Kilka rodzajów bólów głowy może mieć wpływ na przeciętną osobę, a każdy z nich może wynikać z różnych urazów i / lub stanów, jednak migrenowe bóle głowy mogą często mieć znacznie bardziej złożoną przyczynę. Wielu pracowników służby zdrowia i liczne badania naukowe oparte na dowodach dowiodły, że podwichnięcie szyi lub nieprawidłowe ustawienie kręgów w odcinku szyjnym kręgosłupa jest najczęstszą przyczyną migrenowych bólów głowy. Migrena charakteryzuje się silnym bólem głowy typowo po jednej stronie głowy, któremu towarzyszą nudności i zaburzenia widzenia. Migrenowe bóle głowy mogą być wyniszczające. Poniższe informacje opisują studium przypadku dotyczące wpływu zmiany ustawienia kręgów atlasu na pacjentów z migreną.

 

Wpływ wyrównywania kręgów Atlas u osób z migreną: obserwacyjne badanie pilotażowe

 

Abstrakcyjny

 

Wstęp. W studium przypadku migreny objawy bólu głowy znacznie się zmniejszyły wraz z towarzyszącym wzrostem wskaźnika podatności wewnątrzczaszkowej po zmianie ustawienia kręgów atlasu. To obserwacyjne badanie pilotażowe objęło jedenaście neurologów zdiagnozowanych pacjentów z migreną, aby określić, czy wyniki choroby były powtarzalne na początku, w czwartym i ósmym tygodniu, po interwencji National Upper Crvical Chiropractic Association. Drugorzędowe wyniki obejmowały pomiary jakości życia specyficzne dla migreny. Metody. Po zbadaniu przez neurologa ochotnicy podpisali formularze zgody i wypełnili początkowe wyniki specyficzne dla migreny. Obecność niewspółosiowości atlasu umożliwiła włączenie do badania, co pozwoliło na zebranie wyjściowych danych MRI. Opieka chiropraktyczna była kontynuowana przez osiem tygodni. Ponowne obrazowanie po interwencji miało miejsce w czwartym i ósmym tygodniu jednocześnie z pomiarem wyników swoistych dla migreny. Wyniki. Pięć z jedenastu badanych wykazało wzrost pierwszorzędowego wyniku, podatności wewnątrzczaszkowej; jednak średnia ogólna zmiana nie wykazała istotności statystycznej. Pod koniec badania średnie zmiany w ocenach punktowych specyficznych dla migreny, drugorzędowy punkt końcowy, ujawniły klinicznie istotną poprawę objawów ze zmniejszeniem liczby dni bólu głowy. Dyskusja. Brak silnego wzrostu podatności można zrozumieć przez logarytmiczny i dynamiczny charakter wewnątrzczaszkowego przepływu hemodynamicznego i hydrodynamicznego, pozwalający na zmianę poszczególnych elementów składających się na podatność, podczas gdy ogólnie tak się nie stało. Wyniki badania sugerują, że interwencja polegająca na przekształceniu atlasu może być związana ze zmniejszeniem częstości migreny i wyraźną poprawą jakości życia, prowadzącą do znacznego zmniejszenia niepełnosprawności związanej z bólem głowy, jak zaobserwowano w tej grupie. Konieczne są jednak przyszłe badania z kontrolami, aby potwierdzić te ustalenia. Numer rejestracyjny Clinicaltrials.gov to NCT01980927.

 

Wprowadzenie

 

Sugerowano, że niewspółosiowość kręgów atlasowych powoduje zniekształcenie rdzenia kręgowego, zaburzając ruch neuronalny jąder pnia mózgu w rdzeniu przedłużonym, utrudniając prawidłową fizjologię [1].

 

Celem opracowanej przez National Upper Cervical Chiropractic Association (NUCCA) procedury korekcji atlasu jest przywrócenie wadliwych struktur kręgosłupa do osi pionowej lub linii grawitacji. Opisywana jako „zasada przywracania”, ponowne wyrównanie ma na celu przywrócenie normalnego biomechanicznego związku pacjenta z górną częścią szyjnego odcinka kręgosłupa z osią pionową (linia grawitacji). Renowacja charakteryzuje się zrównoważoną architekturą, możliwością nieograniczonego zakresu ruchu i pozwalającą na znaczne zmniejszenie naprężeń grawitacyjnych [3]. Korekcja teoretycznie usuwa zniekształcenie rdzenia spowodowane przez niewspółosiowość atlasu lub kompleks podwichnięcia atlasu (ASC), zgodnie z definicją NUCCA. Przywrócona zostaje funkcja neurologiczna, zwłaszcza w jądrach autonomicznych pnia mózgu, które wpływają na układ naczyniowy czaszki, w tym płyn mózgowo-rdzeniowy (CSF) [3, 4].

 

Wskaźnik zgodności wewnątrzczaszkowej (ICCI) wydaje się być bardziej czułą oceną zmian zachodzących we właściwościach biomechanicznych czaszkowo-rdzeniowych u pacjentów z objawami niż lokalne parametry hydrodynamiczne prędkości przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego i pomiary przemieszczenia rdzenia [5]. Opierając się na tych informacjach, zaobserwowane wcześniej zależności między zwiększoną podatnością wewnątrzczaszkową a wyraźnym zmniejszeniem objawów migreny po przekształceniu atlasu stanowiły zachętę do stosowania ICCI jako pierwszorzędowego celu badania.

 

ICCI wpływa na zdolność ośrodkowego układu nerwowego (OUN) do akomodowania fizjologicznych fluktuacji objętości, co pozwala uniknąć niedokrwienia podstawowych struktur neurologicznych [5, 6]. Stan wysokiej podatności śródczaszkowej umożliwia dowolny wzrost objętości w śródoponowej przestrzeni OUN bez powodowania wzrostu ciśnienia śródczaszkowego, który występuje głównie przy napływie tętniczym podczas skurczu [5, 6]. Odpływ następuje w pozycji leżącej przez żyły szyjne wewnętrzne lub w pozycji pionowej przez drenaż przykręgosłupowy lub wtórny drenaż żylny. Ten rozległy splot żylny jest pozbawiony zastawek i zespolenia, umożliwiając przepływ krwi w kierunku wstecznym do OUN poprzez zmiany postawy [7, 8]. Drenaż żylny odgrywa ważną rolę w regulacji układu płynów śródczaszkowych [9]. Podatność wydaje się być funkcjonalna i zależna od swobodnego wypływu krwi przez te drogi drenażu żył zewnątrzczaszkowego [10].

 

Uraz głowy i szyi może powodować nieprawidłową funkcję rdzeniowego splotu żylnego, co może zaburzać drenaż żylny rdzenia kręgowego, prawdopodobnie z powodu dysfunkcji autonomicznej w następstwie niedokrwienia rdzenia kręgowego [11]. Zmniejsza to akomodację wahań objętości w czaszce, tworząc stan zmniejszonej podatności wewnątrzczaszkowej.

 

Damadian i Chu opisują powrót normalnego odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego mierzonego w połowie C-2, wykazując 28.6% zmniejszenie zmierzonego gradientu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego u pacjenta, u którego atlas został optymalnie wyrównany [12]. Pacjent zgłosił brak objawów (zawroty głowy i wymioty w pozycji leżącej) zgodnych z utrzymaniem atlasu.

 

Badanie nadciśnienia tętniczego z zastosowaniem interwencji NUCCA sugeruje, że możliwy mechanizm leżący u podstaw spadku ciśnienia krwi może wynikać ze zmian w krążeniu mózgowym w odniesieniu do położenia kręgów atlasowych [13]. Kumada i in. badali mechanizm trójdzielno-naczyniowy w kontroli ciśnienia krwi w pniu mózgu [14, 15]. Goadsby i in. przedstawili przekonujące dowody, że migrena pochodzi z układu trójdzielno-naczyniowego, w którym pośredniczy pień mózgu i górny odcinek kręgosłupa szyjnego [16]. Obserwacje empiryczne wskazują na znaczne zmniejszenie niesprawności bólów głowy u pacjentów z migreną po zastosowaniu korekcji atlasu. Wykorzystywanie osób z rozpoznaną migreną wydawało się idealne do zbadania proponowanych zmian krążenia mózgowego po zmianie ustawienia atlasu, zgodnie z oryginalną teorią we wnioskach z badania nadciśnienia i pozornie popartą możliwym połączeniem pnia trójdzielnego z naczyniami mózgowymi. To jeszcze bardziej posunęłoby naprzód rozwijającą się roboczą hipotezę patofizjologiczną dotyczącą niewspółosiowości atlasu.

 

Wyniki wstępnego studium przypadku wykazały znaczny wzrost ICCI ze zmniejszeniem objawów migrenowych bólów głowy po korekcji atlasu NUCCA. 62-letni mężczyzna, u którego neurolog zdiagnozowano przewlekłą migrenę, zgłosił się na ochotnika do studium przypadku przed interwencją. Za pomocą Phase Contrast-MRI (PC-MRI) mierzono zmiany parametrów hemodynamicznych i hydrodynamicznych przepływu mózgowego na początku badania, 72 godziny, a następnie cztery tygodnie po interwencji atlasu. Zastosowano tę samą procedurę korekcji atlasu, co w badaniu nadciśnienia tętniczego [13]. 72 godziny po badaniu wykazały istotną zmianę wskaźnika zgodności wewnątrzczaszkowej (ICCI) z 9.4 do 11.5 do 17.5 w czwartym tygodniu po interwencji. Zaobserwowane zmiany w pulsacji odpływu żylnego i dominujący wtórny drenaż żylny w pozycji leżącej na plecach uzasadniały dodatkowe badania, które stały się inspiracją do badania pacjentów z migreną w tej serii przypadków.

 

Możliwy wpływ niewspółosiowości atlasu lub ASC na drenaż żylny jest nieznany. Dokładne badanie podatności wewnątrzczaszkowej w odniesieniu do skutków interwencji w zakresie nieprawidłowego ustawienia atlasu może dostarczyć wglądu w to, jak korekcja może wpłynąć na migrenowy ból głowy.

 

Za pomocą PC-MRI, główny cel tego badania i główny wynik, mierzono zmianę ICCI od wartości początkowej do czterech i ośmiu tygodni po interwencji NUCCA w kohorcie wybranych neurologów pacjentów z migreną. Jak zaobserwowano w studium przypadku, hipoteza zakładała, że ​​ICCI pacjenta wzrośnie po interwencji NUCCA z odpowiednim zmniejszeniem objawów migreny. Wszelkie zaobserwowane zmiany w pulsacji żylnej i szlaku drenażu, jeśli są obecne, należy udokumentować w celu dalszego porównania. Aby monitorować reakcję na objawy migreny, drugorzędowe wyniki obejmowały wyniki zgłaszane przez pacjentów w celu pomiaru wszelkich powiązanych zmian w jakości życia związanej ze stanem zdrowia (HRQoL), podobnie stosowanych w badaniach nad migreną. Przez cały czas badania badani prowadzili dzienniki bólu głowy, dokumentując zmniejszenie (lub wzrost) liczby dni bólu głowy, intensywności i stosowanych leków.

 

Przeprowadzenie tej serii obserwacyjnej przypadków, badania pilotażowego, pozwoliło na dodatkowe badanie wyżej wymienionych skutków fizjologicznych w dalszym rozwoju hipotezy roboczej dotyczącej patofizjologii niewspółosiowości atlasu. Dane wymagane do oszacowania statystycznie istotnych wielkości próbek pacjentów i rozwiązywania problemów proceduralnych dostarczą informacji potrzebnych do opracowania udoskonalonego protokołu do przeprowadzenia zaślepionego, kontrolowanego placebo badania migreny przy użyciu interwencji korekcyjnej NUCCA.

 

Metody

 

Badania te utrzymały zgodność z Deklaracją Helsińską dotyczącą badań na ludziach. Wspólna Rada ds. Etyki Badań nad Zdrowiem Uniwersytetu Calgary i Alberty zatwierdziła protokół badania i formularz świadomej zgody uczestnika, nr etyczny: E-24116. ClinicalTrials.gov przypisał numer NCT01980927 po rejestracji tego badania (Clinictrials.gov/ct2/show/NCT01980927).

 

Rekrutacja pacjentów i badania przesiewowe miały miejsce w Calgary Headache Assessment and Management Program (CHAMP), specjalistycznej klinice kierującej opartej na neurologii (patrz Ryc. 1, Tabela 1). CHAMP ocenia pacjentów odpornych na standardową farmakoterapię i leczenie migrenowe, które nie łagodzą już objawów migreny. Lekarze rodzinni i lekarze pierwszego kontaktu kierowali potencjalnych uczestników badania do CHAMP, dzięki czemu reklama była zbędna.

 

 

 

Włączenie do badania wymagało ochotników w wieku od 21 do 65 lat, którzy spełniają określone kryteria diagnostyczne migrenowego bólu głowy. Neurolog z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem w leczeniu migreny przeprowadził badania przesiewowe kandydatów z wykorzystaniem Międzynarodowej Klasyfikacji Zaburzeń Bólu Głowy (ICHD-2) w celu włączenia do badania [20]. Potencjalne osoby, które nie były objęte opieką chiropraktyczną w górnej części szyjki macicy, musiały wykazać się poprzez samoocenę od dziesięciu do dwudziestu sześciu dni bólu głowy w miesiącu w ciągu ostatnich czterech miesięcy. Co najmniej osiem dni bólu głowy w miesiącu musiało osiągnąć intensywność co najmniej cztery w skali bólu od zera do dziesięciu VAS, o ile nie leczono skutecznie leków na migrenę. Wymagane były co najmniej cztery oddzielne epizody bólu głowy na miesiąc, oddzielone co najmniej 24-godzinną przerwą bezbolesną.

 

Poważny uraz głowy lub szyi, który wystąpił w ciągu jednego roku przed przystąpieniem do badania, wykluczył kandydatów. Dalsze kryteria wykluczenia obejmowały ostre nadużywanie leków, klaustrofobię w wywiadzie, chorobę sercowo-naczyniową lub mózgowo-naczyniową lub jakiekolwiek zaburzenie OUN inne niż migrena. Tabela 1 opisuje wszystkie rozważane kryteria włączenia i wyłączenia. Korzystanie z usług doświadczonego neurologa posiadającego certyfikat zarządu do badania potencjalnych pacjentów przy jednoczesnym przestrzeganiu wytycznych ICHD-2 i kierowaniu się kryteriami włączenia/wyłączenia, wykluczenie pacjentów z innymi źródłami bólu głowy, takimi jak napięcie mięśniowe i nadużywanie leków, ból głowy z odbicia zwiększyłoby prawdopodobieństwo powodzenia. rekrutacja podmiotowa.

 

Osoby spełniające wstępne kryteria podpisały świadomą zgodę, a następnie wypełniły podstawową skalę oceny niepełnosprawności migreny (MIDAS). MIDAS wymaga dwunastu tygodni, aby wykazać klinicznie istotną zmianę [21]. Dało to wystarczająco dużo czasu na rozpoznanie ewentualnych zmian. W ciągu następnych 28 dni kandydaci zapisywali dziennik bólu głowy zawierający dane wyjściowe, potwierdzając jednocześnie liczbę dni bólu głowy i intensywność wymaganą do włączenia. Po czterech tygodniach potwierdzenie diagnostycznej kontroli dziennika pozwoliło na podanie pozostałych podstawowych pomiarów HRQoL:

 

1. Miara jakości życia specyficznej dla migreny (MSQL) [22],
2. Test uderzeniowy bólu głowy-6 (HIT-6) [23],
3. Temat aktualnej globalnej oceny bólu głowy (VAS).

 

Skierowanie do praktyka NUCCA w celu ustalenia obecności niewspółosiowości atlasu, potwierdziło potrzebę interwencji kończącej włączenie pacjenta do badania? Brak wskaźników niewspółosiowości atlasu wykluczył kandydatów. Po zaplanowaniu wizyt w celu interwencji i opieki NUCCA, zakwalifikowani uczestnicy uzyskali podstawowe pomiary PC-MRI. Rycina 1 podsumowuje usposobienie uczestników w trakcie badania.

 

Wstępna interwencja NUCCA wymagała trzech kolejnych wizyt: (1) dnia pierwszego, ocena niewspółosiowości atlasu, radiogramy przed korekcją; (2) Dzień drugi, korekcja NUCCA z oceną po korekcji z radiogramami; oraz (3) Dzień Trzeci, ponowna ocena po korekcie. Opieka kontrolna odbywała się co tydzień przez cztery tygodnie, a następnie co dwa tygodnie przez pozostałą część okresu badania. Podczas każdej wizyty w NUCCA badani wykonywali bieżącą ocenę bólu głowy (proszę ocenić ból głowy średnio w ciągu ostatniego tygodnia) za pomocą prostej krawędzi i ołówka zaznaczając linię 100 mm (VAS). Tydzień po początkowej interwencji badani wypełnili kwestionariusz „Możliwa reakcja na opiekę”. Ta ocena była w przeszłości wykorzystywana do skutecznego monitorowania zdarzeń niepożądanych związanych z różnymi procedurami korekcji górnej części szyjki macicy [24].

 

W czwartym tygodniu uzyskano dane PC-MRI, a badani wypełnili MSQL i HIT-6. Dane PC-MRI na koniec badania zebrano w ósmym tygodniu, a następnie przeprowadzono wywiad końcowy z neurologiem. Tutaj badani ukończyli końcowe wyniki MSQOL, HIT-6, MIDAS i VAS oraz dzienniczki bólu głowy.

 

Podczas wizyty neurologa w 8. tygodniu dwóm chętnym pacjentom zaoferowano możliwość długoterminowej obserwacji przez całkowity okres badania wynoszący 24 tygodnie. Wiązało się to z dalszą ponowną oceną NUCCA co miesiąc przez 16 tygodni po zakończeniu wstępnego 8-tygodniowego badania. Celem tego badania kontrolnego była pomoc w ustaleniu, czy poprawa bólu głowy nadal jest uzależniona od utrzymania wyrównania atlasu przy jednoczesnym obserwowaniu jakiegokolwiek długoterminowego wpływu opieki NUCCA na ICCI. Osoby, które chciały wziąć udział, podpisały drugą świadomą zgodę na tę fazę badania i kontynuowały comiesięczną opiekę NUCCA. Pod koniec 24 tygodni od pierwotnej interwencji atlasu przeprowadzono czwarte badanie obrazowe PC-MRI. Podczas wywiadu wyjściowego z neurologiem zebrano końcowe wyniki MSQOL, HIT-6, MIDAS i VAS oraz dzienniczki bólu głowy.

 

Ta sama procedura NUCCA, jak opisano wcześniej, została zastosowana przy użyciu ustalonego protokołu i standardów opieki opracowanych w ramach certyfikacji NUCCA do oceny i przestawienia atlasu lub korekty ASC (patrz ryciny — ryciny 22, 5) [2, 13, 25]. Ocena ASC obejmuje badanie przesiewowe pod kątem funkcjonalnej nierówności długości nóg za pomocą testu SLC (Supine Leg Check) i badanie symetrii postawy za pomocą analizatora naprężeń grawitacyjnych (Upper Cervical Store, Inc., 1641 17 Avenue, Campbell River, BC, Kanada V9W 4L5 ) (patrz Rysunki – Rysunki 22 i 3(a) 3(c)) [26]. W przypadku wykrycia SLC i nierównowagi postawy wskazane jest badanie radiologiczne w trzech rzutach w celu określenia wielowymiarowej orientacji i stopnia niewspółosiowości czaszkowo-szyjkowej [28, 29]. Dokładna analiza radiograficzna dostarcza informacji umożliwiających określenie optymalnej dla danego pacjenta strategii korekcji atlasu. Klinicysta lokalizuje anatomiczne punkty orientacyjne z serii trzech widoków, mierząc kąty strukturalne i funkcjonalne, które odbiegają od ustalonych standardów ortogonalnych. Stopień niewspółosiowości i orientacja atlasu są następnie ujawniane w trzech wymiarach (patrz ryciny 30(a) 4(c)) [4, 2, 29]. Wyrównanie sprzętu radiograficznego, zmniejszenie rozmiaru portu kolimatora, szybkie kombinacje kliszy i ekranu, specjalne filtry, specjalistyczne siatki i ekranowanie ołowiowe minimalizują ekspozycję obiektu na promieniowanie. W tym badaniu średnia całkowita zmierzona Ekspozycja skóry wejściowa u pacjentów z serii radiograficznych przed korekcją wyniosła 30 milirady (352 milisiwertów).

 

 

 

 

 

Interwencja NUCCA obejmuje ręczną korektę zmierzonej radiologicznie niewspółosiowości w budowie anatomicznej między czaszką, kręgiem atlasowym i kręgosłupem szyjnym. Wykorzystując zasady biomechaniczne oparte na systemie dźwigni, lekarz opracowuje strategię prawidłowego

 

1. pozycjonowanie tematyczne,
2. postawa praktyka,
3. wektor siły, aby skorygować niewspółosiowość atlasu.

 

Badani są umieszczani na stole do wykonywania pozycji bocznej z głową specjalnie usztywnioną za pomocą systemu podparcia wyrostka sutkowatego. Zastosowanie z góry określonego kontrolowanego wektora siły do ​​korekcji powoduje wyrównanie czaszki względem atlasu, a szyi względem osi pionowej lub środka ciężkości kręgosłupa. Te siły korekcyjne są kontrolowane pod względem głębokości, kierunku, prędkości i amplitudy, co zapewnia dokładną i precyzyjną redukcję ASC.

 

Używając kości grochowatej ręki kontaktowej, praktykujący NUCCA kontaktuje się z wyrostkiem poprzecznym atlasu. Druga ręka obejmuje nadgarstek ręki kontaktowej, aby kontrolować wektor przy jednoczesnym utrzymaniu głębokości siły generowanej podczas stosowania procedury „triceps pull” (patrz rysunek 5) [3]. Dzięki zrozumieniu biomechaniki kręgosłupa ciało i ręce praktykującego są ustawione w jednej linii, aby uzyskać korektę atlasu wzdłuż optymalnego wektora siły. Kontrolowana, nienapierająca siła jest przykładana wzdłuż z góry określonej ścieżki redukcji. Jest specyficzny pod względem kierunku i głębokości, aby zoptymalizować redukcję ASC, zapewniając brak aktywacji sił reaktywnych mięśni szyi w odpowiedzi na zmianę biomechaniczną. Rozumie się, że optymalna redukcja niewspółosiowości sprzyja długoterminowemu utrzymaniu i stabilności ustawienia kręgosłupa.

 

Po krótkim odpoczynku przeprowadzana jest procedura pokontrolna, identyczna z oceną wstępną. Radiogram po korekcji wykorzystuje dwa widoki, aby zweryfikować powrót głowy i odcinka szyjnego kręgosłupa do optymalnej równowagi ortogonalnej. Badani są edukowani w taki sposób, aby zachować ich korektę, zapobiegając w ten sposób kolejnej niewspółosiowości.

 

Kolejne wizyty NUCCA obejmowały sprawdzanie dzienniczka bólu głowy i bieżącą ocenę bólu głowy (VAS). Nierówność długości nóg i nadmierną asymetrię postawy wykorzystano do określenia potrzeby kolejnej interwencji atlasu. Celem optymalnej poprawy jest jak najdłuższe utrzymywanie przez badanego wyrównania, przy jak najmniejszej liczbie interwencji atlasu.

 

W sekwencji PC-MRI nie stosuje się środków kontrastowych. Metody PC-MRI pozwoliły zebrać dwa zestawy danych o różnej czułości przepływu uzyskanej przez powiązanie par gradientów, które sekwencyjnie rozfazują i przefazują spiny podczas sekwencji. Surowe dane z dwóch zestawów są odejmowane w celu obliczenia natężenia przepływu.

 

Wizyta stacjonarna Fizyka MRI zapewniła szkolenie Technologa MRI i ustalono procedurę przesyłania danych. Przeprowadzono kilka praktycznych skanów i transferów danych, aby upewnić się, że gromadzenie danych przebiegło pomyślnie. Do obrazowania i zbierania danych użyto 1.5 tesla skanera GE 360 Optima MR (Milwaukee, WI) w centrum obrazowania (EFW Radiology, Calgary, Alberta, Kanada). W skanach anatomii zastosowano 12-elementową cewkę nagłowną z układem fazowanym, przygotowaną przez magnetyzację 3D sekwencję szybkiego echa gradientowego (MP-RAGE). Dane wrażliwe na przepływ zostały zebrane przy użyciu techniki równoległej akwizycji (iPAT), współczynnik przyspieszenia 2.

 

Aby zmierzyć przepływ krwi do i z podstawy czaszki, przeprowadzono dwa retrospektywnie bramkowane, skany z kontrastem w fazie cine z kodowaniem prędkości, zgodnie z indywidualnym tętnem, zbierając trzydzieści dwa obrazy w cyklu pracy serca. Kodujący z dużą prędkością (70 μcm/s) szybki przepływ krwi o wysokiej prędkości prostopadły do ​​naczyń na poziomie kręgu C-2 obejmuje tętnice szyjne wewnętrzne (ICA), tętnice kręgowe (VA) i żyły szyjne wewnętrzne (IJV). ). Dane dotyczące wtórnego przepływu żylnego żył kręgowych (VV), żył nadtwardówkowych (EV) i żył głębokich szyjnych (DCV) uzyskano na tej samej wysokości przy użyciu sekwencji kodowania niskiej prędkości (7 cm/s).

 

Dane uczestników identyfikowano według identyfikatora badania przedmiotowego i daty badania obrazowego. Neuroradiolog biorący udział w badaniu dokonał przeglądu sekwencji MR-RAGE, aby wykluczyć wykluczające stany patologiczne. Następnie usunięto identyfikatory osobników i przypisano zakodowane identyfikatory umożliwiające przesyłanie za pośrednictwem zabezpieczonego protokołu IP tunelu do fizyka w celu analizy. Używając zastrzeżonego oprogramowania wolumetrycznej krwi, określono krzywe natężenia przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) i pochodne parametry (MRICP wersja 1.4.35 Alperin Noninwazyjna Diagnostyka, Miami, FL).

 

Stosując segmentację lumenów opartą na pulsacji, obliczono zależne od czasu objętościowe natężenia przepływu, integrując prędkości przepływu wewnątrz obszarów przekroju poprzecznego światła na wszystkich trzydziestu dwóch obrazach. Średnie szybkości przepływu uzyskano dla tętnic szyjnych, pierwotnego drenażu żylnego i wtórnego drenażu żylnego. Całkowity mózgowy przepływ krwi uzyskano przez zsumowanie tych średnich szybkości przepływu.

 

Prostą definicją podatności jest stosunek zmian objętości i ciśnienia. Podatność śródczaszkowa jest obliczana ze stosunku maksymalnej (skurczowej) zmiany objętości śródczaszkowej (ICVC) i wahań ciśnienia podczas cyklu pracy serca (PTP-PG). Zmianę ICVC uzyskuje się na podstawie chwilowych różnic między objętościami krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego wchodzącego i wychodzącego z czaszki [5, 31]. Zmiana ciśnienia podczas cyklu serca jest wyprowadzana ze zmiany gradientu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, który jest obliczany na podstawie obrazów MR przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego zakodowanych dla prędkości, wykorzystując zależność Naviera-Stokesa między pochodnymi prędkości a gradientem ciśnienia [5, 32 ]. Wskaźnik zgodności wewnątrzczaszkowej (ICCI) oblicza się ze stosunku ICVC i zmian ciśnienia [5, 31, 33].

 

Analiza statystyczna uwzględniała kilka elementów. Analiza danych ICCI obejmowała jednopróbkowy test Kołmogorowa-Smirnowa, który ujawnił brak rozkładu normalnego w danych ICCI, które w związku z tym zostały opisane przy użyciu mediany i rozstępu międzykwartylowego (IQR). Różnice między stanem wyjściowym a obserwacją miały być zbadane za pomocą sparowanego testu t.

 

Dane z ocen NUCCA zostały opisane przy użyciu średniej, mediany i zakresu międzykwartylowego (IQR). Różnice między stanem wyjściowym a obserwacją zbadano za pomocą sparowanego testu t-Studenta.

 

W zależności od miary wyniku, wartości wyjściowe, w czwartym, ósmym, ósmym i dwunastym tygodniu (tylko MIDAS) wartości obserwacji zostały opisane przy użyciu średniej i odchylenia standardowego. Dane MIDAS zebrane podczas wstępnego neurologicznego badania przesiewowego miały jeden wynik kontrolny na koniec dwunastu tygodni.

 

Różnice między wartościami wyjściowymi a każdą wizytą kontrolną badano za pomocą sparowanego testu t. Spowodowało to liczne wartości p z dwóch wizyt kontrolnych dla każdego wyniku z wyjątkiem MIDAS. Ponieważ jednym z celów tego programu pilotażowego jest dostarczenie szacunków dla przyszłych badań, ważne było opisanie, gdzie wystąpiły różnice, zamiast używać jednokierunkowej analizy ANOVA w celu uzyskania pojedynczej wartości p dla każdej miary. Problemem w przypadku takich wielokrotnych porównań jest wzrost wskaźnika błędów typu I.

 

Aby przeanalizować dane VAS, wyniki każdego pacjenta były badane indywidualnie, a następnie z linią regresji liniowej, która odpowiednio pasuje do danych. Zastosowanie wielopoziomowego modelu regresji z losowymi przecięciami i losowym nachyleniem zapewniło indywidualną linię regresji dopasowaną dla każdego pacjenta. Zostało to przetestowane z modelem losowym zawierającym tylko wyraz wolny, który pasuje do linii regresji liniowej ze wspólnym nachyleniem dla wszystkich badanych, podczas gdy terminy wyrazu wolnego mogą się różnić. Przyjęto model współczynników losowych, ponieważ nie było dowodów na to, że losowe zbocza istotnie poprawiły dopasowanie do danych (przy użyciu statystyki ilorazu wiarygodności). Aby zilustrować zmienność punktów przecięcia, ale nie nachylenia, poszczególne linie regresji zostały wykreślone dla każdego pacjenta z narzuconą średnią linią regresji na górze.

 

Efekt

 

Od wstępnego badania neurologicznego do włączenia kwalifikowało się osiemnastu ochotników. Po ukończeniu podstawowych dzienniczków bólu głowy pięciu kandydatów nie spełniło kryteriów włączenia. Trzy z nich nie miały wymaganych dni z bólami głowy w dzienniczkach podstawowych, jeden miał nietypowe objawy neurologiczne z uporczywym jednostronnym drętwieniem, a inny przyjmował bloker kanału wapniowego. Praktyk NUCCA stwierdził, że dwóch kandydatów nie kwalifikowało się: jeden bez niewspółosiowości atlasu, a drugi z chorobą Wolffa-Parkinsona-White'a i poważnymi zniekształceniami postawy (39�) z niedawnym udziałem w poważnym wypadku samochodowym z urazem kręgosłupa szyjnego (patrz Rysunek 1) .

 

Do włączenia zakwalifikowało się jedenaście osób, osiem kobiet i trzech mężczyzn, średnia wieku czterdzieści jeden lat (zakres 21 lat). Sześciu badanych prezentowało przewlekłą migrenę, zgłaszając piętnaście lub więcej dni z bólem głowy w miesiącu, z łączną średnią dla jedenastu pacjentów 61 dnia z bólem głowy w miesiącu. Czas trwania objawów migreny wahał się od dwóch do trzydziestu pięciu lat (średnio dwadzieścia trzy lata). Wszystkie leki utrzymywano w niezmienionym stanie przez cały czas trwania badania, aby uwzględnić ich schematy profilaktyki migreny zgodnie z zaleceniami.

 

Zgodnie z kryteriami wykluczenia, żaden z uczestników nie otrzymał diagnozy bólu głowy związanego z urazowym uszkodzeniem głowy i szyi, wstrząsu mózgu lub uporczywego bólu głowy związanego z urazem kręgosłupa szyjnego. Dziewięciu badanych zgłosiło bardzo odległą historię, trwającą dłużej niż pięć lat lub więcej (średnio dziewięć lat) przed badaniem neurologicznym. Obejmowały one związane ze sportem urazy głowy, wstrząśnienie mózgu i/lub uraz kręgosłupa szyjnego. Dwóch badanych nie wykazało wcześniejszego urazu głowy lub szyi (patrz Tabela 2).

 

 

Indywidualnie, pięciu badanych wykazało wzrost w ICCI, wartości trzech badanych pozostały zasadniczo takie same, a trzech wykazało spadek od wartości wyjściowych do końcowych pomiarów badania. Ogólne zmiany podatności wewnątrzczaszkowej przedstawiono w Tabeli 2 i na Rycinie 8. Mediana (IQR) wartości ICCI wynosiła 5.6 (4.8, 5.9) na początku badania, 5.6 (4.9, 8.2) w czwartym tygodniu i 5.6 (4.6, 10.0) w tydzień ósmy. Różnice nie były statystycznie różne. Średnia różnica między wartością wyjściową a czwartym tygodniem wyniosła ?0.14 (95% CI ?1.56, 1.28), p = 0.834, a między początkiem a ósmym tygodniem wyniosła 0.93 (95% CI ?0.99, 2.84), p = 0.307. Wyniki 24-tygodniowego badania ICCI tych dwóch uczestników przedstawiono w Tabeli 6. U podmiotu 01 zaobserwowano rosnący trend w ICCI od 5.02 na początku do 6.69 w 24. tygodniu, podczas gdy w 8 tygodniu wyniki zinterpretowano jako spójne lub takie same. Pacjent 02 wykazał tendencję spadkową w ICCI od wartości początkowej 15.17 do 9.47 w 24. tygodniu.

 

 

 

Tabela 3 przedstawia zmiany w ocenach NUCCA. Średnia różnica między interwencją a po interwencji jest następująca: (1) SLC: 0.73 cala, 95% CI (0.61, 0.84) (p < 0.001); (2) GSA: 28.36 punktów skali, 95% CI (26.01, 30.72) (p < 0.001); (3) Lateralność Atlasa: 2.36 stopnia, 95% CI (1.68, 3.05) (p < 0.001); oraz (4) Obrót Atlasa: 2.00 stopnie, 95% CI (1.12, 2.88) (p < 0.001). Wskazuje to, że prawdopodobna zmiana nastąpiła po interwencji atlasu na podstawie oceny podmiotu.

 

 

Wyniki dziennika bólu głowy są podawane w Tabela 4 oraz Rycina 6. Na początku badania pacjenci mieli średnio 14.5 (SD = 5.7) dni bólu głowy w ciągu 28-dniowego miesiąca. W pierwszym miesiącu po korekcie NUCCA średnia liczba dni bólu głowy na miesiąc zmniejszyła się o 3.1 dnia od wartości wyjściowej, 95% CI (0.19, 6.0), p = 0.039 do 11.4. W drugim miesiącu liczba dni z bólem głowy zmniejszyła się o 5.7 dnia od wartości wyjściowej, 95% CI (2.0, 9.4), p = 0.006, do 8.7 dnia. W ósmym tygodniu u sześciu z jedenastu badanych zaobserwowano zmniejszenie liczby dni bólu głowy o >30% w miesiącu. W ciągu 24 tygodni, pacjent 01 zasadniczo nie zgłosił zmiany liczby dni z bólami głowy, podczas gdy pacjent 02 miał zmniejszenie bólu głowy o jeden dzień w miesiącu od punktu wyjściowego badania wynoszącego siedem do raportu końcowego badania trwającego sześć dni.

 

 

Na początku średnia intensywność bólu głowy w dniach z bólem głowy, w skali od zera do dziesięciu, wynosiła 2.8 (SD = 0.96). Średnia intensywność bólu głowy nie wykazała statystycznie istotnej zmiany po czterech (p = 0.604) i ośmiu (p = 0.158) tygodniach. Czterech badanych (#4, 5, 7 i 8) wykazało większy niż 20% spadek intensywności bólu głowy.

 

Miary jakości życia i niepełnosprawności bólów głowy przedstawiono w Tabeli 4. Średni wynik HIT-6 na początku badania wynosił 64.2 (SD = 3.8). W czwartym tygodniu po korekcie NUCCA średni spadek wyników wyniósł 8.9, 95% CI (4.7, 13.1), p = 0.001. Wyniki ósmego tygodnia, w porównaniu do wartości wyjściowych, wykazały średni spadek o 10.4, 95% CI (6.8, 13.9), p = 0.001. W grupie 24-tygodniowej pacjent 01 wykazał spadek o 10 punktów z 58 w 8. tygodniu do 48. w 24. tygodniu, podczas gdy pacjent 02 zmniejszył się o 7 punktów z 55 w 8. tygodniu do 48. w 24. tygodniu (patrz Ryc. 9).

 

 

Średni wynik wyjściowy MSQL wyniósł 38.4 (SD = 17.4). W czwartym tygodniu po korekcie średnie wyniki dla wszystkich jedenastu pacjentów wzrosły (poprawiły się) o 30.7, 95% CI (22.1, 39.2), p < 0.001. Do ósmego tygodnia, pod koniec badania, średnie wyniki MSQL wzrosły od wartości wyjściowych o 35.1, 95% CI (23.1, 50.0), p < 0.001, do 73.5. Osoby kontrolne nadal wykazywały pewną poprawę wraz ze wzrostem wyników; jednak wiele wyników utrzymywało się na stałym poziomie od 8 tygodnia (patrz Ryciny 10(a)-10(c)).

 

 

Średni wynik MIDAS na początku badania wynosił 46.7 (SD = 27.7). W dwa miesiące po korekcie NUCCA (trzy miesiące po linii podstawowej) średni spadek wyników MIDAS u pacjenta wyniósł 32.1, 95% CI (13.2, 51.0), p = 0.004. Osoby badane w dalszym ciągu wykazywały poprawę ze zmniejszającymi się punktami, przy czym intensywność wykazała minimalną poprawę (patrz Ryciny 11(a) 11(c)).

 

 

Ocenę aktualnego bólu głowy na podstawie danych ze skali VAS przedstawiono na rycinie 7. Wielopoziomowy model regresji liniowej wykazał dowód losowego efektu dla punktu przecięcia (p < 0.001), ale nie dla nachylenia (p = 0.916). Tak więc przyjęty model losowego wyrazu przecięcia oszacował inny wyraz przecięcia dla każdego pacjenta, ale wspólny nachylenie. Szacowane nachylenie tej linii wyniosło ?0.044, 95% CI (?0.055, ?0.0326), p < 0.001, co wskazuje, że nastąpił istotny spadek wyniku VAS o 0.44 na 10 dni po punkcie wyjściowym (p < 0.001). Średni wynik wyjściowy wynosił 5.34, 95% CI (4.47, 6.22). Analiza efektów losowych wykazała znaczną zmienność wyniku wyjściowego (SD = 1.09). Ponieważ losowe przecięcia mają rozkład normalny, wskazuje to, że 95% takich przecięć leży między 3.16 a 7.52, dostarczając dowodów na znaczną zmienność wartości wyjściowych u pacjentów. Wyniki VAS nadal wykazywały poprawę w 24-tygodniowej dwuosobowej grupie kontrolnej (patrz Rycina 12).

 

 

 

Najbardziej oczywistą reakcją na interwencję i opiekę NUCCA zgłoszoną przez dziesięciu badanych był łagodny dyskomfort szyi, oceniany średnio na trzech z dziesięciu w ocenie bólu. U sześciu badanych ból zaczął się ponad dwadzieścia cztery godziny po korekcie atlasu i trwał ponad dwadzieścia cztery godziny. Żaden badany nie zgłosił żadnego znaczącego wpływu na ich codzienne czynności. Wszyscy badani zgłaszali satysfakcję z opieki NUCCA po jednym tygodniu, mediana wyniku dziesięć, w skali ocen od zera do dziesięciu.

 

Wgląd doktora Alexa Jimeneza

„Od kilku lat cierpię na migrenowe bóle głowy. Czy jest jakiś powód bólu głowy? Co mogę zrobić, aby zmniejszyć lub pozbyć się objawów?”�Uważa się, że migrenowe bóle głowy są złożoną formą bólu głowy, jednak ich przyczyna jest taka sama, jak w przypadku każdego innego rodzaju bólu głowy. Uraz kręgosłupa szyjnego, taki jak uraz kręgosłupa szyjnego po wypadku samochodowym lub kontuzji sportowej, może spowodować niewspółosiowość szyi i górnej części pleców, co może prowadzić do migreny. Niewłaściwa postawa może również powodować problemy z szyją, które mogą prowadzić do bólu głowy i szyi. Pracownik służby zdrowia, który specjalizuje się w problemach zdrowotnych kręgosłupa, może zdiagnozować źródło migrenowych bólów głowy. Ponadto wykwalifikowany i doświadczony specjalista może wykonać korekty kręgosłupa, a także ręczne manipulacje, aby pomóc skorygować wszelkie niewspółosiowości kręgosłupa, które mogą powodować objawy. Poniższy artykuł podsumowuje studium przypadku oparte na poprawie objawów po wyrównaniu kręgów atlasu u uczestników z migreną.

 

Dyskusja

 

W tej ograniczonej kohorcie jedenastu pacjentów z migreną nie było statystycznie istotnej zmiany w ICCI (pierwotny wynik) po interwencji NUCCA. Jednak wystąpiła istotna zmiana drugorzędowych punktów końcowych HRQoL, jak podsumowano w Tabeli 5. Spójność w zakresie wielkości i kierunku poprawy w tych miarach HRQoL wskazuje na zaufanie do poprawy zdrowia bólu głowy w ciągu dwumiesięcznego badania po 28-dniowym okresie początkowym .

 

 

Opierając się na wynikach studium przypadku, w badaniu tym wysunięto hipotezę o znacznym wzroście ICCI po interwencja atlasu czego nie zaobserwowano. Zastosowanie PC-MRI pozwala na ilościową ocenę dynamicznej zależności między dopływem tętniczym, odpływem żylnym i przepływem płynu mózgowo-rdzeniowego między czaszką a kanałem kręgowym [33]. Wskaźnik zgodności wewnątrzczaszkowej (ICCI) mierzy zdolność mózgu do reagowania na dopływ krwi tętniczej podczas skurczu. Interpretacja tego dynamicznego przepływu jest reprezentowana przez monowykładniczą zależność istniejącą między objętością płynu mózgowo-rdzeniowego a ciśnieniem płynu mózgowo-rdzeniowego. Przy zwiększonej lub wyższej podatności śródczaszkowej, określanej również jako dobra rezerwa wyrównawcza, napływająca krew tętnicza może być akomodowana przez zawartość śródczaszkową z mniejszą zmianą ciśnienia śródczaszkowego. Chociaż może wystąpić zmiana objętości lub ciśnienia wewnątrzczaszkowego, w oparciu o wykładniczy charakter zależności objętość-ciśnienie, zmiana w ICCI po interwencji może nie zostać zrealizowana. Zaawansowana analiza danych MRI i dalsze badania są wymagane w celu określenia praktycznych, wymiernych parametrów do wykorzystania jako obiektywny wynik wrażliwy na dokumentowanie zmian fizjologicznych po korekcji atlasu.

 

Koerte i in. doniesienia o pacjentach z przewlekłą migreną wykazują istotnie wyższy względny wtórny drenaż żylny (splot przykręgosłupowy) w pozycji leżącej w porównaniu z grupą kontrolną dobraną pod względem wieku i płci [34]. Czterech badanych wykazało wtórny drenaż żylny, a trzech z nich wykazało znaczny wzrost podatności po interwencji. Znaczenie jest nieznane bez dalszych badań. Podobnie Pomschar i in. donieśli, że osoby z łagodnym urazowym uszkodzeniem mózgu (mTBI) wykazują zwiększony drenaż przez wtórną żylną drogę przykręgosłupową [35]. Średni wskaźnik podatności wewnątrzczaszkowej wydaje się znacznie niższy w kohorcie mTBI w porównaniu z grupą kontrolną.

 

Pewną perspektywę można uzyskać, porównując dane ICCI z tego badania z wcześniej zgłoszonymi osobami zdrowymi i tymi z mTBI przedstawionymi na rycinie 8 [5, 35]. Ograniczone przez niewielką liczbę badanych osób, znaczenie wyników tych badań może mieć w odniesieniu do Pomschara i in. pozostaje nieznana, oferując jedynie spekulacje na temat możliwości przyszłej eksploracji. Jest to dodatkowo komplikowane przez niespójną zmianę ICCI obserwowaną u dwóch osób obserwowanych przez 24 tygodnie. Pacjent drugi z wtórnym schematem drenażu wykazał spadek ICCI po interwencji. Większe badanie kontrolowane placebo ze statystycznie istotną wielkością próbki uczestników mogłoby prawdopodobnie wykazać ostateczną, obiektywnie zmierzoną zmianę fizjologiczną po zastosowaniu procedury korekcji NUCCA.

 

Miary HRQoL są wykorzystywane klinicznie do oceny skuteczności strategii leczenia w celu zmniejszenia bólu i niepełnosprawności związanej z migrenowym bólem głowy. Oczekuje się, że skuteczne leczenie poprawia odczuwany przez pacjenta ból i niepełnosprawność mierzone za pomocą tych instrumentów. Wszystkie pomiary HRQoL w tym badaniu wykazały znaczną i istotną poprawę do czwartego tygodnia po interwencji NUCCA. Od czwartego do ósmego tygodnia odnotowano jedynie niewielką poprawę. Ponownie, tylko niewielka poprawa została zauważona u dwóch osób obserwowanych przez 24 tygodnie. Chociaż badanie to nie miało na celu wykazania związku przyczynowego z interwencji NUCCA, wyniki HRQoL wzbudzają nieodparte zainteresowanie dalszymi badaniami.

 

Z dziennika bólu głowy wynika, że ​​po czterech tygodniach zaobserwowano znaczny spadek liczby dni bólu głowy na miesiąc, a po ośmiu tygodniach prawie podwoił się. Jednak istotne różnice w natężeniu bólu głowy w czasie nie były dostrzegalne na podstawie tych danych z dziennika (patrz Ryc. 5). Chociaż liczba bólów głowy zmniejszyła się, badani nadal stosowali leki, aby utrzymać intensywność bólu głowy na tolerowanym poziomie; stąd przypuszcza się, że nie można było określić statystycznie istotnej różnicy w natężeniu bólu głowy. Spójność w liczbie dni bólu głowy występujących w 8 tygodniu u badanych w okresie obserwacji może ukierunkować przyszłe badanie na określenie, kiedy nastąpi maksymalna poprawa, aby pomóc w ustaleniu standardu NUCCA leczenia migreny.

 

Klinicznie istotna zmiana w HIT-6 jest ważna dla pełnego zrozumienia obserwowanych wyników. Klinicznie istotna zmiana dla indywidualnego pacjenta została zdefiniowana w przewodniku użytkownika HIT-6 jako ?5 [36]. Coeytaux i wsp., posługując się czterema różnymi metodami analizy, sugerują, że różnicę między grupami w wynikach HIT-6 wynoszącą 2.3 jednostki w czasie można uznać za istotną klinicznie [37]. Smelt i in. badali populacje pacjentów z migreną podstawowej opieki zdrowotnej w opracowywaniu sugerowanych zaleceń z wykorzystaniem zmian wyniku HIT-6 dla opieki klinicznej i badań [38]. W zależności od konsekwencji wynikających z wyników fałszywie pozytywnych lub negatywnych, minimalnie istotna zmiana wewnątrzosobowa (MIC) przy zastosowaniu „podejścia do średniej zmiany” została oszacowana na 2.5 punktu. W przypadku korzystania z „analizy krzywej charakterystyki pracy odbiornika (ROC)” konieczna jest 6-punktowa zmiana. Zalecana międzygrupowa minimalnie istotna różnica (MID) wynosi 1.5 [38].

 

Stosując podejście „średniej zmiany”, wszyscy badani z wyjątkiem jednego zgłosili zmianę (spadek) większą niż 2.5. „Analizy ROC” również wykazały poprawę u wszystkich badanych z wyjątkiem jednego. Ten „jeden podmiot” był inną osobą w każdej analizie porównawczej. Na podstawie Smelta i in. kryteria, osoby kontrolne nadal wykazywały minimalnie istotną poprawę w obrębie osoby, jak pokazano na Ryc. 10.

 

Wszyscy badani z wyjątkiem dwóch wykazali poprawę w punktacji MIDAS między wynikami początkowymi a wynikami po trzech miesiącach. Wielkość zmiany była proporcjonalna do wyjściowego wyniku MIDAS, przy czym wszyscy badani z wyjątkiem trzech zgłaszali ogólną pięćdziesiąt procent lub większą zmianę. U badanych w dalszym ciągu poprawa była widoczna w ciągłym spadku wyników do 24. tygodnia; patrz Rysunki 11(a) 11(c).

 

Zastosowanie HIT-6 i MIDAS razem jako wyniku klinicznego może zapewnić pełniejszą ocenę czynników niepełnosprawności związanych z bólem głowy [39]. Różnice między tymi dwiema skalami mogą przewidywać niepełnosprawność na podstawie natężenia bólu głowy i częstotliwości bólu głowy, dostarczając więcej informacji na temat czynników związanych ze zgłaszanymi zmianami niż którykolwiek z wyników zastosowany osobno. Podczas gdy MIDAS wydaje się zmieniać bardziej wraz z częstotliwością bólu głowy, intensywność bólu głowy wydaje się mieć większy wpływ na wynik HIT-6 niż MIDAS [39].

 

W jaki sposób migrenowe bóle głowy wpływają i ograniczają postrzegane przez pacjenta codzienne funkcjonowanie, opisuje MSQL w wersji 2.1 w trzech 3 domenach: ograniczanie ról (MSQL-R), zapobieganie rolom (MSQL-P) i funkcjonowanie emocjonalne (MSQL-E). Wzrost wyników wskazuje na poprawę w tych obszarach przy wartościach od 0 (słabo) do 100 (najlepiej).

 

MSQL skaluje ocenę niezawodności Bagley et al. podają wyniki jako umiarkowanie lub silnie skorelowane z HIT-6 (r = 0.60 do ?0.71) [40]. Badanie przeprowadzone przez Cole i in. zgłasza minimalnie istotne różnice (MID) kliniczne zmiany dla każdej domeny: MSQL-R = 3.2, MSQL-P = 4.6 i MSQL-E = 7.5 [41]. Wyniki badania z topiramatem wskazują na indywidualną minimalnie istotną zmianę kliniczną (MIC): MSQL-R = 10.9, MSQL-P = 8.3 i MSQL-E = 12.2 [42].

 

Wszyscy badani z wyjątkiem jednego doświadczyli indywidualnej minimalnie istotnej zmiany klinicznej dla MSQL-R większej niż 10.9 do ósmego tygodnia obserwacji w MSQL-R. Wszystkie osoby z wyjątkiem dwóch zgłosiły zmiany o więcej niż 12.2 punktu w MSQL-E. Poprawa wyników MSQL-P wzrosła o dziesięć lub więcej punktów u wszystkich badanych.

 

Analiza regresji ocen VAS w czasie wykazała znaczną liniową poprawę w okresie 3 miesięcy. Wystąpiły znaczne różnice w wynikach początkowych u tych pacjentów. Niewielkie lub żadne zmiany zaobserwowano w tempie poprawy. Ten trend wydaje się być taki sam u osób badanych przez 24 tygodnie, jak widać na rycinie 12.

 

 

Wiele badań wykorzystujących interwencję farmaceutyczną wykazało istotny efekt placebo u pacjentów z populacji migrenowych [43]. Dla porównania wyników ważne jest określenie możliwej poprawy migreny w ciągu sześciu miesięcy, przy użyciu innej interwencji, a także braku interwencji. Badanie efektów placebo ogólnie przyjmuje, że interwencje placebo zapewniają ulgę w objawach, ale nie modyfikują procesów patofizjologicznych leżących u podstaw choroby [44]. Obiektywne pomiary MRI mogą pomóc w ujawnieniu takiego efektu placebo poprzez wykazanie zmiany w fizjologicznych pomiarach parametrów przepływu zachodzących po interwencji placebo.

 

Zastosowanie magnesu o trzech teslach do zbierania danych MRI zwiększyłoby wiarygodność pomiarów poprzez zwiększenie ilości danych wykorzystywanych do wykonania obliczeń przepływu i ICCI. Jest to jedno z pierwszych badań wykorzystujących zmianę w ICCI jako wynik oceny interwencji. Stwarza to wyzwania w interpretacji danych uzyskanych z rezonansu magnetycznego w celu sformułowania wniosków lub dalszego rozwoju hipotez. Odnotowano zmienność zależności między przepływem krwi do iz mózgu, przepływem płynu mózgowo-rdzeniowego i częstością akcji serca tych parametrów specyficznych dla pacjenta [45]. Zmienność zaobserwowana w małym trzyosobowym badaniu z powtarzanymi pomiarami doprowadziła do wniosków, że informacje zebrane z poszczególnych przypadków należy interpretować z ostrożnością [46].

 

Literatura dalej podaje w większych badaniach znaczną wiarygodność w zbieraniu tych danych przepływu objętościowego uzyskanych za pomocą MRI. Wentland i in. donieśli, że pomiary prędkości płynu mózgowo-rdzeniowego u ludzkich ochotników i sinusoidalnie zmieniających się prędkości fantomów nie różniły się istotnie między dwiema zastosowanymi technikami MRI [47]. Koerte i in. badał dwie kohorty osób sfotografowanych w dwóch oddzielnych obiektach z różnym wyposażeniem. Poinformowali, że współczynniki korelacji wewnątrzklasowej (ICC) wykazały wysoką wiarygodność wewnątrz- i między-interterową pomiarów objętościowego natężenia przepływu PC-MRI, pozostającą niezależnie od używanego sprzętu i poziomu umiejętności operatora [48]. Chociaż istnieje zmienność anatomiczna między pacjentami, nie przeszkadza to w badaniach większej populacji pacjentów w celu opisania możliwych „normalnych” parametrów odpływu [49, 50].

 

Opierając się wyłącznie na subiektywnych odczuciach pacjentów, istnieją ograniczenia w wykorzystywaniu wyników zgłaszanych przez pacjentów [51]. Każdy aspekt mający wpływ na postrzeganie przez badanego jakości jego życia prawdopodobnie wpłynie na wynik stosowanej oceny. Brak specyficzności wyników w zgłaszaniu objawów, emocji i niepełnosprawności również ogranicza interpretację wyników [51].

 

Koszty obrazowania i analizy danych MRI wykluczały użycie grupy kontrolnej, ograniczając jakąkolwiek generalizację tych wyników. Większa wielkość próby pozwoliłaby na wyciągnięcie wniosków na podstawie mocy statystycznej i zredukowanego błędu typu I. Interpretacja jakiejkolwiek istotności w tych wynikach, przy jednoczesnym ujawnieniu możliwych trendów, pozostaje w najlepszym razie spekulacją. Wielką niewiadomą pozostaje prawdopodobieństwo, że zmiany te są związane z interwencją lub jakimś innym efektem nieznanym badaczom. Wyniki te wzbogacają wiedzę o wcześniej niezgłoszonych możliwych zmianach hemodynamicznych i hydrodynamicznych po interwencji NUCCA, jak również zmianach w migrenowych raportowanych przez pacjentów HRQoL wynikach obserwowanych w tej kohorcie.

 

Wartości zebranych danych i analiz dostarczają informacji potrzebnych do oszacowania statystycznie istotnych liczebności próby w dalszych badaniach. Rozwiązane wyzwania proceduralne wynikające z przeprowadzenia pilotażu pozwalają na wysoce dopracowany protokół, aby pomyślnie wykonać to zadanie.

 

W tym badaniu brak silnego wzrostu podatności można zrozumieć na podstawie logarytmicznego i dynamicznego charakteru wewnątrzczaszkowego przepływu hemodynamicznego i hydrodynamicznego, co pozwala na zmianę poszczególnych elementów składających się na podatność, podczas gdy ogólnie tak się nie stało. Skuteczna interwencja powinna poprawić odczuwany przez pacjenta ból i niepełnosprawność związaną z migrenowym bólem głowy, mierzone za pomocą tych narzędzi HRQoL. Wyniki tych badań sugerują, że interwencja polegająca na przekształceniu atlasu może być związana ze zmniejszeniem częstości migreny, wyraźną poprawą jakości życia, prowadzącą do znacznego zmniejszenia niepełnosprawności związanej z bólem głowy, jak zaobserwowano w tej grupie. Poprawa wyników HRQoL wzbudza nieodparte zainteresowanie dalszymi badaniami, aby potwierdzić te ustalenia, zwłaszcza z większą pulą pacjentów i grupą placebo.

 

Podziękowanie

 

Autorzy potwierdzają, że dr Noam Alperin, Alperin Diagnostics, Inc., Miami, Floryda; Kathy Waters, koordynator badań i dr Jordan Ausmus, koordynator radiografii, Britannia Clinic, Calgary, AB; Sue Curtis, technolog MRI, Elliot Fong Wallace Radiology, Calgary, AB; oraz Brenda Kelly-Besler, RN, koordynator badań, Program oceny i zarządzania bólami głowy w Calgary (CHAMP), Calgary, AB. Wsparcie finansowe zapewnia (1) Fundacja Hecht, Vancouver, BC; (2) Fundacja Tao, Calgary, AB; (3) Fundacja Ralpha R. Gregory'ego (Kanada), Calgary, AB; oraz (4) Fundacja Badań Górnej Szyjki Macicy (UCRF), Minneapolis, MN.

 

Skróty

 

• ASC: kompleks podwichnięcia Atlas
• MISTRZ: Program oceny i zarządzania bólami głowy w Calgary
• CSF: płyn mózgowo-rdzeniowy
• GSA: Analizator naprężeń grawitacyjnych
• HIT-6: Test uderzeniowy bólu głowy-6
• HRQoL: Jakość życia związana ze zdrowiem
• ICCI: Wskaźnik zgodności wewnątrzczaszkowej
• ICVC: Zmiana objętości śródczaszkowej
• IQR: zakres międzykwartylowy
• MIDAS: Skala Oceny Niepełnosprawności Migreny
• MSQL: miara jakości życia specyficzna dla migreny
• MSQL-E: miara jakości życia specyficzna dla migreny – emocjonalna
• MSQL-P: miara jakości życia specyficzna dla migreny — fizyczna
• MSQL-R: miara jakości życia specyficzna dla migreny — restrykcyjna
• NUCCA: Krajowe Stowarzyszenie Chiropraktyki Górnej Szyjki Macicy
• PC-MRI: obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego z kontrastem fazowym
• SLC: Kontrola nóg w pozycji leżącej
• VAS: Wizualna Skala Analogowa.

 

Konflikt interesów

 

Autorzy oświadczają, że nie ma interesów finansowych ani innych sprzecznych interesów związanych z publikacją tego artykułu.

 

Wkład autorów

 

H. Charles Woodfield III wymyślił badanie, odegrał kluczową rolę w jego projektowaniu, pomógł w koordynacji i pomógł napisać artykuł: wprowadzenie, metody badań, wyniki, dyskusja i wnioski. D. Gordon Hasick przeprowadził badania przesiewowe uczestników pod kątem włączenia/wyłączenia z badania, zapewnił interwencje NUCCA i monitorował wszystkich uczestników podczas obserwacji. Uczestniczył w projektowaniu badań i koordynacji tematów, pomagając w opracowaniu Wstępu, Metod NUCCA i Dyskusji artykułu. Werner J. Becker przeprowadził badanie przesiewowe osób pod kątem włączenia/wyłączenia badania, uczestniczył w projektowaniu i koordynacji badania oraz pomógł w napisaniu artykułu: metody badań, wyniki i dyskusja oraz wnioski. Marianne S. Rose przeprowadziła analizę statystyczną danych z badań i pomogła w napisaniu artykułu: metody statystyczne, wyniki i dyskusja. James N. Scott brał udział w projektowaniu badań, służył jako konsultant ds. obrazowania, oceniając skany pod kątem patologii, i pomagał w redagowaniu artykułu: metody PC-MRI, wyniki i dyskusja. Wszyscy autorzy przeczytali i zatwierdzili pracę końcową.

 

Podsumowując studium przypadku dotyczące złagodzenia objawów migrenowych bólów głowy po reorientacji kręgów atlasu wykazało wzrost pierwotnego wyniku, jednak średnie wyniki badania również nie wykazały istotności statystycznej. Podsumowując, studium przypadku wykazało, że pacjenci, którzy otrzymali leczenie reorientacji kręgów atlasu, doświadczyli znacznej poprawy objawów ze zmniejszoną liczbą dni bólu głowy. Informacje podane w National Center for Biotechnology Information (NCBI). Zakres naszych informacji ogranicza się do chiropraktyki oraz urazów i stanów kręgosłupa. W celu omówienia tematu, prosimy o kontakt z dr Jimenezem lub o kontakt pod adresem 915-850-0900 .

 

Kurator: dr Alex Jimenez

 

 

Dodatkowe tematy: ból szyi

 

Ból szyi jest częstą dolegliwością, która może wynikać z różnych urazów i / lub stanów. Według statystyk, urazy wypadków samochodowych i urazy kręgosłupa szyjnego są jednymi z najczęstszych przyczyn bólu szyi u ogólnej populacji. Podczas wypadku samochodowego nagły zderzenie z incydentem może spowodować gwałtowny ruch głowy i szyi w dowolnym kierunku, uszkadzając złożone struktury otaczające kręgosłup szyjny. Uraz ścięgien i więzadeł, jak również innych tkanek na szyi, może powodować ból szyi i objawy radiacyjne w całym ciele ludzkim.

 

WAŻNA TEMAT: EXTRA EXTRA: Zdrowszy Ty!

 

INNE WAŻNE TEMATY: EXTRA: Urazy sportowe? | Vincent Garcia | Pacjent | El Paso, TX Chiropractor