wkrótce, a następnie lekką pracę, a następnie ciężką pracę, odpowiednio w 2 i 12 tygodniu.

• Laminektomia lędźwiowa

Procedurę tę można wykonać zarówno na jednym poziomie, jak i na wielu poziomach. Laminektomia powinna być jak najkrótsza, aby uniknąć niestabilności kręgosłupa. Po zabiegu pacjenci mają wyraźne złagodzenie objawów i zmniejszenie radikulopatii. Ryzyko może obejmować nietrzymanie jelit i pęcherza, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego, uszkodzenie korzeni nerwowych i infekcję.

Procedury kręgosłupa szyjnego

Choroba zwyrodnieniowa dysku szyjnego jest wskazana do operacji, gdy występuje nieznośny ból związany z postępującymi deficytami motorycznymi i sensorycznymi. Chirurgia daje ponad 90% pozytywny wynik, gdy istnieją radiologiczne dowody ucisku korzenia nerwu. Istnieje kilka opcji, w tym przednia diskektomia szyjna (ACD), ACD i fuzja (ACDF), ACDF z fiksacją wewnętrzną i tylną foraminotomię. (�Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia.�)

Terapia komórkowa

Transplantacja komórek macierzystych okazała się nowatorską terapią choroby zwyrodnieniowej dysku z obiecującymi wynikami. Stwierdzono, że wprowadzenie autologicznych chondrocytów zmniejsza ból dyskogenny w ciągu 2 lat. Te terapie są obecnie poddawane próbom na ludziach. (Jeong, Je Hoon i in.)

Terapia genowa

Transdukcja genów w celu zatrzymania procesu zwyrodnieniowego dysku, a nawet wywołania regeneracji dysku jest obecnie przedmiotem badań. W tym celu należy zidentyfikować korzystne geny, jednocześnie obniżając aktywność genów promujących degenerację. Te nowatorskie opcje leczenia dają nadzieję, że przyszłe leczenie będzie ukierunkowane na regenerację krążków międzykręgowych. (Nishida, Kotaro i in.)

Choroba zwyrodnieniowa dysku jest problemem zdrowotnym charakteryzującym się przewlekłym bólem pleców spowodowanym uszkodzeniem krążka międzykręgowego, takim jak ból krzyża w odcinku lędźwiowym kręgosłupa lub ból szyi w odcinku szyjnym kręgosłupa. Jest to uszkodzenie krążka międzykręgowego kręgosłupa. W zwyrodnieniu dysku może wystąpić kilka zmian patologicznych. W krążku międzykręgowym mogą również wystąpić różne wady anatomiczne. Ból krzyża i szyi to główne problemy epidemiologiczne, które uważa się za związane z chorobą zwyrodnieniową dysku. Ból pleców jest drugą najczęstszą przyczyną wizyt lekarskich w Stanach Zjednoczonych. Szacuje się, że około 80% dorosłych Amerykanów cierpi na ból krzyża przynajmniej raz w życiu. Dlatego do radzenia sobie z tym powszechnym schorzeniem potrzebne jest dogłębne zrozumienie choroby zwyrodnieniowej dysku. – Dr Alex Jimenez DC, CCST Insight

Zakres naszych informacji ogranicza się do artykułów, tematów i dyskusji dotyczących chiropraktyki, układu mięśniowo-szkieletowego, leków fizycznych, dobrego samopoczucia i wrażliwych zagadnień zdrowotnych i / lub artykułów z zakresu medycyny funkcjonalnej. Stosujemy protokoły funkcjonalnego zdrowia i dobrego samopoczucia w celu leczenia i wspierania opieki w przypadku urazów lub zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego. Nasze posty, tematy, tematy i spostrzeżenia obejmują kwestie kliniczne, problemy i tematy, które odnoszą się i wspierają bezpośrednio lub pośrednio nasz kliniczny zakres praktyki. * Nasze biuro podjęło rozsądną próbę dostarczenia wspierających cytatów i zidentyfikowało odpowiednie badanie lub badania wspierające nasze posty. Na życzenie udostępniamy również zarządowi i / lub opinii publicznej kopie badań pomocniczych. Rozumiemy, że zajmujemy się sprawami, które wymagają dodatkowego wyjaśnienia, w jaki sposób może to pomóc w określonym planie opieki lub protokole leczenia; w związku z tym, aby dokładniej omówić powyższy temat, prosimy zapytać dr Alexa Jimeneza lub skontaktować się z nami pod adresem 915-850-0900. Dostawca(y) licencjonowany w Teksasie* i Nowym Meksyku*�

Kurator: dr Alex Jimenez DC, CCST

Referencje

1. �Choroba zwyrodnieniowa dysku.� Zdrowie kręgosłupa, 2017, www.spine-health.com/glossary/degenerative-disease.
2. Modic, Michael T. i Jeffrey S. Ross. „Choroba zwyrodnieniowa dysku lędźwiowego”. Radiologia, tom 245, nr. 1, 2007, s. 43-61. Towarzystwo Radiologiczne Ameryki Północnej (RSNA), doi: 10.1148/radiol.2451051706.
3. �Choroba zwyrodnieniowa dysku: tło, anatomia, patofizjologia.� Emedicine.Medscape.Com, 2017, emedicine.medscape.com/article/1265453-przegląd.
4. Taher, Fadi i in. "Choroba zwyrodnieniowa dysku lędźwiowego: obecne i przyszłe koncepcje diagnozy i leczenia." Postępy w ortopedii, vol 2012, 2012, s. 1-7. Hindawi Limited, doi: 10.1155/2012/970752.
5. Choi, Yong-Soo. „Patofizjologia choroby zwyrodnieniowej dysku”. Asian Spine Journal, tom 3, nr. 1, 2009, s. 39. Koreańskie Towarzystwo Chirurgii Kręgosłupa (KAMJE), doi:10.4184/asj.2009.3.1.39.
6. Wheater, Paul R i in. Histologia funkcjonalna Wheatera. Wyd. 5, [New Delhi], Churchill Livingstone, 2007,.
7. Palmgren, Tove i in. „Immunohistochemiczne badanie struktur nerwowych w pierścieniu włóknistym ludzkich prawidłowych krążków międzykręgowych lędźwiowych”. Spine, vol. 24, no. 20, 1999, s. 2075. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-199910150-00002.
8. BOGDUK, NIKOLAI i in. „Unerwienie krążków międzykręgowych szyjnych”. Spine, vol. 13, no. 1, 1988, s. 2-8. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-198801000-00002.
9. � Dysk międzykręgowy � Kręgosłup � Orthobullets.Com.� Orthobullets.Com, 2017, www.orthobullets.com/spine/9020/intervertebral-disc.
10. Suthar, Pokhraj. �Ocena MRI choroby zwyrodnieniowej krążka lędźwiowego.� DZIENNIK BADAŃ KLINICZNYCH I DIAGNOSTYCZNYCH, 2015, JCDR Research And Publications, doi:10.7860/jcdr/2015/11927.5761.
11. Buckwalter, Joseph A. „Starzenie się i zwyrodnienie ludzkiego krążka międzykręgowego”. Kręgosłup, tom 20, nr. 11, 1995, s. 1307-1314. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-199506000-00022.
12. Roberts, S. i in. „Starzenie się w ludzkich dyskach międzykręgowych”. European Spine Journal, vol. 15, no. S3, 2006, s. 312-316. Springer Nature, doi:10.1007/s00586-006-0126-8.
13. Boyd, Lawrence M. i in. "Wczesne zwyrodnienie krążka międzykręgowego i płytki końcowej kręgu u myszy z niedoborem kolagenu typu IX." Zapalenie stawów i reumatyzm, tom 58, nr. 1, 2007, s. 164-171. Wiley-Blackwell, doi:10.1002/art.23231.
14. Williams, FMK i PN Sambrook. Ból szyi i pleców oraz zwyrodnienie krążka międzykręgowego: rola czynników zawodowych. Najlepsza praktyka i badania Reumatologia kliniczna, tom 25, nr. 1, 2011, s. 69-79. Elsevier BV, doi:10.1016/j.berh.2011.01.007.
15. Batti�, Michele C. „Zwyrodnienie dysku lędźwiowego: epidemiologia i genetyka.� Journal Of Bone And Joint Surgery (amerykański), vol 88, no. suppl_2, 2006, s. 3. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.2106/jbjs.e.01313.
16. BATTI�, MICHELE C. i in. �1991 Nagroda Volvo w dziedzinie nauk klinicznych.� Spine, vol. 16, no. 9, 1991, s. 1015-1021. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-199109000-00001.
17. Kauppila, LI „Miażdżyca i zwyrodnienie dysku/ból w dole pleców” Przegląd systematyczny. „Journal of Vascular Surgery”, tom 49, nr. 6, 2009, s. 1629. Elsevier BV, doi:10.1016/j.jvs.2009.04.030.
18. Badanie populacyjne dotyczące zwyrodnienia krążka międzykręgowego i jego związku z nadwagą i otyłością, bólem krzyża i obniżonym stanem funkcjonalnym. Samartzis D, Karppinen J, Mok F, Fong DY, Luk KD, Cheung KM. J Bone Joint Surg Am 2011;93(7):662.� The Spine Journal, tom 70, no. 11, 7, s. 2011. Elsevier BV, doi:677/j.spinee.10.1016.
19. Gupta, Vijay Kumar i in. �Choroba zwyrodnieniowa dysku lędźwiowego: prezentacja kliniczna i metody leczenia.� IOSR Journal Of Dental And Medical Sciences, tom 15, nr. 08, s. 2016-12. Dzienniki IOSR, doi:23/10.9790-0853.
20. Bhatnagar, Sushma i Maynak Gupta. "Wytyczne praktyki klinicznej oparte na dowodach dotyczące interwencyjnego leczenia bólu w bólu nowotworowym." Indian Journal Of Palliative Care, tom 21, nr. 2, 2015, s. 137. Medknow, doi:10.4103/0973-1075.156466.
21. KIRKALDY-WILLIS, WH i in. „Patologia i patogeneza spondylozy i zwężenia lędźwiowego kręgosłupa”. 3, 4, s. 1978-319. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:328/10.1097-00007632-197812000.
22. KONTTINEN, YRJ� T. i in. „Neuroimmunohistochemiczna analiza okołodyskowych nocyceptywnych elementów nerwowych”. Spine, vol. 15, no. 5, 1990, s. 383-386. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-199005000-00008.
23. Brisby, Heleno. „Patologia i możliwe mechanizmy odpowiedzi układu nerwowego na zwyrodnienie dysku”. Journal Of Bone And Joint Surgery (amerykański), tom 88, nr. suppl_2, 2006, s. 68. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.2106/jbjs.e.01282.
24. Jason M. Highsmith, MD. �Objawy choroby zwyrodnieniowej dysku | Ból pleców, ból nóg. Spineuniverse, 2017, www.spineuniverse.com/conditions/degenerative-disc/symptoms-degenerative-disease.
25. �Choroba zwyrodnieniowa dysku � Fizjopedia.� Physio-Pedia.Com, 2017, www.physio-pedia.com/Degenerative_Disc_Disease.
26. Modic, MT i in. "Choroba zwyrodnieniowa dysku: ocena zmian w szpiku trzonu kręgowego za pomocą obrazowania MR..." Radiologia, tom 166, nr. 1, 1988, s. 193-199. Towarzystwo Radiologiczne Ameryki Północnej (RSNA), doi: 10.1148/radiology.166.1.3336678.
27. Pfirrmann, Christian WA i in. �Klasyfikacja rezonansu magnetycznego zwyrodnienia krążka międzykręgowego lędźwiowego.� Kręgosłup, tom 26, no. 17, 2001, s. 1873-1878. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-200109010-00011.
28. Bartyńskiego, Waltera S. i A. Orlando Ortiza. �Ocena interwencyjna krążka lędźwiowego: prowokacyjna dyskografia lędźwiowa i dyskografia w znieczuleniu czynnościowym.� Techniki w radiologii naczyniowej i interwencyjnej, vol. 12, no. 1, 2009, s. 33-43. Elsevier BV, doi:10.1053/j.tvir.2009.06.003.
29. Narouze, Samer i Amaresh Vydyanathan. �Przeszywające wstrzyknięcie szyjki macicy pod kontrolą ultrasonografii i selektywna blokada korzenia nerwu.� Techniki znieczulenia regionalnego i leczenia bólu, tom 13, nr. 3, 2009, s. 137-141. Elsevier BV, doi:10.1053/j.trap.2009.06.016.
30. �Journal Of Electromiography & Kinesiology Calendar.� Journal Of Electromiography And Kinesiology, vol. 4, no. 2, 1994, s. 126. Elsevier BV, doi:10.1016/1050-6411(94)90034-5.
31. Hayden, Jill A. i in. „Przegląd systematyczny: strategie stosowania terapii ruchowej w celu poprawy wyników w przewlekłym bólu krzyża”. Annals of Internal Medicine, tom 142, nr. 9, 2005, s. 776. American College of Physicians, doi: 10.7326/0003-4819-142-9-200505030-00014.
32. Johnson, Mark I. „Przezskórna elektryczna stymulacja nerwów (TENS) i urządzenia podobne do TENS: czy zapewniają ulgę w bólu? 8-3, 4, s. 2001-121. Portyk, doi:158/10.1191pr0968130201ra.
33. Harte, A i in. „Skuteczność trakcji lędźwiowej w leczeniu bólu krzyża”. Fizjoterapia, tom 88, nr. 7, 2002, s. 433-434. Elsevier BV, doi:10.1016/s0031-9406(05)61278-3.
34. Bronfort, Gert i in. "Skuteczność manipulacji kręgosłupa i mobilizacji w bólu krzyża i szyi: systematyczny przegląd i synteza najlepszych dowodów." Spine Journal, tom 4, nr. 3, 2004, s. 335-356. Elsevier BV, doi:10.1016/j.spinee.2003.06.002.
35. Furlan, Andrea D. i in. "Masaż na ból krzyża: systematyczny przegląd w ramach grupy przeglądu pleców Cochrane Collaboration." Spine, tom 27, nr. 17, 2002, s. 1896-1910. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:10.1097/00007632-200209010-00017.
36. „Przegląd systematyczny: leczenie opioidami przewlekłego bólu pleców: występowanie, skuteczność i związek z uzależnieniem”. Zarządzanie kliniczne: czasopismo międzynarodowe, tom 12, nr. 4, 2007, Emerald, doi:10.1108/cgij.2007.24812dae.007.
37. �Kontrolowana placebo próba oceny skuteczności łagodzenia bólu przy użyciu ketaminy ze steroidami zewnątrzoponowymi w przewlekłym bólu krzyża.� International Journal of Science and Research (IJSR), tom 5, nr. 2, 2016, s. 546-548. International Journal of Science and Research, doi:10.21275/v5i2.nov161215.
38. Wynne, Kelly A. „Facet Joint Injections in the Management of Chronic Low Back Pain: A Review.” Pain Reviews, vol 9, no. 2, 2002, s. 81-86. Portyk, doi:10.1191/0968130202pr190ra.
39. MAUGARS, Y. i in. �OCENA SKUTECZNOŚCI WSTRZYKIWAŃ KORTYKOSTEROIDÓW KRZYŻOWODOWYCH W SPONDYLARTROPACIACH: BADANIE PODWÓJNIE ŚLEPĄ.� Reumatologia, t. 35, nr. 8, 1996, s. 767-770. Oxford University Press (OUP), doi:10.1093/reumatology/35.8.767.
40. Rydevik, Bj�rn L. „Punkt widzenia: 10-21-letni wynik operacji dekompresyjnej w zwyrodnieniowym zwężeniu kręgosłupa lędźwiowego”. Spine, vol. 1, no. 1996, 98, s. 10.1097. Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health), doi:00007632/199601010-00023-XNUMX.
41. Jeong, Je Hoon i in. „Regeneracja krążków międzykręgowych w modelu zwyrodnienia krążka szczura przez wszczepione komórki zrębowe pochodzące z tkanki tłuszczowej.” Acta Neurochirurgica, tom 152, nr. 10, 2010, s. 1771-1777. Springer Nature, doi:10.1007/s00701-010-0698-2.
42. Nishida, Kotaro i in. „Podejście do terapii genowej w przypadku zwyrodnienia dysku i powiązanych schorzeń kręgosłupa”. European Spine Journal, tom 17, nr. S4, 2008, s. 459-466. Springer Nature, doi:10.1007/s00586-008-0751-5.