Zespół Chiropraktyka Specjalisty ds. Kręgosłupa Sportowego: Sportowcy dążą do osiągnięcia maksymalnej wydajności swojego organizmu, uczestnicząc w licznych programach treningowych składających się z forsownych ćwiczeń i aktywności fizycznej oraz upewniając się, że spełniają wszystkie wymagania żywieniowe organizmu. Dzięki odpowiedniej sprawności fizycznej i odżywianiu wiele osób może się doskonalić w swoim konkretnym sporcie. Nasze programy treningowe są przeznaczone dla sportowców, którzy chcą uzyskać przewagę konkurencyjną w swoim sporcie.
Świadczymy usługi specyficzne dla sportu, aby pomóc zwiększyć wydajność sportowca poprzez mobilność, siłę i wytrzymałość. Czasami jednak nadmierne treningi mogą prowadzić do urazów lub rozwoju podstawowych schorzeń. Kronika artykułów dr Alexa Jimeneza dla sportowców przedstawia szczegółowo różne formy komplikacji dotykających tych profesjonalistów, koncentrując się na możliwych rozwiązaniach i sposobach leczenia, które należy stosować, aby osiągnąć ogólne samopoczucie.
Czy wioślarz może zapewnić trening całego ciała osobom pragnącym poprawić kondycję?
Grupa osób ćwiczy razem na siłowni, korzystając z maszyny do wiosłowania. Widok z boku sportsmenki ćwiczącej na maszynie do wiosłowania w centrum CrossFit. Muskularna dziewczyna i wysportowany mężczyzna ćwiczą na symulatorze treningowym w siłowni CrossFit.
Wioślarz
Obecnie maszyny do wiosłowania są powszechnie uznawane za skuteczne narzędzia fitness. Można je spotkać w siłowniach, centrach fitness, fizjoterapii i klinikach rehabilitacji sportowej. Wioślarstwo jest mało obciążające, pozwala na kontrolę ruchu i tempa i jest zalecane w celu aktywnej regeneracji. Czasami jest to zalecane jako ćwiczenie dla osób z wczesnym stadium choroby zwyrodnieniowej stawów.
Benefity
Korzyści obejmują:
Wioślarstwo to trening całego ciała, który wzmacnia główne grupy mięśni ramion, nóg i tułowia oraz zwiększa wytrzymałość układu krążenia.
Górna i dolna część ciała są wykorzystywane podczas każdego ruchu.
Wzmacnia i tonizuje mięśnie.
Wioślarstwo pozwala spalić znaczne kalorie bez dodatkowego obciążania stawów.
Poprawia wytrzymałość oraz zdrowie serca i płuc.
Sprawność układu sercowo-naczyniowego
Wioślarstwo to rzadkie ćwiczenie wymagające siły i wytrzymałości. Jest to ćwiczenie aerobowe, które zwiększa tętno i dotlenienie organizmu, poprawiając wydolność układu krążenia. (Hansen R.K. i in. 2023) Poprzez ciągły, rytmiczny ruch, który zwiększa wykorzystanie tlenu, wioślarstwo zwiększa zdolność serca i płuc do dostarczania tlenu do organizmu i wpływa na wytrzymałość mięśni.
Trening całego ciała
Trening wioślarski to kompleksowy trening całego ciała, który jednocześnie angażuje wiele obszarów ciała i grup mięśni, w szczególności ramion, pleców, tułowia i nóg. Ruch porusza główne grupy mięśni w pełnym zakresie ruchu, promując elastyczność i poprawę napięcia mięśniowego, co jest idealne dla osób mających problemy z ćwiczeniami obciążającymi, takimi jak bieganie. Wioślarstwo może również poprawić wskaźniki fizjologiczne, w zależności od intensywności treningu i utrzymywanej strefy tętna.
Przyjazny dla stawów
Wioślarstwo to ćwiczenie o niewielkim wpływie na stawy, odpowiednie dla osób z problemami stawów lub osób poszukujących treningu przyjaznego dla stawów. Trening angażuje największe mięśnie w sposób mało obciążający, bez obciążania stawów i nadmiernej rotacji.
Spala kalorie
Wioślarstwo może być skutecznym sposobem spalania kalorii. Połączenie treningu sercowo-naczyniowego i treningu oporowego sprawia, że jest to skuteczne narzędzie do kontroli wagi i utraty wagi. Naprzemienne stosowanie wyższych i niższych intensywności może zwiększyć spalanie kalorii podczas sesji ćwiczeń i po niej z powodu nadmiernego zużycia tlenu po wysiłku (EPOC),znany również jako efekt dopalania. (Sindorf, MAG i in., 2021)
Poprawia postawę
Utrzymanie zdrowej postawy zapewnia wiele korzyści, takich jak poprawa zdolności oddychania, wspomaganie trawienia i zapobieganie urazom. (Kim D., 2015) Wioślarstwo może być skutecznym treningiem, który poprawia siłę i świadomość postawy oraz zmniejsza ryzyko bólu pleców. Do sprawnego wiosłowania niezbędna jest odpowiednia aktywacja kręgosłupa, która pomaga także w odciągnięciu barków do tyłu. Zginacze bioder pomagają wydłużać się podczas fazy napędu, gdy ramiona są otwarte. Prawidłowa technika wiosłowania obejmuje:
Zgięcie grzbietowe stopy.
Rozciąganie ścięgna Achillesa.
Angażowanie mięśnia piszczelowego.
Pierwsze kroki
Rozpoczęcie wiosłowania nie jest zbyt trudne. Stosowanie technik udostępnianych przez ekspertów pomoże ulepszyć doświadczenie i zmniejszyć ryzyko szkoda.
Utrzymywanie wyprostowanej postawy
Plecy powinny być proste podczas całego ruchu.
Napnij mięśnie tułowia, aby zapobiec zaokrąglaniu pleców podczas zginania kolan i bioder podczas ruchu.
Dzięki temu ciało jest wyrównane, zapobiega kontuzjom i zwiększa efektywność ćwiczeń.
Zachowaj sekwencje uderzeń
Sekwencja składa się z czterech części:
Połączenia łapać – ma miejsce, gdy siedzisz z przodu maszyny z ugiętymi kolanami i ramionami wyciągniętymi, aby trzymać uchwyt.
Połączenia napęd – to kolejny krok, który polega na wpychaniu się piętami w platformę i przebijaniu nóg, angażując jednocześnie nogi, pośladki i tułów. Podczas jazdy chcesz lekko odchylić się do tyłu, naciskając nogami i ciągnąc uchwyt w dół klatki piersiowej.
Połączenia koniec – odchyl się nieco bardziej do tyłu, jednocześnie ciągnąc uchwyt do poziomu klatki piersiowej.
Połączenia regeneracja – wyciągnij ręce do przodu, zginając biodra, aby wypchnąć tułów do przodu, a nogami odciągnij się do pozycji wyjściowej.
Dostosuj odpowiednio opór
Większość wioślarzy ma regulowane ustawienia oporu. Początkujący powinni zacząć od niższego poziomu oporu, aby skupić się na właściwej technice i stopniowo go zwiększać, gdy staną się bardziej komfortowi, tak aby opór stanowił wyzwanie bez uszczerbku dla formy. Osoba poruszająca się na wioślarzu powinna mieć wrażenie, jakby sprawnie ślizgała się po wodzie, wykonując mocne i mocne ruchy, powtarzane w dowolnej liczbie powtórzeń, w zależności od treningu.
Oddychanie
Treningi aerobowe wymagają prawidłowego oddychania. Zaleca się wykonanie wdechu w fazie odpoczynku podczas przesuwania siedziska do przodu i wydech w fazie jazdy podczas przepychania nóg. Oddychanie zsynchronizowane z ruchem wiosłowania utrzymuje przepływ tlenu, dzięki czemu organizm zachowuje energię i gładkie ruchy.
Poradnia Chiropraktyki i Medycyny Funkcjonalnej
Podobnie jak w przypadku każdego programu fitness, osoby powinny skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia lub ekspertem ds. fitness, szczególnie jeśli istnieją wcześniej istniejące problemy zdrowotne lub wątpliwości. W Klinice Chiropraktyki i Medycyny Funkcjonalnej Injury Medical skupiamy się na tym, co jest dla Ciebie skuteczne, i staramy się ulepszyć organizm poprzez zbadane metody i kompleksowe programy odnowy biologicznej. Koncentrujemy się na leczeniu urazów pacjentów i zespołów bólu przewlekłego, aby stworzyć spersonalizowane plany opieki, które poprawiają możliwości poprzez programy elastyczności, mobilności i sprawności dostosowane do indywidualnych potrzeb. Stosując zintegrowane podejście, naszym celem jest naturalne łagodzenie bólu poprzez przywrócenie zdrowia i funkcji organizmu poprzez protokoły medycyny funkcjonalnej, akupunktury, elektroakupunktury i medycyny sportowej. Jeśli potrzebne jest inne leczenie, dr Jimenez nawiązał współpracę z najlepszymi chirurgami, specjalistami klinicznymi, badaczami medycyny i czołowymi podmiotami zajmującymi się rehabilitacją, aby zapewnić najskuteczniejsze dostępne metody leczenia.
Podstawowe ćwiczenia i ból pleców
Referencje
Hansen, RK, Samani, A., Laessoe, U., Handberg, A., Mellergaard, M., Figlewski, K., Thijssen, DHJ, Gliemann, L. i Larsen, RG (2023). Ćwiczenia wioślarskie zwiększają wydolność krążeniowo-oddechową i średnicę tętnicy ramiennej, ale nie wpływają na tradycyjne kardiometaboliczne czynniki ryzyka u ludzi po urazie rdzenia kręgowego. Europejskie czasopismo fizjologii stosowanej, 123 (6), 1241–1255. doi.org/10.1007/s00421-023-05146-y
Sindorf, MAG, Germano, MD, Dias, WG, Batista, DR, Braz, TV, Moreno, MA i Lopes, CR (2021). Nadmierne zużycie tlenu po wysiłku i utlenianie podłoża po treningu interwałowym o wysokiej intensywności: skutki manipulacji regeneracją. Międzynarodowe czasopismo nauki o ćwiczeniach, 14 (2), 1151–1165.
Kim, D., Cho, M., Park, Y. i Yang, Y. (2015). Wpływ programu ćwiczeń korygujących postawę na ból mięśniowo-szkieletowy. Journal of Physical Therapy Science, 27 (6), 1791–1794. doi.org/10.1589/jpts.27.1791
Czy różne ćwiczenia rozciągające mogą być korzystne dla osób zmagających się z bólem nadgarstków i dłoni, zmniejszając ból i dyskomfort kończyn?
Wprowadzenie
W świecie napędzanym technologią często zdarza się, że ludzie w pewnym momencie życia odczuwają ból nadgarstka i dłoni. Dłonie stanowią część kończyn górnych ciała i służą do różnych zadań i obowiązków w ciągu całego dnia. Przedramiona zapewniają związek przyczynowy z dłońmi i nadgarstkami kończyn górnych, ponieważ pełnią w organizmie bardzo ważne funkcje motoryczne. Ręce podtrzymują ciało, gdy coś niosą; różne mięśnie, więzadła, ścięgna i stawy pomagają nadgarstkowi w poruszaniu się i elastyczności. Jednakże, gdy urazy lub codzienne ruchy zaczynają wpływać na przedramiona i powodować problemy z dłońmi i nadgarstkiem, wykonywanie prostych zadań może być trudne i negatywnie wpływać na styl życia danej osoby. Na szczęście istnieje wiele sposobów na zmniejszenie bólu i dyskomfortu nadgarstka i dłoni. Dzisiejszy artykuł koncentruje się na tym, co powoduje ból nadgarstka i dłoni, jak zapobiegać nawrotom bólu nadgarstka i dłoni oraz w jaki sposób włączenie różnych środków może pomóc zmniejszyć skutki bólowe. Rozmawiamy z certyfikowanymi placówkami medycznymi, którzy konsolidują informacje naszych pacjentów, aby ocenić wiele przyczyn prowadzących do rozwoju bólu nadgarstka i dłoni. Informujemy również pacjentów i doradzamy im, w jaki sposób różne ćwiczenia rozciągające i techniki mogą pomóc zmniejszyć ryzyko nawrotu bólu nadgarstka i dłoni. Zachęcamy również naszych pacjentów, aby zadawali współpracującym z nimi podmiotom medycznym wiele skomplikowanych i ważnych pytań dotyczących włączania tych ćwiczeń rozciągających i technik do swoich codziennych zajęć, aby żyć zdrowiej. Dr Jimenez, DC, uwzględnia te informacje w ramach usługi akademickiej. Odpowiedzialność.
Co powoduje ból dłoni i nadgarstka?
Czy często odczuwasz ból lub sztywność nadgarstka po całym dniu pisania na komputerze lub telefonie? Czy masz problemy z chwytaniem przedmiotów w dłoniach? Albo jak często bolą Cię ręce, że masowanie ich przynosi chwilową ulgę? Wiele osób, w tym osoby starsze, doświadczyło w pewnym momencie bólu i przez większość czasu dotyczy on dłoni i nadgarstków. Ponieważ każdy używa rąk i nadgarstków podczas wykonywania różnych zadań, gdy kontuzje lub powtarzalne ruchy zaczynają wpływać na dłonie i nadgarstki, może to mieć ogromny wpływ na proste zadania. Ból nadgarstka i dłoni może sprawić, że życie stanie się nie do zniesienia. Ponieważ ból jest normalną reakcją ochronną na wszelkie urazy i potencjalnie szkodliwe bodźce w ostrej postaci, gdy długotrwałe lub dysfunkcjonalne problemy nerwowo-mięśniowe zaczynają wpływać na organizm, może przyczyniać się do niepełnosprawności i bólu. (Merkle i in., 2020) W przypadku bólu nadgarstka i dłoni wiele czynników prowadzących do jego rozwoju wynika z mikrostresu lub powtarzającego się zużycia łez.
Dzieje się tak, ponieważ świat jest napędzany technologią, wiele osób używa komputerów lub smartfonów do komunikacji między sobą, co może być jedną z przyczyn rozwoju bólu nadgarstków i dłoni. Kiedy wiele osób często korzysta z urządzeń elektronicznych, częste ruchy i używanie kciuków zwiększają ich obciążenie i powodują większą częstość występowania chorób układu mięśniowo-szkieletowego. (Baabdullah i in., 2020Inne badania wykazały, że gdy wiele osób zaczyna stale wykonywać powtarzalne ruchy i ma różne pozycje stawów nadgarstków podczas ciągłego korzystania z urządzeń elektronicznych, może to powodować ból stawów nadgarstków i wpływać na ich strukturę. (Amjad i in., 2020) Dodatkowo, gdy powtarzające się narażenie na wibracje lub silne ruchy kątowe wpływają na dłonie i nadgarstki, może to prowadzić do zespołu cieśni nadgarstka i wpływać na dłonie. (Osiak i in., 2022) Różne stawy, ścięgna i mięśnie również ulegają uszkodzeniu w dłoniach i nadgarstkach jako punkty spustowe na przedramieniu. Na szczęście istnieje wiele sposobów, dzięki którym wiele osób może zmniejszyć bolesne skutki bólu nadgarstków i dłoni.
Korzyści z rozciągania — wideo
Jak zapobiec nawrotom bólu nadgarstków i dłoni
Istnieje wiele sposobów na zmniejszenie bólu nadgarstków i dłoni, a wiele osób próbuje znaleźć rozwiązania terapeutyczne, aby złagodzić ból. Zabiegi niechirurgiczne, takie jak terapia manualna, mogą pomóc w bólu nadgarstka i dłoni, wykorzystując siły mobilizujące, aby umożliwić zgięcie i wyprost nadgarstka w celu poprawy funkcji motorycznych. (Gutierrez-Espinoza i in., 2022) Inną niechirurgiczną metodą leczenia, która może pomóc w bólu nadgarstka i dłoni, jest akupunktura. Akupunktura wykorzystuje małe, solidne, cienkie igły umieszczane w różnych punktach akupunkturowych na przedramieniu, aby zmniejszyć intensywność bólu i przywrócić funkcję ruchomą dłoniom i nadgarstkowi. (Trinh i in., 2022)
Różne ćwiczenia rozciągające na ból nadgarstków i dłoni
Na szczęście jest proste i dostępne dla wielu osób sposób na zmniejszenie skutków rozciągania bólu nadgarstków i dłoni oraz włączenie jogi do swojej rutyny. Rozciągnięcia jogi dłoni i nadgarstków mogą pomóc w dekompresji i zmniejszeniu sztywności. Rozciągnięcia te można wykonywać tylko przez kilka minut, zapewniając korzystne rezultaty. (Gandolfi i in., 2023) Poniżej znajdują się niektóre z tych odcinków, które mogą można łatwo włączyć do codziennych zajęć, dzięki czemu łatwiej będzie Ci przejąć kontrolę nad zdrowiem nadgarstków i dłoni.
Rozciągnięcie zginacza nadgarstka
Jak to zrobić:
Wyciągnij rękę przed siebie z dłonią skierowaną do góry.
Drugą ręką delikatnie pociągnij palce z powrotem w stronę ciała, aż poczujesz rozciąganie przedramienia.
Utrzymaj tę pozycję przez około 15 do 30 sekund.
Powtórz 2-3 razy każdym nadgarstkiem.
Rozciągnięcie prostownika nadgarstka
Jak to zrobić:
Wyciągnij rękę przed siebie, dłonią skierowaną w dół.
Drugą ręką delikatnie przyciągnij palce do ciała, aż poczujesz rozciąganie na zewnętrznej stronie przedramienia.
Przytrzymaj przez 15 do 30 sekund.
Zrób to 2-3 razy na nadgarstek.
Rozciąganie modlitwy
Jak to zrobić:
Złóż dłonie razem w pozycji modlitewnej z przodu klatki piersiowej, poniżej brody.
Powoli opuść złączone dłonie w kierunku talii, trzymając dłonie blisko brzucha, a dłonie złączone, aż poczujesz rozciąganie pod przedramionami.
Przytrzymaj przez co najmniej 30 sekund i powtórz kilka razy.
Ścięgno ślizga się
Jak to zrobić:
Zacznij od wyprostowanych palców.
Następnie zegnij palce, tworząc haczykowatą pięść; powinieneś czuć rozciąganie, ale bez bólu.
Wróć do pozycji wyjściowej i zegnij palce, aby dotknąć górnej części dłoni, trzymając je prosto.
Na koniec zegnij palce w pełną pięść.
Powtórz sekwencję dziesięć razy.
Rozciąganie kciuka
Jak to zrobić:
Wyciągnij rękę, łącząc palce.
Ciągnąć kciuk z dala od palców o ile wygodne.
Przytrzymaj przez 15 do 30 sekund.
Powtórz 2-3 razy z każdym kciukiem.
Wytrząśnij to
Jak to zrobić:
Po rozciągnięciu lekko potrząśnij rękami, jakby próbując je wysuszyć. Pomaga to zmniejszyć napięcie i pobudzić krążenie.
Referencje
Amjad, F., Farooq, MN, Batool, R. i Irshad, A. (2020). Częstotliwość bólu nadgarstka i związane z nim czynniki ryzyka u uczniów korzystających z telefonów komórkowych. Pak J Med Sci, 36(4) 746-749. doi.org/10.12669/pjms.36.4.1797
Baabdullah, A., Bokhary, D., Kabli, Y., Saggaf, O., Daiwali, M. i Hamdi, A. (2020). Związek między uzależnieniem od smartfona a bólem kciuka / nadgarstka: badanie przekrojowe. Medycyna (Baltimore), 99(10), e19124. doi.org/10.1097/MD.0000000000019124
Gandolfi, MG, Zamparini, F., Spinelli, A. i Prati, C. (2023). Asana na szyję, ramiona i nadgarstki w celu zapobiegania zaburzeniom układu mięśniowo-szkieletowego wśród dentystów: protokół jogi w gabinecie. J Funkt Morfol Kinesiol, 8(1). doi.org/10.3390/jfmk8010026
Gutierrez-Espinoza, H., Araya-Quintanilla, F., Olguin-Huerta, C., Valenzuela-Fuenzalida, J., Gutierrez-Monclus, R. i Moncada-Ramirez, V. (2022). Skuteczność terapii manualnej u pacjentów ze złamaniem dalszej części kości promieniowej: przegląd systematyczny i metaanaliza. J Man Manip Tam, 30(1) 33-45. doi.org/10.1080/10669817.2021.1992090
Merkle, SL, Sluka, Kalifornia i Frey-Law, Los Angeles (2020). Interakcja bólu i ruchu. J Ręka Ther, 33(1) 60-66. doi.org/10.1016/j.jht.2018.05.001
Osiak, K., Elnazir, P., Walocha, JA i Pasternak, A. (2022). Zespół cieśni nadgarstka: przegląd stanu wiedzy. Folia Morphol (Warsz), 81(4) 851-862. doi.org/10.5603/FM.a2021.0121
Trinh, K., Zhou, F., Belski, N., Deng, J. i Wong, CY (2022). Wpływ akupunktury na intensywność bólu dłoni i nadgarstka, stan funkcjonalny i jakość życia dorosłych: przegląd systematyczny. med. akupunktura, 34(1) 34-48. doi.org/10.1089/acu.2021.0046
Czy zwiększenie wytrzymałości kości może pomóc w zapobieganiu złamaniom i optymalizacji zdrowia kości u osób starszych?
Wytrzymałość kości
Wytrzymałość kości jest ważna, ponieważ złamanie biodra może być poważne dla osób starszych. Badanie wykazało, że w przypadku osób po 60. roku życia, które doznały złamania biodra, w ciągu roku umierało 6.5% kobiet i 9.4% mężczyzn. Wśród osób po 80. roku życia w ciągu roku zmarło 13.1% kobiet i 19.6% mężczyzn. (Dimet-Wiley i in., 2022)
Zwiększenie wytrzymałości kości może pomóc w zapobieganiu różnym problemom. Wykazano, że niewielki wzrost gęstości mineralnej kości pomaga zmniejszyć ryzyko złamań, szczególnie złamań biodra. Trwające dziesięciolecia badania wykazały, że zaledwie 3% wzrost wytrzymałości kości pomaga zmniejszyć ryzyko złamania biodra. Do badania włączono dwie grupy osób w wieku 60 lat i więcej, jedną w 1989 r., a drugą w 1999 r.
Zmierzono gęstość mineralną kości stawu szyjki kości udowej każdego pacjenta w górnej części kości udowej w pobliżu biodra.
Następnie przez lata obserwowali badanych, aby zobaczyć, kto doświadczył złamania biodra.
Podczas gdy gęstość mineralna kości w drugiej grupie była tylko o 3% większa niż w pierwszej grupie, u tych osób zaobserwowano 46% redukcję złamań biodra. (Tran, T. i in., 2023)
Utrata kości
Utrata masy kostnej postępuje u mężczyzn i kobiet i zwiększa się wraz z wiekiem. Osteoporoza to stan, w którym tkanka kostna ulega zniszczeniu. (Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Biuro ds. Zapobiegania Chorobom i Promocji Zdrowia. 2020) Kości stale się rozpadają i odbudowują w ramach normalnego procesu przebudowy. Jeśli równowaga tego procesu zostanie zaburzona, rozwija się osteoporoza, co powoduje więcej rozpadu kości niż ich tworzenia. Chociaż mężczyźni i kobiety doświadczają utraty masy kostnej, częściej występuje ona u kobiet. (Narodowy Instytut Zapalenia Stawów i Chorób Mięśniowo-szkieletowych. 2022) Menopauza jest czynnikiem ryzyka ze względu na spadek poziomu estrogenów (Narodowa Biblioteka Medyczna, Medline Plus, 2022). Estrogen wzmacnia wytrzymałość kości, chroniąc przed rozpadem kości; wraz z utratą estrogenów nasila się rozpad kości. Jednakże u każdego, niezależnie od wieku i pochodzenia, może wystąpić utrata masy kostnej z następujących powodów:
Zaburzenia endokrynologiczne.
Choroby żołądkowo-jelitowe
Choroby zapalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów.
Chociaż pewna utrata wytrzymałości kości jest powszechna, istnieje kilka strategii utrzymania zdrowia kości. Ćwiczenia, szczególnie ćwiczenia z obciążeniem, mogą zwiększyć wytrzymałość kości. Kiedy kości i mięśnie są używane do utrzymywania pozycji wbrew grawitacji, powoduje to mechaniczne obciążenie kości, powodując jej mocniejszą regenerację. Ruch i ćwiczenia fizyczne jako lekarstwo oraz siły przenoszone przez kości generują sygnały mechaniczne, które nakazują komórkom zwiększenie tworzenia kości w zależności od rozpadu. Osobom z osteoporozą zaleca się ćwiczenia skupiające się na postawie, równowadze, chodzie i koordynacji, aby wzmocnić mięśnie tułowia, mięśnie czworogłowe i zginacze bioder. Różne rodzaje ćwiczeń mogą obejmować:
Chodzenie wzmacniające kręgosłup i biodra.
Chodzenie na zewnątrz lub na bieżni zapewnia większą siłę obciążającą kości.
Deski i pompki mogą wzmocnić kości przedramienia i nadgarstka.
Trzymając butelkę z wodą w każdej ręce i podnosząc ją w górę i w dół 10 razy razem lub na zmianę kilka razy dziennie.
Unoszenie nóg w bok może jednocześnie wzmocnić kości biodra i przedramienia.
Trening siłowy zapewnia kościom trening, ponieważ utrzymują obciążenie.
Każdy program terapii ruchowej powinien zostać opracowany przez pracownika służby zdrowia, fizjoterapeutę i trenera zgodnie ze stanem pacjenta i odpowiedni dla niego.
Dieta
To, co dostaje się do organizmu, zdecydowanie wpływa na zdrowie kości. Wapń i witamina D. są kluczem do budowy kości, ale oba są potrzebne, ponieważ witamina D jest potrzebna do wchłaniania przyjętego wapnia. Wapń można znaleźć w:
Mleczarstwo
Produkty mleczne i ich zamienniki są wzbogacane wapniem.
Zielone liściaste.
Fasolki.
Migdały.
Zalecane dzienne spożycie wapnia dla dorosłych powyżej 50. roku życia wynosi 1,200 miligramów.
Witamina D może pochodzić z:
Światło słoneczne
Ryba.
Grzyby.
Wzbogacone mleko.
Suplementy.
Zalecane dzienne spożycie witaminy D dla osób dorosłych w wieku 70 lat wynosi 15 mikrogramów i 20 mikrogramów dla osób powyżej 70. roku życia.
Badania wykazały, że zwiększenie spożycia wapnia i witaminy D za pomocą suplementów może pomóc w utrzymaniu zdrowia kości. Porozmawiaj z lekarzem o tym, czy suplementy mogą być korzystne.
Terapia hormonalna
Kobiety w naturalny sposób wytwarzają testosteron, który wspomaga tworzenie kości. Ponieważ poziom ten spada wraz z wiekiem i negatywnie wpływa na wytrzymałość kości, zalecana może być terapia hormonalna. Spadek poziomu testosteronu zaczyna się u kobiet po 20. roku życia i u mężczyzn po 30. roku życia. Typowy spadek liczby kobiet wynosi od 1% do 3% rocznie przed menopauzą i nieco się stabilizuje później. Pacjentkom zagrożonym utratą masy kostnej można przepisać testosteron w różnych postaciach, które w sposób ciągły emitują ten hormon. Dawka jest niska, dzięki czemu u pacjentów nie występuje niepożądany porost włosów ani zmiany skórne. W połączeniu z estrogenem testosteron skutecznie zwiększa wzrost kości u kobiet. Nie każdy kwalifikuje się do terapii hormonalnej, np. osoby, które w przeszłości chorowały na raka piersi, choroby serca, zakrzepy krwi lub choroby wątroby. (Narodowa Biblioteka Medyczna. Medline Plus, 2019)
Dokonywanie drobnych korekt może zoptymalizować zdrowie kości i ogólne samopoczucie
W Klinice Chiropraktyki i Medycyny Funkcjonalnej Injury Medical z pasją koncentrujemy się na leczeniu urazów pacjentów i zespołów bólu przewlekłego, aby stworzyć spersonalizowane plany opieki, które poprawiają zdolność poprzez programy elastyczności, mobilności i sprawności dostosowane do indywidualnych potrzeb. Stosując zintegrowane podejście, naszym celem jest naturalne łagodzenie bólu poprzez przywrócenie zdrowia i funkcji organizmu poprzez protokoły medycyny funkcjonalnej, akupunktury, elektroakupunktury i medycyny sportowej. Jeśli dana osoba potrzebuje innego leczenia, zostanie skierowana do najlepiej dla niej odpowiedniej kliniki lub lekarza, ponieważ dr Jimenez nawiązał współpracę z najlepszymi chirurgami, specjalistami klinicznymi, badaczami medycznymi i czołowymi podmiotami zajmującymi się rehabilitacją, aby zapewnić najskuteczniejsze metody leczenia klinicznego . Koncentrujemy się na tym, co działa dla Ciebie i staramy się ulepszyć organizm poprzez zbadane metody i kompleksowe programy odnowy biologicznej.
Opieka chiropraktyczna: medycyna ruchowa
Referencje
Dimet-Wiley, A., Golovko, G. i Watowich, SJ (2022). Współczynnik śmiertelności po złamaniach w ciągu jednego roku u starszych osób dorosłych ze złamaniami biodra w porównaniu z innymi złamaniami kończyn dolnych: retrospektywne badanie kohortowe. Starzenie się JMIR, 5(1), e32683. doi.org/10.2196/32683
Tran, TS, Ho-Le, TP, Bliuc, D., Center, JR, Blank, RD i Nguyen, TV (2023). Zapobieganie złamaniom biodra: kompromis między niewielkimi korzyściami dla jednostek i dużymi korzyściami dla społeczności. Journal of Bone and Mineral Research: oficjalne czasopismo Amerykańskiego Towarzystwa Badań nad Kościami i Mineralami, 38 (11), 1594–1602. doi.org/10.1002/jbmr.4907
Czy stosowanie różnych pozycji jogi może pomóc zmniejszyć napięcie szyi i zapewnić ulgę w bólu osobom zmagającym się z bólem szyi?
Wprowadzenie
W zgiełku współczesnego życia wiele osób często nosi w swoich ciałach stres. Kiedy organizm radzi sobie z codziennymi stresorami, napięcie, dyskomfort i ból często mogą objawiać się w górnych i dolnych partiach ciała. Kiedy górna i dolna część ciała zmagają się z tymi problemami, mogą one powodować nakładanie się profili ryzyka w układzie mięśniowo-szkieletowym. Jednym z najczęstszych problemów układu mięśniowo-szkieletowego jest ból szyi. Może powodować wiele problemów w odcinku szyjnym kręgosłupa oraz powodować napięcie i ból otaczających mięśni w wyniku stresu związanego z codziennymi obowiązkami. Na szczęście istnieje wiele sposobów na zmniejszenie napięcia szyi i rozluźnienie dotkniętych mięśni spowodowanych dyskomfortem, w tym joga. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się, jak ból szyi wpływa na górną część ciała, zaletom jogi w przypadku bólu szyi i różnym pozam jogi, aby zmniejszyć nakładające się skutki bólu szyi. Rozmawiamy z certyfikowanymi placówkami medycznymi, którzy konsolidują informacje naszych pacjentów, aby ocenić, w jaki sposób ból szyi jest skorelowany z codziennymi czynnikami stresogennymi wpływającymi na górną część ciała. Informujemy również pacjentów i doradzamy im, w jaki sposób joga i różne pozycje mogą przynieść korzyści ciału i złagodzić ból otaczających mięśni. Zachęcamy również naszych pacjentów, aby zadawali współpracującym z nimi podmiotom medycznym wiele skomplikowanych i ważnych pytań dotyczących włączenia jogi do swojej codziennej rutyny w celu zmniejszenia napięcia mięśni i zapewnienia przejrzystości ciała. Dr Jimenez, DC, uwzględnia te informacje w ramach usługi akademickiej. Odpowiedzialność.
Jak ból szyi wpływa na górną część ciała?
Czy po długim, ciężkim dniu pracy odczuwasz dyskomfort lub ból szyi i ramion? Czy zauważyłeś, że podczas wykonywania codziennych czynności garbisz się bardziej niż zwykle? A może widzisz, że po dłuższym patrzeniu na ekran komputera lub telefon przybierasz zgarbioną postawę? Wiele z tych normalnych ruchów jest często skorelowanych z górną częścią ciała, szczególnie w okolicach szyi i ramion, co powoduje ból szyi. Ból szyi, będący jednym z najczęstszych problemów dotykających wiele osób na całym świecie, jest chorobą wieloczynnikową, na którą wpływa wiele czynników ryzyka. (Kazeminasab i in., 2022) Podobnie jak ból pleców, ból szyi może mieć etapy ostre i przewlekłe, w zależności od nasilenia i czynników środowiskowych prowadzących do jego rozwoju. Różne mięśnie, więzadła i tkanki otaczające szyję i ramiona utrzymują szyję stabilną i mobilną. Kiedy wiele osób wielokrotnie nadużywa tych mięśni szyi i ramion, może to zwiększyć ból szyi w górnej części ciała w wieku dorosłym. (Ben Ayed i in., 2019)
Kiedy ostry ból szyi staje się przewlekły, może powodować ciągły dyskomfort, ból i cierpienie, dlatego podczas rozmowy z lekarzami pierwszego kontaktu zaczyna szukać różnych rozwiązań w celu zmniejszenia powiązanych objawów. Kiedy wiele osób zacznie wyjaśniać lekarzom, jak wygląda ich codzienna rutyna, wielu lekarzy zacznie oceniać i formułować plan skupiający się na konkretnym opisie wszelkich urazów, w tym potencjalnych mechanizmach, czynnikach pobudzających i łagodzących oraz wzorcach bólu, jakie występują. napotykanych w ciągu dnia, aby opracować spersonalizowany plan leczenia, który nie tylko zmniejszy ból szyi, ale także zapewni ulgę w napięciu i dyskomforcie ciała. (Childress i Stuek, 2020)
Nauka o ruchu — wideo
Korzyści z jogi na ból szyi
Wielu lekarzy pierwszego kontaktu będzie współpracować z powiązanymi placówkami medycznymi w celu opracowania spersonalizowanego planu łagodzenia bólu szyi i związanych z nim objawów u wielu osób. Wiele z tych dostosowanych planów leczenia obejmuje manipulację kręgosłupa, akupunkturę, masaż, terapię dekompresyjną i ćwiczenia terapeutyczne. Jednym z ćwiczeń terapeutycznych, z którego korzysta wiele osób, jest joga. Joga to holistyczna praktyka obejmująca kontrolę oddechu, medytację i różne pozycje rozciągające i wzmacniające dotknięte mięśnie górne. Joga doskonale łagodzi ból szyi i pomaga w poruszaniu się w górnej części odcinka szyjnego kręgosłupa, rozciągając mięśnie szyi, aby pomóc pacjentowi poprawić mobilność i elastyczność. (Raja i wsp., 2021) Dodatkowo, wpływ jogi i jej licznych pozycji może zmniejszyć napięcie, zapewnić jasność umysłu i pozwolić, aby składniki odżywcze i tlen dostarczane do układu mięśniowo-stawowego w naturalny sposób uzdrowiły samo ciało. (Gandolfi i in., 2023)
Pozycje jogi na ból szyi
Jednocześnie wiele osób wykonujących siedzącą pracę, która wiąże się z bólem szyi, wdrożyło jogę jako część swojej rutyny. Joga poprawia zakres ruchu stawów i funkcje poznawcze oraz pomaga złagodzić dyskomfort mięśniowo-szkieletowy w okolicach szyi i ramion. (Thanasilungkoon i in., 2023) Poniżej znajdują się różne pozycje jogi, które mogą pomóc złagodzić objawy bólowe szyi i złagodzić otaczające mięśnie.
Rozciąganie szyi w pozycji siedzącej
W przypadku rozciągania szyi w pozycji siedzącej ta pozycja jogi pomaga rozciągnąć i rozluźnić mięśnie szyi, które przenoszą napięcie i stres w okolicy szyjnej ciała.
W pozycji siedzącej wyprostowanej obróć głowę w prawo i delikatnie unieś podbródek.
Powinieneś czuć rozciąganie po lewej stronie szyi i ramion.
Utrzymaj tę pozycję przez trzy do pięciu oddechów i powtórz po lewej stronie.
Pozycja wielbłąda
W przypadku pozycji wielbłąda ta pozycja jogi pomaga wzmocnić mięśnie przedniej części szyi, jednocześnie łagodząc napięcie ramion i tylnej części szyi.
Możesz klękać na macie do jogi, trzymając kolana i stopy w odległości bioder, jednocześnie utrzymując miednicę w pozycji neutralnej.
Unieś klatkę piersiową, wyginając plecy w łuk i lekko wypychając miednicę do przodu.
Dotykaj opuszkami palców pięt lub bloków do jogi obok kostek.
Skoncentruj się na przyciągnięciu brody do szyi, jednocześnie dociskając stopy do maty.
Utrzymaj tę pozycję przez trzy do pięciu oddechów, a następnie zwolnij i unieś mostek, aby ponownie się unieść.
Pozycja Sfinksa
Pozycja sfinksa pozwala wydłużyć i wzmocnić kręgosłup, jednocześnie rozciągając ramiona i uwalniając napięcie.
Na macie do jogi połóż się na brzuchu, łokcie pod ramionami.
Naciśnij dłonie i przedramiona na macie i napnij dolną połowę, aby podeprzeć Cię podczas podnoszenia górnej części tułowia i głowy.
Patrz prosto przed siebie, pamiętając o wydłużaniu kręgosłupa.
Utrzymaj tę pozycję przez trzy do pięciu oddechów.
Nawlecz pozycję igły
Pozycja nawlekania igły pomaga rozładować napięcie nagromadzone w szyi, ramionach i plecach.
Na macie do jogi zacznij w pozycji na czworakach z nadgarstkiem pod ramionami i kolanami pod biodrami.
Podnieś prawą rękę i przesuń ją w lewo po podłodze dłonią skierowaną do góry.
Utrzymaj pozycję przez trzy do pięciu oddechów przez trzydzieści sekund i zwolnij.
Wróć do pozycji na czworakach i powtórz ćwiczenie w lewą stronę.
Wnioski
Ogólnie rzecz biorąc, włączenie jogi do codziennej rutyny może zapewnić korzystne rezultaty w postaci zmniejszenia bólu szyi i związanych z nim chorób współistniejących. Joga nie wymaga godzin ćwiczeń ani nawet przybierania różnych pozycji, ponieważ zaledwie kilka minut delikatnego rozciągania i uważnego oddychania każdego dnia może przynieść pozytywne rezultaty. Kiedy ludzie zaczną wykorzystywać jogę w swoich codziennych czynnościach, zauważą poprawę swojej postawy, jaśniejszy umysł niż kiedykolwiek i będą prowadzić szczęśliwsze i zdrowsze życie bez radzenia sobie z bólem szyi.
Referencje
Ben Ayed, H., Yaich, S., Trigui, M., Ben Hmida, M., Ben Jemaa, M., Ammar, A., Jedidi, J., Karray, R., Feki, H., Mejdoub, Y., Kassis, M. i Damak, J. (2019). Częstość występowania, czynniki ryzyka i skutki bólu szyi, ramion i krzyża u dzieci w szkołach średnich. J Res Health Sci, 19(1), e00440. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31133629
Gandolfi, MG, Zamparini, F., Spinelli, A. i Prati, C. (2023). Asana na szyję, ramiona i nadgarstki w celu zapobiegania zaburzeniom układu mięśniowo-szkieletowego wśród dentystów: protokół jogi w gabinecie. J Funkt Morfol Kinesiol, 8(1). doi.org/10.3390/jfmk8010026
Kazeminasab, S., Nejadghaderi, SA, Amiri, P., Pourfathi, H., Araj-Khodaei, M., Sullman, MJM, Kolahi, AA i Safiri, S. (2022). Ból szyi: globalna epidemiologia, trendy i czynniki ryzyka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe BMC, 23(1), 26. doi.org/10.1186/s12891-021-04957-4
Raja, GP, Bhat, NS, Fernandez-de-Las-Penas, C., Gangavelli, R., Davis, F., Shankar, R. i Prabhu, A. (2021). Skuteczność manipulacji głębokimi powięziami szyjnymi i pozycjami jogi na ból, funkcję i kontrolę okoruchową u pacjentów z mechanicznym bólem szyi: protokół badania pragmatycznego, randomizowanego, kontrolowanego badania w grupach równoległych. Próby, 22(1), 574. doi.org/10.1186/s13063-021-05533-w
Thanasilungkoon, B., Niempoog, S., Sriyakul, K., Tungsukruthai, P., Kamalashiran, C. i Kietinun, S. (2023). Skuteczność Ruesi Dadton i jogi w zmniejszaniu bólu szyi i ramion u pracowników biurowych. Int J Exerc Sci, 16(7) 1113-1130. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/38287934
Czy w przypadku osób pragnących poprawić swoją kondycję fizyczną test oceniający sprawność fizyczną może zidentyfikować potencjalne obszary i pomóc w ocenie ogólnego stanu zdrowia i stanu fizycznego?
Ocena sprawności
Test sprawnościowy, znany również jako ocena sprawności, pomaga ocenić ogólny i fizyczny stan zdrowia danej osoby. Obejmuje serię ćwiczeń mających na celu opracowanie odpowiedniego programu ćwiczeń dla ogólnego stanu zdrowia i sprawności. (Krajowe Stowarzyszenie Siły i Kondycji. 2017) Korzyści z testów oceny sprawności obejmują:
Identyfikacja obszarów wymagających poprawy.
Pomaganie profesjonalistom w zrozumieniu, jakie rodzaje ćwiczeń są najbezpieczniejsze i najskuteczniejsze.
Pomaga mierzyć postępy fitness w miarę upływu czasu.
Umożliwienie opracowania zindywidualizowanego planu, który może pomóc w zapobieganiu urazom i utrzymaniu ogólnego stanu zdrowia organizmu.
Ocena może obejmować szeroki zakres testów, w tym:
Badania składu ciała.
Testy obciążeniowe układu krążenia.
Testy wytrzymałościowe.
Zakres badań ruchowych.
Mają one zapewnić, że dana osoba nie będzie narażona na ryzyko kontuzji, a także zapewnić trenerowi wiedzę potrzebną do ustalenia jasnych i skutecznych celów fitness. Osoby, które zastanawiają się, czy testy sprawnościowe przyniosą im korzyści, powinny skonsultować się ze swoim lekarzem.
Ogólne zdrowie
Przed rozpoczęciem programu fitness ważne jest, aby poinformować trenera o indywidualnej historii choroby i uzyskać niezbędną zgodę od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. (Wydawnictwo Harvard Health. Szkoła Medyczna Harvarda. 2012) Specjaliści fitness zwykle korzystają z jednego lub większej liczby narzędzi przesiewowych, które pomagają określić indywidualny stan zdrowia.
Może to obejmować pomiary parametrów życiowych, takich jak wzrost i masa ciała, tętno spoczynkowe/RHR i spoczynkowe ciśnienie krwi/RBP. Wielu trenerów będzie także korzystać z kwestionariusza gotowości do aktywności fizycznej/PAR-Q zawierającego pytania dotyczące ogólnego stanu zdrowia. (Narodowa Akademia Medycyny Sportowej. 2020) Wśród pytań można zadać pytania dotyczące przyjmowanych leków, problemów związanych z zawrotami głowy lub bólem, a także schorzeniami, które mogą upośledzać ich zdolność do ćwiczeń.
Składu ciała
Skład ciała opisuje całkowite składniki masy ciała, w tym mięśnie, kości i tłuszcz. Do najpopularniejszych metod oceny składu ciała zalicza się:
Analiza impedancji bioelektrycznej – BIA
Podczas BIA sygnały elektryczne są wysyłane z elektrod przez podeszwy stóp do brzucha w celu oszacowania składu ciała. (Zdrowie Doylestown. 2024)
Pomiary te wykorzystują suwmiarkę do oszacowania ilości tkanki tłuszczowej w fałdzie skóry.
Wytrzymałość sercowo-naczyniowa
Test wytrzymałości sercowo-naczyniowej, znany również jako test wysiłkowy, mierzy skuteczność pracy serca i płuc w dostarczaniu tlenu i energii do organizmu podczas aktywności fizycznej. (UC Davis Zdrowie, 2024) Trzy najczęściej stosowane testy obejmują:
12-minutowe testy biegowe
Na bieżni przeprowadza się 12-minutowe testy biegowe, po czym porównuje się tętno i oddech przed wysiłkiem z tętnem i oddechem po wysiłku.
Stres ćwiczeń
Próbę wysiłkową wykonuje się na bieżni lub rowerze stacjonarnym.
Polega na użyciu monitora pracy serca i mankietu do pomiaru ciśnienia krwi w celu pomiaru parametrów życiowych podczas ćwiczeń.
Testowanie maksymalnego pułapu tlenowego
Wykonywany na bieżni lub rowerze stacjonarnym.
W badaniu V02 max wykorzystuje się aparat oddechowy do pomiaru maksymalnego zużycia tlenu podczas aktywności fizycznej (UC Davis Zdrowie, 2024)
Niektórzy trenerzy włączają ćwiczenia takie jak przysiady lub pompki, aby zmierzyć reakcję na określone ćwiczenia.
Te podstawowe wyniki można później wykorzystać do sprawdzenia, czy poprawił się poziom zdrowia i kondycji.
Siła i wytrzymałość
Test wytrzymałości mięśni mierzy czas, przez który grupa mięśni może się kurczyć i rozluźniać, zanim ulegnie zmęczeniu. Test siły mierzy maksymalną siłę, jaką może wywierać grupa mięśni. (Amerykańska Rada ds. Ćwiczeń, Jiminez C., 2018) Stosowane ćwiczenia obejmują:
Próba pompki.
Test wytrzymałości i stabilności rdzenia.
Czasami trener używa metronomu, aby zmierzyć, jak długo dana osoba może nadążać za rytmem. Wyniki są następnie porównywane z wynikami osób w tej samej grupie wiekowej i tej samej płci, aby ustalić poziom wyjściowy. Testy siły i wytrzymałości są cenne, ponieważ pomagają trenerowi wykryć, które grupy mięśni są silniejsze, wrażliwe i wymagają skupienia. (Heyward, VH, Gibson, AL 2014).
Elastyczność
Pomiar elastyczności stawów jest niezbędny do ustalenia, czy dana osoba ma zaburzenia równowagi postawy, niestabilność stóp lub ograniczenia zakresu ruchu. (Pate R., Oria M., Pillsbury L., 2012)
Elastyczność ramion
Badanie elastyczności barku ocenia elastyczność i ruchliwość stawu barkowego.
Wykonuje się go za pomocą jednej ręki, aby sięgnąć za szyję, pomiędzy ramiona, a drugą ręką sięgnąć za plecy, w stronę ramion, aby zmierzyć odległość między rękami. (Baumgartner TA, PhD, Jackson AS, PhD i in., 2015)
Testy oceniające sprawność fizyczną mają różne zalety. Może pomóc trenerom w opracowaniu spersonalizowanego programu ćwiczeń, pomóc poszczególnym osobom w zidentyfikowaniu obszarów sprawności, które wymagają poprawy, mierzeniu postępów oraz dodaniu intensywności i wytrzymałości do swoich ćwiczeń, co może pomóc w zapobieganiu kontuzjom i pomóc utrzymać ogólny stan zdrowia. Koncentrujemy się na tym, co działa dla Ciebie i staramy się ulepszyć organizm poprzez zbadane metody i kompleksowe programy odnowy biologicznej. Te naturalne programy wykorzystują zdolność organizmu do osiągania celów usprawniających. Jeśli potrzebujesz porady, poproś pracownika służby zdrowia lub specjalistę fitness o wskazówki.
Pate R, Oria M, Pillsbury L, (red.). (2012). Środki fitness związane ze zdrowiem dla młodzieży: elastyczność. W: R. Pate, M. Oria i L. Pillsbury (red.), Pomiary sprawności i wyniki zdrowotne u młodzieży. doi.org/10.17226/13483
Czy osoby z zespołem Ehlersa-Danlosa mogą znaleźć ulgę dzięki różnym niechirurgicznym zabiegom zmniejszającym niestabilność stawów?
Wprowadzenie
Stawy i więzadła otaczające układ mięśniowo-szkieletowy umożliwiają kończynom górnym i dolnym stabilizację ciała i mobilność. Różne mięśnie i miękkie tkanki łączne otaczające stawy pomagają chronić je przed urazami. Kiedy czynniki środowiskowe lub zaburzenia zaczynają wpływać na organizm, u wielu osób pojawiają się problemy, które powodują nakładanie się profili ryzyka, które następnie wpływają na stabilność stawów. Jednym z zaburzeń wpływających na stawy i tkankę łączną jest EDS, czyli zespół Ehlersa-Danlosa. To zaburzenie tkanki łącznej może powodować nadmierną ruchliwość stawów w organizmie. Może powodować niestabilność stawów w kończynach górnych i dolnych, powodując w ten sposób ciągły ból. Dzisiejszy artykuł skupia się na zespole Ehlersa-Danlosa i jego objawach oraz na tym, jak istnieją niechirurgiczne sposoby leczenia tej choroby tkanki łącznej. Rozmawiamy z certyfikowanymi placówkami medycznymi, którzy konsolidują informacje o naszych pacjentach, aby ocenić, w jaki sposób zespół Ehlersa-Danlosa może korelować z innymi zaburzeniami układu mięśniowo-szkieletowego. Informujemy również pacjentów i doradzamy im, w jaki sposób różne niechirurgiczne metody leczenia mogą pomóc w zmniejszeniu objawów bólopodobnych i leczeniu zespołu Ehlersa-Danlosa. Zachęcamy również naszych pacjentów, aby zadawali swoim podmiotom świadczącym usługi medyczne wiele skomplikowanych i ważnych pytań dotyczących włączania różnych niechirurgicznych terapii do swojej codziennej rutyny w celu opanowania skutków zespołu Ehlersa-Danlosa. Dr Jimenez, DC, uwzględnia te informacje w ramach usługi akademickiej. Odpowiedzialność.
Co to jest zespół Ehlersa-Danlosa?
Czy często czujesz się wyjątkowo zmęczony w ciągu dnia, nawet po przespanej nocy? Czy łatwo powstają Ci siniaki i zastanawiasz się, skąd się one biorą? A może zauważyłeś, że masz zwiększony zakres w stawach? Wiele z tych problemów jest często powiązanych z zaburzeniem znanym jako zespół Ehlersa-Danlosa lub EDS, które wpływa na stawy i tkankę łączną. EDS wpływa na tkankę łączną w organizmie. Tkanki łączne w organizmie zapewniają siłę i elastyczność skóry, stawów, a także ścian naczyń krwionośnych, więc gdy dana osoba ma do czynienia z EDS, może to spowodować znaczne zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego. EDS jest w dużej mierze diagnozowana klinicznie, a wielu lekarzy stwierdziło, że kodowanie genów kolagenu i białek wchodzących w interakcje w organizmie może pomóc w określeniu, jaki typ EDS dotyka daną osobę. (Miklović i Sieg, 2024)
Symptomy
Aby zrozumieć EDS, konieczne jest poznanie złożoności tego zaburzenia tkanki łącznej. EDS dzieli się na wiele typów o odrębnych cechach i wyzwaniach, które różnią się w zależności od wagi. Jednym z najczęstszych typów EDS jest hipermobilny zespół Ehlersa-Danlosa. Ten typ EDS charakteryzuje się ogólną nadmierną ruchliwością stawów, niestabilnością stawów i bólem. Niektóre objawy związane z hipermobilnym EDS obejmują podwichnięcie, zwichnięcie i urazy tkanek miękkich, które są częste i mogą wystąpić samoistnie lub przy minimalnym urazie. (Hakima, 1993) Może to często powodować ostry ból stawów kończyn górnych i dolnych. Ze względu na szeroki zakres objawów i indywidualny charakter samej choroby, wiele osób często nie zdaje sobie sprawy, że nadmierna ruchliwość stawów jest powszechna w populacji ogólnej i może nie wiązać się z żadnymi powikłaniami wskazującymi, że jest to zaburzenie tkanki łącznej. (Gensemer i in., 2021) Dodatkowo hipermobilny EDS może prowadzić do deformacji kręgosłupa z powodu nadmiernej rozciągliwości skóry, stawów i różnej kruchości tkanek. Patofizjologia deformacji kręgosłupa związanej z hipermobilnym EDS wynika przede wszystkim z hipotonii mięśni i wiotkości więzadeł. (Uehara i in., 2023) Powoduje to, że wiele osób znacznie obniża jakość swojego życia i codziennych czynności. Istnieją jednak sposoby radzenia sobie z EDS i towarzyszącymi mu objawami, aby zmniejszyć niestabilność stawów.
Medycyna ruchowa: wideo dotyczące opieki chiropraktycznej
Sposoby zarządzania EDS
Jeśli chodzi o poszukiwanie sposobów radzenia sobie z EDS w celu zmniejszenia bólu i niestabilności stawów, leczenie niechirurgiczne może pomóc w rozwiązaniu fizycznych i emocjonalnych aspektów choroby. Niechirurgiczne metody leczenia osób z EDS zwykle skupiają się na optymalizacji funkcji fizycznych organizmu, przy jednoczesnej poprawie siły mięśni i stabilizacji stawów. (Buryk-Iggers i in., 2022) Wiele osób z EDS będzie próbowało zastosować techniki leczenia bólu i fizykoterapięstosować aparaty ortodontyczne i urządzenia wspomagające, aby zmniejszyć skutki EDS i poprawić jakość życia.
Niechirurgiczne metody leczenia EDS
Różne zabiegi niechirurgiczne, takie jak MET (technika energii mięśni), elektroterapia, fizjoterapia światłem, chiropraktyka i masaże może pomóc wzmocnić, jednocześnie tonując otaczające mięśnie wokół stawów, zapewniają wystarczającą ulgę w bólu i ograniczają długoterminową zależność od leków. (Broida i in., 2021) Dodatkowo osoby zmagające się z EDS dążą do wzmocnienia dotkniętych mięśni, stabilizacji stawów i poprawy propriocepcji. Zabiegi niechirurgiczne umożliwiają indywidualne opracowanie planu leczenia dostosowanego do nasilenia objawów EDS i pomagają zmniejszyć ból związany z chorobą. Wiele osób, przechodząc kolejno przez plan leczenia w celu opanowania EDS i zmniejszenia objawów bólopodobnych, zauważy poprawę w objawowym dyskomforcie. (Khokhar i in., 2023) Oznacza to, że zabiegi niechirurgiczne pozwalają pacjentom na większą uwagę na swoje ciało i zmniejszają bolesne skutki EDS, umożliwiając w ten sposób wielu osobom z EDS prowadzenie pełniejszego, wygodniejszego życia bez odczuwania bólu i dyskomfortu.
Referencje
Broida, SE, Sweeney, AP, Gottschalk, MB i Wagner, ER (2021). Postępowanie w niestabilności barku w zespole Ehlersa-Danlosa typu hipermobilnego. Przedstawiciel techniczny JSES Rev, 1(3) 155-164. doi.org/10.1016/j.xrrt.2021.03.002
Buryk-Iggers, S., Mittal, N., Santa Mina, D., Adams, SC, Englesakis, M., Rachinsky, M., Lopez-Hernandez, L., Hussey, L., McGillis, L., McLean , L., Laflamme, C., Rozenberg, D. i Clarke, H. (2022). Ćwiczenia i rehabilitacja u osób z zespołem Ehlersa-Danlosa: przegląd systematyczny. Arch Rehabil Res Clin Transl, 4(2), 100189. doi.org/10.1016/j.arrct.2022.100189
Gensemer, C., Burks, R., Kautz, S., sędzia, DP, Lavallee, M. i Norris, RA (2021). Zespoły hipermobilne Ehlersa-Danlosa: złożone fenotypy, trudne diagnozy i słabo poznane przyczyny. Dev Dyn, 250(3) 318-344. doi.org/10.1002/dvdy.220
Hakim, A. (1993). Zespół hipermobilnego Ehlersa-Danlosa. W: MP Adam, J. Feldman, GM Mirzaa, RA Pagon, SE Wallace, LJH Bean, KW Gripp i A. Amemiya (red.), GeneReviews((R)). www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301456
Khokhar, D., Powers, B., Yamani, M. i Edwards, MA (2023). Korzyści z osteopatycznego leczenia manipulacyjnego u pacjenta z zespołem Ehlersa-Danlosa. Cureus, 15(5), e38698. doi.org/10.7759/cureus.38698
Uehara, M., Takahashi, J. i Kosho, T. (2023). Deformacja kręgosłupa w zespole Ehlersa-Danlosa: skupienie się na typie mięśniowo-skurczowym. Geny (Bazylea), 14(6). doi.org/10.3390/genes14061173
Czy zrozumienie stawów zawiasowych ciała i sposobu ich działania może pomóc w problemach z poruszaniem się i elastycznością oraz w radzeniu sobie z problemami u osób mających trudności z pełnym zgięciem lub wyprostem palców rąk, nóg, łokci, kostek lub kolan?
Połączenia zawiasowe
Staw tworzy się tam, gdzie jedna kość łączy się z drugą, umożliwiając ruch. Różne typy stawów różnią się budową i ruchem w zależności od ich lokalizacji. Należą do nich złącza zawiasowe, kulowe, płaskie, obrotowe, siodłowe i elipsoidalne. (Bezgraniczny. Biologia ogólna, Dakota Północna) Stawy zawiasowe to stawy maziowe, które poruszają się w jednej płaszczyźnie ruchu: zgięcia i wyprostu. Stawy zawiasowe znajdują się w palcach, łokciach, kolanach, kostkach i palcach i kontrolują ruch w różnych funkcjach. Urazy, choroba zwyrodnieniowa stawów i choroby autoimmunologiczne mogą wpływać na stawy zawiasowe. Odpoczynek, leki, okłady z lodu i fizjoterapia mogą pomóc złagodzić ból, poprawić siłę i zakres ruchu oraz pomóc w opanowaniu schorzeń.
Anatomia
Staw powstaje w wyniku połączenia dwóch lub więcej kości. W organizmie człowieka istnieją trzy główne klasyfikacje stawów, podzielone na kategorie według stopnia, w jakim mogą się one poruszać. Obejmują one: (Bezgraniczny. Biologia ogólna, Dakota Północna)
Synartrozy
Są to stałe, nieruchome stawy.
Tworzą go dwie lub więcej kości.
Amfiartrozy
Znane również jako stawy chrzęstne.
Dysk chrząstki włóknistej oddziela kości tworzące stawy.
Te ruchome stawy pozwalają na niewielki stopień ruchu.
biegunki
Znane również jako stawy maziowe.
Są to najczęstsze swobodnie ruchome stawy, które umożliwiają ruch w wielu kierunkach.
Kości tworzące stawy są wyścielone chrząstką stawową i zamknięte w torebce stawowej wypełnionej mazią stawową, która umożliwia płynny ruch.
Stawy maziowe dzieli się na różne typy w zależności od różnic w budowie i liczbie płaszczyzn ruchu, na jakie pozwalają. Staw zawiasowy to staw maziowy, który umożliwia ruch w jednej płaszczyźnie ruchu, podobnie jak zawiasa drzwiowa, która porusza się do przodu i do tyłu. W obrębie stawu koniec jednej kości jest zazwyczaj wypukły/skierowany na zewnątrz, podczas gdy drugi jest wklęsły/zaokrąglony do wewnątrz, aby umożliwić gładkie dopasowanie końcówek. Ponieważ stawy zawiasowe poruszają się tylko w jednej płaszczyźnie ruchu, są zwykle bardziej stabilne niż inne stawy maziowe. (Bezgraniczny. Biologia ogólna, Dakota Północna) Połączenia zawiasowe obejmują:
Stawy palców rąk i nóg – umożliwiają zginanie i prostowanie palców u rąk i nóg.
Staw łokciowy – umożliwia zginanie i prostowanie łokcia.
Staw kolanowy – umożliwia zginanie i prostowanie kolana.
Staw skokowo-skokowy – umożliwia ruch kostki w górę/zgięcie grzbietowe i w dół/zgięcie podeszwowe.
Stawy zawiasowe umożliwiają kończynom, palcom rąk i nóg wysuwanie się i zginanie w kierunku ciała. Ruch ten jest niezbędny do wykonywania codziennych czynności, takich jak branie prysznica, ubieranie się, jedzenie, chodzenie, wstawanie i siadanie.
Warunki
Choroba zwyrodnieniowa stawów i postacie zapalne stawów mogą dotyczyć każdego stawu (Fundacja Artretyzmu. ND) Autoimmunologiczne formy zapalne zapalenia stawów, w tym reumatoidalne i łuszczycowe zapalenie stawów, mogą powodować ataki organizmu na własne stawy. Zwykle dotyczą one kolan i palców, powodując obrzęk, sztywność i ból. (Kamata, M., Tada, Y. 2020) Dna moczanowa to zapalna postać zapalenia stawów, która rozwija się na skutek podwyższonego poziomu kwasu moczowego we krwi i najczęściej atakuje staw zawiasowy dużego palca. Inne stany wpływające na stawy zawiasowe obejmują:
Urazy chrząstki w stawach lub więzadłach stabilizujących zewnętrzną stronę stawów.
Skręcenia lub uszkodzenia więzadeł mogą wynikać z zakleszczenia palców u rąk i nóg, zwichnięcia kostek, urazów skręcających i bezpośredniego uderzenia w kolano.
Urazy te mogą również wpływać na łąkotkę, twardą chrząstkę w stawie kolanowym, która pomaga amortyzować i absorbować wstrząsy.
Rehabilitacja
Schorzenia wpływające na stawy zawiasowe często powodują stany zapalne i obrzęki, powodujące ból i ograniczoną ruchliwość.
Po urazie lub w czasie zaostrzenia stanu zapalnego ograniczenie aktywnego ruchu i zapewnienie odpoczynku choremu stawowi może zmniejszyć zwiększony stres i ból.
Stosowanie lodu może zmniejszyć stan zapalny i obrzęk.
Leki przeciwbólowe, takie jak NLPZ, mogą również pomóc w zmniejszeniu bólu. (Fundacja Artretyzmu. ND)
Gdy ból i obrzęk zaczną ustępować, terapia fizyczna i/lub zajęciowa może pomóc w rehabilitacji dotkniętych obszarów.
Terapeuta zapewni ćwiczenia rozciągające i ćwiczenia, które pomogą poprawić zakres ruchu stawów i wzmocnią mięśnie podtrzymujące.
Osobom doświadczającym bólu stawów zawiasowych na skutek choroby autoimmunologicznej podaje się leki biologiczne w celu zmniejszenia aktywności autoimmunologicznej organizmu w postaci wlewów co kilka tygodni lub miesięcy. (Kamata, M., Tada, Y. 2020)
W celu zmniejszenia stanu zapalnego można również zastosować zastrzyki z kortyzonu.
W Klinice Chiropraktyki i Medycyny Funkcjonalnej Injury Medical z pasją koncentrujemy się na leczeniu urazów pacjentów i zespołów bólowych przewlekłych oraz poprawie zdolności poprzez programy elastyczności, mobilności i zwinności dostosowane do indywidualnych potrzeb. Nasi dostawcy stosują zintegrowane podejście do tworzenia spersonalizowanych planów opieki obejmujących protokoły medycyny funkcjonalnej, akupunktury, elektroakupunktury i medycyny sportowej. Naszym celem jest naturalne łagodzenie bólu poprzez przywrócenie zdrowia i funkcjonowania organizmu. Jeśli dana osoba będzie potrzebować innego leczenia, zostanie skierowana do najlepiej dostosowanej dla niej kliniki lub lekarza. Dr Jimenez nawiązał współpracę z najlepszymi chirurgami, specjalistami klinicznymi, badaczami medycyny i czołowymi podmiotami zajmującymi się rehabilitacją, aby zapewnić najskuteczniejsze metody leczenia klinicznego.
Kamata, M. i Tada, Y. (2020). Skuteczność i bezpieczeństwo leków biologicznych w leczeniu łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów oraz ich wpływ na choroby współistniejące: przegląd literatury. Międzynarodowe czasopismo nauk molekularnych, 21(5), 1690. doi.org/10.3390/ijms21051690
Narzędzie Find A Practitioner firmy IFM to największa sieć skierowań w medycynie funkcjonalnej, stworzona, aby pomóc pacjentom zlokalizować lekarzy medycyny funkcjonalnej na całym świecie. Certyfikowani praktycy IFM są wymienieni na pierwszym miejscu w wynikach wyszukiwania ze względu na ich rozległe wykształcenie w zakresie medycyny funkcjonalnej
